terwijl
de lente
uitbundig
beelden zoekt
voor nieuwe woorden
voor geluiden
die bedwelmen
voor kleuren
die de adem
benemen
staan
wij hier
heel even
terug
getrokken
in de tijd
dood
stil
en uiterst
bewust
bij een steen
een kruis
een monument
een ingehouden
vlag
symbolen
voor levens
die abrubt
zijn geëindigd
voor liefde
die versmoordde
in nooit
te doorgronden
haat
rauw
is de dood
hard
is de mens
voor de ander
alleen
omdat die
anders
is
zonder
woorden
vol gedachten
en met ogen
vol tranen
staan wij hier
hardnekkig
te herinneren
te beloven
te geloven
dat liefde
altijd
sterker is
toch
telkens weer
opnieuw
ja
zelfs
sterker
dan de dood
opdat wij
zullen
blijven zaaien
voor de toekomst
die geduldig
wacht
Geen opmerkingen:
Een reactie posten