is
het ware leven
niet de kunst
om al balancerend
op het scherpst
van de snede
de tweespalt
te ervaren
tussen
het zien
van het gat
van de diepte
onder je
en het tegelijk
reikend durven
zoeken
naar de hoogte
en de verte
van meer
en dieper
dan te zien
en meetbaar is
de mix
van dromen
en verlangen
met het botsen
van belangen
het oog
van geloof
gericht
op het licht
van ver weg
achter de horizon
van hoop
al
hobbelend
over obstakels
op de weg
van heen en
weer
zonder
voorbij
te lopen
aan dat wat
langs de kant
om aandacht vraagt
aan schoonheid
en tere kostbaarheid
of wat gebroken
en gekwetst
wacht
in de nacht
op de troost
van het licht
van nabij
is het leven
niet de paradox
van te vertrouwen
op het ongelofelijke
de belofte
van het wonder
en ondertussen
te strompelen
te worstelen
en te knielen
in de vette klei
van alle dag
luisteren
en fluisteren
schreeuwen
en zingen
jagen
en graven
schrikken
en zwijgen
gaan en komen
vallen en telkens
weer opstaan
ja
is leven
niet wandelen
op de slingerende
smalle weg
geobsedeerd door
het schemergebied
tussen dag en nacht
licht en duisternis
leven en dood
de vage grens
van dichtbij
en de hoop
van veraf
het leven
als het proces
om los
van materie
te komen
om dieper
te durven
dromen
en te leren
vliegen
om
hoger
te zoeken
naar hemel
naar altijd
naar eeuwig
naar leven
zoals bedoeld
maar
zo goed
verborgen
achter al wat
zichtbaar is
Prachtige bewoording Anton, heb er van genoten. groeten Cor Hardenbol.
BeantwoordenVerwijderenDank u, 'ome' Cor ...
BeantwoordenVerwijderen