Sow for yourself righteousness, reap the fruit of steadfast love; break up your fallow ground, for it is the time to seek the Lord, that He may come and rain salvation upon you (Hosea 10:12).

vrijdag 31 januari 2014

Grensgebieden


Heel vroeger, als kind, was het altijd spannend als je met je ouders de grens over ging naar een ander land, zoals Belgiƫ of Nederland. Wachten, telkens opschuiven in de rij auto's, paspoorten bij de hand houden, en dan uiteindelijk laten zien aan mensen in indrukwekkende, vreemd gekleurde uniformen? Zou je misschien gecontroleerd worden, moest de achterklep open, alle bagage eruit? Een hele opluchting als je door mocht rijden.

Nu staat er slechts een bord met de naam van het land langs de kant van de weg en kun je zo door rijden, ongehinderd over de asfaltbaan, het landschap verandert ook helemaal niet van het ene op het andere moment. Niks spannends meer aan, dus.

Op andere gebieden in het leven zijn het juist de grensgebieden, die aantrekkingskracht hebben op sommige mensen. Tegen het randje aan, net erover heen, dat maakt het spannend. Dat is stoer. Dat geeft een kick.

Zo, nee zo ben ik zeker niet. Ik kies voor veiligheid. Voor het bekende. Hoewel ik graag andere landen bezoek, rondwandel in andere gebieden dan het vlakke polderlandschap waar ik zelf in woon. Naar de zee, naar de bossen, naar de bergen. Prachtig. Maar je moet zo'n eind rijden voor je er eenmaal bent. En dat is zo saai, zo monotoon, zo asfalt-eentonig opgesloten in enkele kubieke meters rollend blik, te midden van andere, soms levensgevaarlijke toeren uithalende mede-weggebruikers. Het sloopt je, zo'n ritje vol super-geconcentreerde hyper-alerte aandacht, bedacht op mogelijke capriolen en onverhoedse bewegingen van anderen. Laat mij maar liever wandelen of fietsen.

Toch realiseerde ik mij vanmorgen ineens dat ik wel degelijk gefascineerd ben door bepaalde grensgebieden. Bijzondere overgangen van de ene zone naar de andere zone.

Uploading light




Alerte fazant gesnapt



Horizontale tederheid




donderdag 30 januari 2014

Gestold tot witte gedichten


vannacht
had het
duizenden
wonderen
gezegend
uit de hemel


bevroren tranen
vloeibaar licht
woordjes
van hoop


de aarde
lag vol
met liefde
gezaaid



gestold
tot witte
gedichten


tussen
de harde stenen
heel veel
breekbare
beloften


of was 
het juist
andersom


door de nacht
gekristalliseerd
en uit 
de diepte
van de aarde
opgeklommen


gelouterd
door het duister
uitgebroed
door tederheid


er kwam
geen antwoord
dan een knisperend
gefluister


ooit
zullen
alle mysteries
smelten
bij het licht
van de dageraad

Code oranje




Zwanen in simultaansynchronisatie


donderdag 23 januari 2014

Blaas het vuur aan

breng rust
in de onrust
en licht
in het duister
zet deuren
open
breek
muren af

strooi
teder
met geloof
in onooglijke
zaadjes
van liefde
verpakt

laat wachten
tot bloei
komen
in de knop
van geduld

raak aan
en vervul
zodat groei
tot vrucht
zal brengen

zet
lijntjes
uit
in de tijd