The art of rain

Verdwaalde schimmelrestjes

Buzzard clash

De foto's zijn niet helemaal scherp. Het was somber. De ISO-waarde is te hoog. De vormen te vaag.

Maar het was wel het juiste moment.

Een buizerd vloog weg van een hekje naast de weg waar ik fietste.

Hij ging zitten in een boom verderop.

Ik had dus gelegenheid om, al fietsend, mijn camera te pakken en in te stellen op een hoge sluitertijd.

Ik wist dat hij weg zou vliegen, als ik vlak bij hem zou zijn.

Dat doen ze altijd.

Ook al zie jij ze niet, ze zien jou wel, al van verre.

Overgave

Zolang hij zich kon herinneren had hij zich anders gevoeld.
Hij had ondergaan, gekeken en geobserveerd.
Hij liet zich bijna apathisch meevoeren naar alles waar het om leek te draaien in die buitenwereld.
Maar hij bleef op afstand, gereserveerd.
Hij bleef toeschouwer, geen deelnemer.

Apart, dat was het juiste woord.
Zo voelde hij zich.
Waar anderen fladderden, voelde hij zich stokstijf.
Waar anderen praatten, luisterde hij.
Waar kinderen schreeuwden, zweeg hij, verbaasd, verbijsterd soms.
Het was niet zijn wereld, het was niet zijn huis, het was niet zijn land.
Hij leefde in zijn hart, in zijn hoofd, en alles wat er buiten gebeurde leek buiten zijn herinnering te blijven.
Het raakte hem niet.
Niet echt.

Van jongs af aan ging hij mee naar de kerk.
Het huis van God.
Maar hij vond Hem er niet.
Hoe hij ook zocht, tussen de stoelen of net onder het plafond.
Tussen de stortvloed van woorden.
Tussen de eentonige cadans van het gezang.
Hij bleef verborgen.
Hulde zich in duistere nevelen.

Goudhaantje

Merel

Morgenlicht

Boeh!

Van horizonstreep tot kleurenkoepel

Morgen van kleur

Morgen van licht

Full moon serenade

Een lichte nuance

Windvanger

Weerschijnlicht

Vandaag niet één foto genomen. Wat wil je ook met zo veel regen?

Daarom maar een nalezing van afgelopen zaterdag.

Weerschijnlicht.

Als de avond al is gevallen, valt er aan de noorkant, ergens boven de Krimpenerwaard, vooral bij laaghangende bewolking, een vreemd 'weerschijnlicht' waar te nemen.

Waarschijnlijk afkomstig van kwistig verlicht industriegebied of, nog verder weg, van de kassenbouw.

Het geeft altijd een apart effect, maar is wel lastig vast te leggen.

Zaterdag, aan het eind van de middag, net na zonsondergang, lukte dat wel en dat leverde bijgaande taferelen op.

Vriestintelfris

De dakraamvergezichten

Beeldverslag van een wandelmiddag

Zaterdagmiddag, de lucht blauw en de benen voelden goed. Toch ondanks de voorspellingen van regenbuien, maar de stoute schoenen aangedaan en eindelijk, na een jaar van tobben met knieën, rug en nek, weer eens een flinke wandeltocht gemaakt. Rugzak om, regenbroek mee, fototoestel bij de hand.

De luchten wisselden sterk, nu weer zonnig, dan weer dreigend. Uiteindelijk viel alles mee, op een klein buitje van tien minuten na. En het beviel goed, geen kip te zien onderweg, ruim vijftien kilometer lang gelopen in vier uur tijd, inclusief fotostops.

En de benen? Het eerste half uur geglibberd over gras en bagger, de rest was goed te doen over (half)verharde wegen. Het laatste half uur in het donker, en blaren die zich aankondigden. Best een fris windje. Maar geen last van rug en nek gehad en al met al viel het me de benen ook best mee. Gelukkig maar.

En al was de weg dan bekend, de luchten waren weer anders, de wolken gaven een feestje en de dag eindigde met mooi licht en frisse kleuren.