als ik mij
omdraai
naar voorbij
ontwaar ik
een boeiend
zilvergrijs waas
over de vage verte
van geweest
maar
vreemd genoeg
kom ik er net
vandaan
en toen
was er niets
anders
te zien
dan normaal
is dat
wellicht niet
het bijzondere
wonder
van licht
een luchtig
en glinsterend
laagje leggen
over het harde
van zichtbaarheid
in omfloerste
herinneringen
een belofte
fluisteren
vanachter
de grens
van de horizon
is dat
ook niet juist
het aparte
van liefde
een extra dimensie
van leven
te geven aan
het al te tastbaar
geworden ik
van nemen
***
daarom
wil ik vliegen
naar de verte
van verlangen
al wadend zoeken
naar de bron
van glinsteringen
licht
gedreven graven
naar de diepe
onderliggende lagen
van de vragen
zonder eind
blijven dwalen
met de kans
op verdwalen
dwars door het bos
van zekerheden
naarstig op zoek
naar de niet altijd
waarneembare ruimte
van onbegrensde
mogelijkheden
daarom
wil ik te midden
van alle duisternis
blijven geloven
in liefde
die beloofd is
en ondertussen
rust te zoeken
te bidden
om hoop
liefde te delen
licht weer
te geven
ruimte
te bieden
aan verre
gezichten
en woorden
te geven
aan beelden
die raken
heerlijk om zo hier in op te gaan smachtend naar het geen komen gaat.
BeantwoordenVerwijderen