Sow for yourself righteousness, reap the fruit of steadfast love; break up your fallow ground, for it is the time to seek the Lord, that He may come and rain salvation upon you (Hosea 10:12).

donderdag 29 november 2012

1000 vergezichten


En dan zit ik zomaar ineens aan de 1000 geplaatste berichten, op dit begin vorig jaar spontaan opgestarte weblog ... Wie had dat gedacht? Wie had dit kunnen voorspellen? Ik in ieder geval niet ...

Ik zag zelfs dat ik dit jaar, wat nog niet eens is afgelopen, al 667 berichten geplaatst heb, tegenover 332 vorig jaar. Een verdubbeling dus in aantal.

Toen ik in februari 2011 begon, had ik zo'n 10 ideeën in mijn hoofd, die ik verder uit wilde werken. Omdat het mij interesseerde en omdat ik dacht dat het ook anderen zou kunnen interesseren. Omdat het min of meer belangrijk voor mij was om mijzelf weer eens te uiten. Maar eigenlijk om het gewoon eens te proberen. Af en toe een fotootje om de boel wat op te vrolijken. Ter afwisseling nog een stukje muziek laten horen. Leuk idee om verder uit te werken.

En inmiddels staan er 449 berichten met foto's op, totaal hoeveelheid foto's niet meer te achterhalen. En 214 gedichten, de meeste spontaan geboren en vrijwel direct geplaatst. Daarnaast 88 muzieknummers, die natuurlijk niet van mijzelf zijn, maar wel mijn smaak verraden. En 36 stuks korte verhaaltjes. En dan nog wat andere mijmeringen, meditaties, gedachten en losse flodders.

Hoe heb ik het verzonnen, bedacht, verzameld, bijeengesprokkeld? Hoe heb ik woorden kunnen vinden? Hoe ben ik geïnspireerd geraakt?

Eerste frisse vrieskleuren




woensdag 28 november 2012

Belofte

gloort daar
geen zuchtje licht
aan de verre horizon

ontwaar ik daar
geen sprankje hoop
aan de einder

een dunne fluistering
van te lang
in toom 
gehouden wind

een minieme belofte
van een nieuwe dag
onder een zware
grijswollen deken
van nederigheid
aan het eind
van een lusteloze
duistere nacht

dinsdag 27 november 2012

Leven en dood

pas toen ik
de dood
in de ogen
had gekeken

ons kind
aan de aarde
werd toevertrouwd

Vergankelijkheid


Vuur

elke boom
heeft water
nodig
en voeding
om te groeien
naar het licht

elk lichaam
leeft op adem
bloed
en energie
om te kunnen
functioneren

wat onze ogen
zien 
in het licht
van werkelijkheid
moeten
hersenen verwerken
om echt
te kunnen begrijpen

Hallo maan-halo ...



maandag 26 november 2012

Van de wind en het vuur

want
de wind
weet niet
waarheen

want
het vuur
weet niet
vanwaar

want
mijn hart
weet niet
waarom

de wind
kan gaan
liggen
in stilte

het vuur
kan verzengend
verteren

zaterdag 24 november 2012

Composities in water en licht van herfstkleurglorie die vergaat




Een mistig perspectief


Een felle strijd


het gevecht
tussen
licht
en duisternis


wordt elke morgen
stil schreeuwend
symbolisch 
zichtbaar

Knotwilg of treurwilg


zou het waar zijn
zou het kunnen
dat een wilg
die niet geknot wordt


uiteindelijk
een treurwilg wordt
van fraaie slierten
van hangend loof 

Bijzondere hangkruinberk


De aanwezige God

God.

Zo verborgen.
Zo genegeerd.
Zo ontkend.
Zo ontweken.
Zo mysterieus.
Zo ongrijpbaar.

Ja.
En nee.
Ook.

God.

Zo aanwezig.
Zo altijd.
Zo eeuwig.
Zo overal.
Zo hier en nu.

God is de Denker.
De Doener.
De Volger
De Weter.
De Ziener.
De Maker.
De Alles-in-stand-houder.

God is de oorzaak en de oorsprong van ons leven.
God dacht ons en wij waren.


donderdag 22 november 2012

Dichterlijke illusies

als je 
met gesloten ogen
sluimerend
en in rust
ligt te wachten
op de slaap
van verfrissing
die nog lang niet
lijkt te komen

dan dichten
zich in het duister
lichte woorden
speels
in intiem rijm
tot mooie gedachten
en sprookjesvergezichten

of ontspruiten
uit liefdevolle bron
van een flexibele geest
kleurrijke ideeën
en vurige luchtkastelen
rijp om in te wonen
of urenlang
in rond te dwalen

woensdag 21 november 2012

Het waaierde weer hemelkleuren vanmorgen ...

Op het gevaar af vervelend te worden met al mijn fotoseries van zonsopgangen en zonsondergangen, hier weer zo'n serie. 

Omdat het zo adembenemend kleurrijk was. Een waaier van hemelkleuren ontplooide zich voor het oog van wie er erg in had. Vanmorgen na het stemmen meteen maar een extra rondje gefietst toen ik de hemel rood zag kleuren, dus deze keer wel een iets ander decor.

God is goed. Iedereen kan het zien en iedereen mag het weten.



Is God ...?

is God
in de stilte
of maak ik
van stilte
mijn god

is God
in de wereld
of maak ik
van die wereld
slechts mijn beeld
van Hem

is God
in de hemel
of maak ik
van een verhaal
uit oude tijden
een wens
die nooit
uitkomt

is God
echt in mij
of vervliegt Hij
uiteindelijk
als een illusie
met mijn laatste 
ademtocht

Wegwaaiblaadje wiegeliedje

ik zag je
vallen
vanmorgen

heel even
ging je
voorbij

zwevend
tussen
hemel
en aarde

weemoed
kleurde
je ziel

los
van je wortels
halfvergaan
verkruimeld

zondag 18 november 2012

Maansikkel


Witte orchidee


Kind in mij

Ik.
Ik zoek.
Ik graaf.
Ik grijp.
Ik schrijf.
Ik diep op.
Ik leg vast.
Ik lees.
Ik ben.
Ik zoek woorden.
Ik zoek zin.
Ik zoek leven.
Ik zoek liefde.
Ik zoek God.
Ik zoek mezelf.
Ik zoek het kind in mij.

Ik word bedolven onder alle impulsen van het leven, gooi er zelf drie, vier scheppen bovenop, ben hyperactief en intens bewust van alles om mij heen. Ik denk tegen de klippen op. Ik analyseer mijn gevoel. Ik voel mijn denken door merg en been gaan. Ik stop mezelf vol met impulsen en indrukken, informatie en wetenswaardigheden, ik graaf onophoudelijk naar zeer zinvolle oneliners. Ik tracht onderscheid te maken in alle zinloosheid, luchtigheid en kakafonie, naar wat waar, werkelijk, zinvol en van waarde is.

Maar hoe meer ik zoek, hoe meer ik de stilte ga waarderen.
Hoe meer ik haar nodig heb.
Hoe meer ik los moet laten.
Hoe meer ik merk dat ik dat niet red.
Dat ik te vast zit, te diep graaf, te ver zoek, te veel woorden nodig heb, teveel overbodigs tot mij neem, hoe zinvol en hoe waar en hoe waardevol ook.

Ik zoek stilte.
Ik zoek rust.
Ik zoek eenzaamheid.
Ik ben mateloos op zoek naar het kind in mij.

Onschuld.
Ontvankelijkheid.
Luisteren naar niets.
Opgaan in verwondering.
Zijn.
Ademen.
Stilzitten.
Leven.
Ervaren.
Ontvangen.
Ontwaren.
Ontroeren.
Ontplooien.

Zitten op schoot bij je moeder.
Luisteren en voelen hoe zij zingt.
Mooie woorden, onbegrepen teksten.
Zachte armen, warme liefde.
Staren uit het raam naar groene verten.
Opgaan in de tekening die je maakt, een wereld scheppen, het wonder ervaren van kleur uit een stokje.
Fantaseren.
Dromen.
Slapen in onschuld.
Wandelen in open verwondering voor de dingen, voor de mensen, voor de natuur.
Luisteren in het gras naar de vogels, de bijen, de insecten.
Opgenomen worden in een kathedraal van zeker weten en gedragen woorden.
Leren lezen.
Werelden ontdekken.
Ontwaken.

zaterdag 17 november 2012

Losse bladeren wandeling in het bos bij Koudhoorn

Vandaag richting de Veluwe gereden in verband met een eerste, voor mijn gevoel zeer geslaagde bloggersmeeting.

Vooraf nog een kleine anderhalf uur rondgewandeld in het bos bij Koudhoorn, gelegen aan de weg tussen Garderen en Putten. Omdat ik eigenlijk nog nooit foto's had gemaakt in een herfstbos. Nou ja, in de Alblasserwaard hebben we ook geen echt bos en zijn het meer mini-bosjes.

Dit bos van vanmorgen had een grote variatie aan boomsoorten. Veel bladeren op de grond, veel tinten in het bos. Heel veel paddenstoelen ook nog te zien. En stil was het, heel stil. Slechts een enkele wandelaar liet zich zien. Best jammer dat de zon niet scheen, zoals voorspeld, dan waren de kleuren nog wat meer sprankelend geweest.

Een impressie in foto's.


Vergane glorie


Zelfs paddenstoelen in het bos, toch parasiterend op vergane glorie, moeten ten lange leste het loodje leggen.

Totemboom


vrijdag 16 november 2012

Eeuwige liefde

In stille devotie aanschouwt hij haar lichaam, dat ontspannen en in rust ligt neergevleid, haar hoofd naar hem toe gebogen, ogen gesloten, midden in het schemerduister van de chaos van leven rondom. Op de rulle aarde, in het diffuse licht van nu en weten, omgeven door variaties verborgen groen en fantasierijke oasen van kleur.

Hij ziet en ervaart haar vormen, de lijnen, de vulling, de intentie, de potentie. Met gerichte aandacht. Het komt binnen en roert zijn gevoelens. Voorzichtig en teder blaast hij zijn adem over haar gezicht, in haar neus, haar mond. Hij wacht geduldig tot ze langzaam ontwaken zal. Als ze heel even haar ogen opslaat, langzaam, verdwaasd, voelt hij een zuivere siddering van luisterende verwachting opkomen. Maar weer zakt ze terug in loze aandacht en gerust vertrouwen. Hij steekt zijn hand omhoog, als een reinigende zegen strooit hij bedachtzame woorden in de koele stilte van de nu door een volle maan beschenen nacht.

Adem behoedzaam het licht van stilte in.
Laat het weer los in sterren vereeuwigd, in losheid gevangen.
Kom in het nu.
Zweef op de liefde.
Leef op het wonder.
Vlieg met de golven van verlangen mee naar de horizon, verder en verder naar de toekomst, de dag van morgen, ooit ....
Dans, dans met je lichaam, je ledematen, je vormen, je lijnen.
Soepel en lyrisch.
Hectisch en ingetogen.
Beweeg en ren, wandel en snel heen naar de toekomst.
Vecht met ritmische slagen.
Zwem door de dag van zeker weten.
Open je levendige fantasie voor mijn hart.
Ontwaar mijn liefde, met woorden omfloerst.

Er ontsnapte een zucht uit haar mond, even knippert ze kort en fel met de ogen. Maar ze blijven nog steeds dicht. Zijn ogen verwijlen traag over haar lichaam, zien en herkennen de wonden, de butsen, ook de littekens van vroegere gedragen perioden van pijn. Nog dieper dringen ze door, in haar geheugen, haar geschiedenis, haar leven, de achterliggende weg van komen en gaan. Maar hij is blij, verheugt zich over haar nabijheid, koestert haar komst, dichtbij en aanraakbaar, geniet in zwijgzaamheid.

dinsdag 13 november 2012

Een psalm van niks

een psalm
van niks
vandaag
God

want 
ik heb even
geen woorden
er valt
niets te zingen
of te vieren

er is slechts
zwijgen
tussen ons
het is even
niet anders

maandag 12 november 2012

Herfstkleuren in het Alblasserbos

Op een vrije dag, die stralend begon, maar al snel overging in een grijze en mistroostige dag, nog even naar het Alblasserbos gefietst om daar de uitstervende kleurenpracht vast te leggen. Heel veel gevallen bladeren. Ook nog af en toe paddenstoelen ontdekt, al waren de meeste al weer vergaan. Een sfeerreportage in beelden.




Gebed om tegenstrijdigheid en onrust

God, U die Licht bent en de duisternis bezocht.
U die Geest bent, maar een lichaam wilde.
U die het levende Water bent en dorst leed op aarde, beter gezegd, tussen hemel en aarde.
U die het Leven bent en de Opstanding, en die toch de dood inging.
U die het Zaad bent, dat Vrucht wil dragen.
U die Almachtig bent en zwakte verkoos.
U die volmaakt bent, maar een oog heeft voor nota bene de mens.

Ik.
Ik die zo nietig ben.
Ik die zo vaak U negeer.
Ik die geen woorden weet om te bidden.
Ik die in U geloof, maar zo vaak twijfel.
Ik die geen woorden kan vinden om te spreken als dat nodig is.
Ik die zo vaak wegkruip.
Ik die blijf zwijgen.
Ik die aarzel.
Ik.

Ik vraag U.
Om woorden.
Om beelden.
Ik wil U bidden om wijsheid.
Ik wil U verzoeken om profetenbloed.
Ik wil U vragen om inzicht.
Ik wil Uw woorden ontvangen.
Ik wil mijzelf openen voor U.

Voor Uw verborgenheid.
Voor Uw zwijgen.
Voor Uw stilte.
Voor Uw liefde.
Voor Uw woorden.
Voor Uw zegen.
Voor Uw kansen.
Voor alle wonderen.

zondag 11 november 2012

Licht op een boom

Een plaatje.
Genomen toen het donker was.
Speciale sfeer.
Bijna mystiek.


Een boom.
Een stam.
Enkele takken met bladeren.
Zomaar in een tuin.
Ergens langs een pad.
Grenzend aan het water.

Opdoemend uit het donker van de reeds gevallen avond.
Beschenen door een enkele schijnwerper.
In the spotlight ...
Even in het centrum van de aandacht.

Spiegelend in het stille water.
Geen zuchtje wind.
Geen mensen.
Alleen die ene boom.

Wel krom.
Gebogen door de wind.
Vergroeid.
Naar de aarde gericht.
Voor de hemel bedoeld.
De wortels stevig in de grond.

Gevoed door water van beneden.
Regen van boven.
Gericht op het licht.

zaterdag 10 november 2012

O tere bloem



tere bloem
dat je tranen
raken konden

ach 
dat je breekbaarheid
harten kon bereiken

en och
dat je kleur
ogen zal openen

want

Geen zon en toch nog een zonsondergang

En daar, midden in het grijsgrauwblauwe landschap, kwam onverwacht, dan toch nog een beetje licht tevoorschijn. Niet de zon zelf, maar wel zijn stralen. Niet de bron, maar wel het water. Niet het vuur, maar wel het schijnsel. Reflectie van een oerknalscheppingsdaad.

Een kwartier, een half uur, groeide het schijnsel uit tot een verschijnsel, met weerschijn en wolkenspel, met kleur in de lucht en spiegeling in het water. Even, heel even, leek er een explosie, een implosie te komen, een expressie van belicht geweld. 

Toen doofde het licht weer langzaam, voor het door kon breken. Verflauwde in blauw en grijs. Siste geluidloos in de oceanen van het universum. En de avondlucht vleide zich in schemerigheid neer over het polderlandschap.

Zo liep ik al snel in het donker naar huis. Toch nog even een mooie illusie van licht rijker geworden, live meegekregen, vastgelegd op sprekende beelden.


Vreemde eenden


Deze bijzondere soort kwam ik vanmiddag tegen tijdens mijn wandeling. Waarschijnlijk een uitheemse eendensoort. Nog nooit gezien. Kan hem ook niet thuisbrengen. Misschien zit er een kenner onder de lezers ...?



Rondje grijs met herfstkleuren

Nog even een snelle wandeling gemaakt halverwege de middag, rondje Zijde.

Grijs weer. Weinig mensen onderweg. Net geen regen, maar wel heel veel vocht in de lucht. En alles nat van de regenbuien van vannacht. Heb me dus maar op de verharde wegen begeven in plaats van door het gras.

Halverwege kwam het indirecte zonlicht toch nog even om de hoek kijken. Toverde een mooie zonsondergang tevoorschijn. Het verslag daarvan in een volgend blogbericht.

Jammer dat de zon niet echt geschenen heeft vandaag, want het zouden mooie verstilde herfstkleuren zijn geworden van geel en groen, rood en bruin, met de weerkaatsing van glinsterende regendruppels. Schrijnend mooi. Toch schijnt het nog een beetje door in de foto's.



Stillevens met waslijn en regendruppels