Toen ik gisteren mijn fiets neerzette bij de brug vanaf de Achterdijk over het Groote of Achterwaterschap, zag ik ze aan komen vliegen, in de verte, bij het kleine bosje van de eendenkooi. Een witte zwerm, meer niet. Pas toen ik inzoomde zag ik wat het waren, een koppel van wel zeven of acht lepelaars.
Helaas zaten ze er niet lang. En zaten ze ook te ver weg. Zeker een kilometer. Waarschijnlijk werden ze opgejaagd door een stel agressieve kievieten, die nogal druk in de weer waren. De ganzen, kraaien, reigers, eenden, aalscholvers en enkele grutto's, die daar normaal gesproken zitten, schrikken daar niet meer zo snel meer van, maar zij blijkbaar wel. Jammer genoeg. Nog een aantal foto's heb ik kunnen maken van hun vlucht.
Eén bleef er zitten, vasthoudend, onverstoorbaar, zelfs met drie reigers in zijn directe omgeving. Die kon ik nog wat dichter naderen. Maar ook die was te ver weg.
En slootje springen is nou niet mijn sterkste kant ... Althans, de enkele keer dat ik het heb geprobeerd zat ik nog in militaire dienst, en dat bezorgde me niet alleen natte voeten, maar ook flinke blaren, want daarna moest ik nog vele kilometers lopen in die lekkere legerkistjes. Het kostte me daarna nog jaren om die loopfobie te overwinnen ... :-)
