Waarom een blog? Waarom de naam God-is-in-de-stilte?

Be able to be alone. Lose not the advantage of solitude, ... but delight to be alone and single with Omnipresency. (Sir Thomas Browne (1605-1682), Christian Morals)

We Christians must simplify our lives or lose untold treasures on earth and in eternity. Modern civilization is so complex as to make the devotional life all but impossible... The need for solitude and quietness was never greater than it is today. (A.W. Tozer (1897-1963), Of God and Men)

Waarom begin ik met deze blog?

Ach, eigenlijk heb ik pas sinds kort ontdekt wat een blog (afkorting van Web-log) is. Vanwege een hernia sinds enkele weken aan huis gekluisterd, struin ik regelmatig over internet, nieuws-gierig als ik ben. Andere sociale media als hyves, facebook en twitter zijn aan mij niet besteed. Te vluchtig, te persoonlijk, te veel informatie, vooral overbodige informatie, en vaak te klef. Ik bedoel, ik hoef zo nodig niet elke minuut van de dag geïnformeerd te worden over de dagelijkse bezigheden van welke bekende Nederlander of willekeurige buurvrouw dan ook.

Maar een blog, tsja, dat graaft toch net iets dieper. Een persoonlijke mening of ontboezeming, waar je dan ook weer op kunt reageren. Echt interessante blogs, waar je het overigens niet altijd mee eens hoeft te zijn, maar waar je wel wat van kunt leren, die kun je letterlijk 'volgen'. Zodra ze iets nieuws te melden hebben, wordt je geïnformeerd.

Enfin, ik kwam op dit nieuwe fenomeen, omdat ik enkele maanden terug in het Nederlands Dagblad de discussie probeerde te volgen aangaande 'David Heek', mede n.a.v. een interview met hem in die krant.

Recent ontdekte ik dat die discussie ook een vervolg heeft gekregen via een 'blog-uitwisseling', waar het ND ook melding van maakte. Sterker nog, er is weer een nieuwe 'blog' aangemaakt met al die verschenen 'heen-en-weer-blogs', onder de naam 'Eten, bidden en beminnen'.

En ja, in het verleden heb ik ook dagboeken bijgehouden en verhalen geschreven, dus een beetje ervaring met schrijven heb ik wel. En ik ben ook wel weer zo eigenwijs, dat ik meen ook nog wel iets te vertellen te hebben. Ik ben niet arrogant of zo, maar als ik zie en lees wat er af en toe in de krant komt, en hoe daar dan weer op gereageerd wordt ... Tsja, dat kan altijd beter!

Maar goed, zodra je beslist hebt dat je ook zoiets wilt gaan opstarten, is de vraag wat je daar dan op gaat schrijven. Je stelt jezelf wel kwetsbaar op natuurlijk, want ik wil wel wat te melden hebben èn het moet wel iets persoonlijks zijn. Een beetje dieper gravend geen probleem, maar weer niet te abstract en beschouwend.

Dus, ik ben ook wel weer benieuwd wat anderen straks van mijn brouwsels vinden. Een beetje feedback, daar kun je weer van leren, toch? Zo ontstaat interactie ...

Let him who cannot be alone beware of community. He will only do harm to himself and to the community. Alone you stood before God when He called you; alone you had to answer that call; alone you had to struggle and pray; and alone you will die and give an account to God. You cannot escape from yourself; for God has singled you out. If you refuse to be alone, you are rejecting Christ’s call to you, and you can have no part in the community of those who are called...  

Let him who is not in community beware of being alone. Into the community you were called—the call was not meant for you alone; in the community of the called you bear your cross, you struggle, you pray. You are not alone even in death, and on the Last Day you will be only one member of the great congregation of Jesus Christ. If you scorn the fellowship of the brethren, you reject the call of Jesus Christ. (Dietrich Bonhoeffer (1906-1945), Life Together)

Waarom ‘God is in de stilte’ als titel voor dit nieuw gestarte blog? Per definitie is een blog toch juist iets zeggen met woorden en dus niet stil zijn?

Omdat ik er van overtuigd ben dat deze maatschappij, de gemiddelde werkplek, christelijke bijeenkomsten, familiebezoekjes, gesprekken tussen mensen, ja vooral ikzelf, erbij gebaat zijn als we weer leren om stil te zijn, stil te worden.

De eenzaamheid opzoeken. Inkeren tot jezelf. Alle informatie, waar we de hele dag door en elke dag weer mee worden gebombardeerd, wegfilteren.

De tijd nemen. De tijd vergeten. Luisteren naar de stilte. Diep in- en uitademen. Aandacht geven. Jezelf leegmaken, ontledigen. Tot jezelf en je diepste kern komen. Wat zijn mijn gevoelens, verlangens, ideeën, plannen, vragen, worstelingen, zorgen? En dan alles bij Hem brengen, die altijd luistert. Loslaten. Op Hem vertrouwen. Jezelf aan Hem toevertrouwen.

Praten met God. Luisteren naar God. Jezelf verliezen in God. Laat de verwondering toe. Observeer. Absorbeer.

Dat kan door thuis, op een stil plekje, jezelf terug te trekken. Dat kan ook door de natuur in te trekken. Of ’s avonds in je bed, als je niet slapen kunt, je aandacht geven aan de kwetsbaarheid van het bestaan, de eindigheid van het leven. Te mediteren over de eeuwigheid.

Dit zei God, de HEER, de Heilige van Israël: ‘In rust en inkeer ligt jullie redding, in geduld en vertrouwen ligt jullie kracht.’ Maar jullie wilden niet. (Jesaja 30:15)

Alleen bij God vindt mijn ziel haar rust, van hem komt mijn redding. Hij alleen is mijn rots en mijn redding, mijn burcht, nooit zal ik wankelen. (Psalm 62:2-3)

Stilte

Zolang er nog ergens iemand bestaat
met wie ik als mens kan spreken
vind ik ook wel een stilte
midden op straat
een stilte die niet kan breken.

Een kostbare stilte van zuiver glas
dat ik zelf
met mijn stem heb geslepen.
Als ik er niet was
en die stem er niet was
had niemand die stilte begrepen.

Maar als Hij er niet was
en Zijn stem was er niet
dan was er van stilte geen sprake.
Alleen maar van zwijgen,
zo hard als graniet
en dat kan je doodeenzaam maken.

Maar de stilte,
dat is een tweestemmig lied,
waarin God en de mens elkaar raken.

(Guillaume van der Graft)