vandaag
zag ik
verbaasd
een vlinder
vliegen
gehavend
en beschadigd
gebutst
en gebroken
getekend
door het leven
maar ook
zo teer
en kwetsbaar
fragiel
en gewaagd
ontworsteld
aan eigen
zorgvuldig
benoemde
breekbaarheid
zij liet zich
gedurfd gaan
op golven
van verlangen
naar het licht
van de toekomst
reikend
naar een hemel
vol dromen
gedreven
door de wind
van hervonden rust
sloegen haar vleugels
een lied van ritme
en vrijheid
was zij
voor even
ontheven
aan tijd
en ruimte
was zij
schijnbaar
eindeloos lang
op weg
naar een eigen
dierbaar plekje
in de eeuwigheid
van heling
en genezing
waar haar uiterst
kostbare tranen
als een schat
worden bewaard
tot het subtiele moment
van ontroerende herkenning
en hereniging
in het vrolijke land
van zorgeloze
perspectieven
Geschreven naar aanleiding van 'Ziet dan niemand ...' van 'Doorzichtbaar'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten