Sow for yourself righteousness, reap the fruit of steadfast love; break up your fallow ground, for it is the time to seek the Lord, that He may come and rain salvation upon you (Hosea 10:12).

zondag 30 juni 2013

Honderdduizend


Beschouwingen en ontboezemingen, toevertrouwd aan een computerscherm.
Beelden getoond.
Gedachten vertaald.
Stilte omschreven.
Verhalen verwoord.
Vergelijkingen gemaakt.
Metaforen gebruikt.
Woorden gegeven.
Het onnoembare getracht te benoemen.

Dat wat in mij bruiste, een stroom van associatieve gedachten, heeft een vorm gevonden.
Dit weblog is ontstaan, gebouwd, gegroeid, ontwikkeld, geworteld.

Dat is mooi, dat is prachtig, dat is een droom, die werkelijkheid werd.
Een bouwwerk, een huis om in te wonen, rond te dwalen, oude posten na te lezen, te herkennen, van een glimlach te voorzien, als de tand van de tijd erover is gegaan.
Dat is mijn kunstje, voor onmogelijk gehouden, maar toch geflikt.

Oké.

zaterdag 29 juni 2013

Libellenparade

Libellen, altijd een mooi onderwerp om te fotograferen. Soms wel lastig te vinden of te zien. Dan merk je ze pas op, als ze opvliegen. Soms ongedurig, dan zie je ze wel vliegen, maar willen ze niet gaan zitten. Vandaag waren er genoeg te zien in het Alblasserbos.

Ook nog een goede daad verricht ... Een waterjuffer was verstrikt geraakt in een spinnenweb. Zie de eerste, helaas onscherpe foto. Voorzichtig met een stokje het draadje losgehaald en de libelle op een blad gezet. Langzaam wist hij zich los te wurmen en vloog tenslotte weer vluchtig weg, de vrijheid tegemoet.

Maar de mooiste opnamen maakte ik van (waarschijnlijk) de viervleklibel, die heel gedwee bleef zitten. Eerst met een flinke zoom vastgelegd, later voorzichtig dichterbij gekomen en van dichterbij foto's kunnen nemen. Steeds een stukje dichterbij. De laatste foto is genomen op enkele centimeters afstand van de vleugel.





Slakkenboom


De slakken waren in ruime overvloed aanwezig in het Alblasserbos. Op de weg, het gras, de bladeren en in de struiken en de bomen. Maar in deze boom zater er wel heel erg veel veel. Hier een paar, het was ondoenlijk om ze allemaal vast te leggen. De hele boom zat ook onder de poep ... Nog nooit over nagedacht trouwens, dat slakken konden poepen. Op de laatste foto is goed te zien, dat de slak even 'nodig moet' ...


Struinen in het Alblasserbos


Vanmorgen mijn onder garantie gemaakte fototoestel weer opgehaald in Papendrecht en meteen even doorgereden naar het Alblasserbos, waar ik (voornamelijk met mijn nieuwe fototoestel) weer de nodige foto's heb kunnen schieten. Het weer was aardig opgeknapt, alleen een beetje veel wind. Het blijft een mooi gebied, waar je uren rond kunt struinen en van alles tegenkomt. Onder andere ook veel libellen, maar daarover een aparte serie.




Aalscholvergespetter



Berenklauw



Rastarups



donderdag 27 juni 2013

Wisselweer




Whomsoever dwells


Whomsoever dwells

Whomsoever dwells
In the shelter
Of the Most High
Lives under the protection of the Shaddai
I say of my Lord
That He is my Fortress
That He is my own Love
In whom I trust
That He will save u
From the fowler's trap
And He will save U
From any Babylon crap
And He will lift U
All up in his wings
And you'll find refuge
Oh underneath those things
And his truth will be your
Shield and Rampart
So u need not fear
What comes looking for U in the dark
And U need not fear
What comes looking for U in the day
And U need not fear
What takes everybody else away
Ten thousand may fall at your side
Ten thousand at your right
But it can't come near U
'Cos you're dealing with the Most High
And He will send his angels to mind U
And they will lift u all up so that U
Won't strike your foot against no stone

woensdag 26 juni 2013

Het merellied

Bijna elke morgen en elke avond zit er een merel bij ons op de hoek van de schoorsteen op het dak en zingt ongecompliceerd, uitbundig en uit volle borst zijn lied. Als je goed luistert hoor je de echo van die psalm telkens worden overgenomen en doorgegeven door andere merels in de buurt.

Van de week heb ik hem even gefilmd om zijn fraaie trillers vast te leggen. 

Ik hoor iets speciaals.
Ik herken iets. 
Het raakt mij. 
Ik zou naast hem willen plaatsnemen en zo onbezorgd en vol geestdrift de dag willen begroeten als hij. 
En zo melancholiek het wegkwijnende licht achterna willen roepen. 
En alles los willen laten. 
Mee willen vliegen de vrijheid tegemoet.





Gezellig nijlganzenwas-, poets- en strekpartijtje




Hide and seek



zondag 23 juni 2013

After the rain




Kroos als eten, nog een sloot te gaan



Shadows


Er zijn van die dagen, vol uitbundig licht, als de warmte als een dikke, wollen deken om je heen valt, als het binnen niet uit te houden is van de opgesloten hitte, die geen kant meer uit kan, als je met een zonnebril op nog met toegeknepen ogen kijken moet, dat je hartgrondig gaat verlangen naar een zuchtje wind, een koel briesje, een verkoelende duik in welig water. Dat je op zoek gaat naar een plaatsje om te schuilen in de schaduw.

Licht is mooi. Warmte is prachtig. Allebei nodig voor leven en groei. Maar een beetje evenwicht is wel ideaal.

Waar licht is verdwijnt de duisternis. Dat is een wetmatigheid. Een natuurwet. Maar het gekke is, dat zodra er sprake is van direct licht, er ook schaduwen te voorschijn komen. Schaduwen om in te schuilen, die het teveel aan licht wegfilteren. Op grijze dagen zie je ze bijna niet, die schaduwen, verborgen achter evenwichtigheid vallen ze in het niet. Maar zodra de zon gaat schijnen worden de schaduwen dieper.

Op zonnige dagen ben je blij met een wolk voor de zon, ook al weet je dat het op de bovenwind varende kolommen zijn van waterdamp, want ze absorberen toch het licht, onttrekken jou aan de invloed van het directe zicht. Maar ook wolken die voor het oog zo smetteloos wit lijken, zijn slechts zichtbaar door het tekenen van de schaduwen aan de randen. Er ligt nuance in, tegendraadse lichtverdringing, verlopend van zachtgrijs tot inktzwart.

Als je fotografeert maak je daar gebruik van, het verhoogt het contrast. Soms leveren silhouetten raamwerken op die de aandacht naar het licht trekken. Soms brengen ze evenwicht in te lichte onderwerpen. Schaduwen hebben dus een functie. Door hun bestaan. Door hun werking. Door het contrast. Door hun nuchterheid en verkoelende ervaring.

Met enige voorzichtigheid kun je ook stellen dat dit ook zo voor het hele leven geldt. Het gaat niet altijd om de uitzichten op de toppen van spreekwoordelijke bergen, om de zonovergoten dagen, om het volcontinu feestgedruis, noch om achter elkaar gezette hoogtijdagen, die de waarde van het menselijk bestaan uitmaken. Het leven lijkt soms wel even rozengeur en maneschijn, dat is het zeker niet altijd.

Maar uiteraard is er wel verschil in soorten schaduw. Verkoelende schaduw op warme dagen is positief, al zou je dat niet zeggen als je 's zomers naar de stranden en vakantieoorden kijkt, mensen kruipen daar doelbewust en langdurig in om te bakken en te braden. Maar als je diep in de nacht helemaal alleen op een eenzame weg loopt, afhankelijk van het schrale lichtschijnsel van de maan, dan kunnen schaduwen wellicht gevoelens van angst en onheil oproepen.

zaterdag 22 juni 2013

Volle supermaan



Tussen de buien

Vanavond tussen de buien door nog even naar buiten gegaan. Heel even kwam de zon nog tevoorschijn. Nog een serie foto's kunnen schieten voor hij weer verdween achter de horizon en de lage wolken.

En ja, toch ook nog een buitje meegepakt en onder een boom moeten schuilen, maar dat levert dan weer heel apart licht op.




Buizerdspotten


Vandaag geen weer om te wandelen. Achteraf viel de regen wel mee, maar de wind maakte het guur. Vanmiddag even een kwartiertje langs het fietspad gestaan om buizerds vast te leggen, die in de boezems bij de molens van Kinderdijk hun nesten hebben. Met 30x zoom op je fototoestel zijn die goed dichterbij te halen, maar goed vastleggen valt nog niet mee. Vooral door de harde wind is het lastig om je toestel stil te houden en de snelle verplaatsingen van de buizerds maken het lastig om ze goed in het oog te houden en scherp te stellen. Vooral als je net een foto hebt gemaakt ben je het 'onderwerp' even kwijt en moet je weer snel uit- en inzoomen. Dat is ook gewoon wennen aan je toestel. Er zit zelfs een knopje aan de zijkant van je lens waarmee je dat even snel kunt doen, maar daar kreeg ik natuurlijk weer te laat erg in ...

Op enig moment zag ik drie buizerds tegelijk vliegen en moet je kiezen wie je gaat volgen. En kom je er weer te laat achter dat er één vlak bij je is gekomen.

Al met al viel het resultaat toch tegen. Vooral de beeldstabilisatie, bedoeld om schokken en bewegen van je toestel tegen te gaan, werken bij het volgen van een 'vliegend object' juist tegen, het onderwerp verspringt telkens met een schok en verdwijnt dus ook regelmatig uit je beeld.