Ja, de mooie fotomomenten.
Soms zoek je ze intensief.
En komen ze gewoon niet.
Zoals gisterenmiddag.
Een best wel intensieve fietstocht, van bij elkaar 68 kilometer lang.
Op zoek, dwars door de Dordtsche Biesbosch.
Geblokkeerde fietspaden, al ruim een jaar lang, door dijkverzwaringswerkzaamheden.
En dan, halverwege, even afstappen, vanwege het geluid van enkele buizerds in een bos.
Die je niet te zien krijgt.
Maar daar, ineens, voor je ogen, in het gras.
Gefladder.
Minimaal.
Een blauwe gloed in het groen.
Heel mooie fotomomenten.
Voor het oprapen.
Zomaar.
Met een beetje geduld.
Het Icarusblauwtje.
Prachtig, klein, maar pastelblauw gekleurde vleugels.
Met imposante kleine stippels, vlekjes, rafelrandjes.
Maar toen moest het mooiste nog komen.
Twee parende Icarusblauwtjes.
Voor mijn voeten.
Heel rustig op een distel.
Benaderbaar.
Poserend.
Poserend.
Imposant.
Verbonden in liefde.
Heel, heel mooie fotomomenten.
Het neusje van de zalm.
Een fietstochtje waard.
En een zeer achterwerk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten