Sow for yourself righteousness, reap the fruit of steadfast love; break up your fallow ground, for it is the time to seek the Lord, that He may come and rain salvation upon you (Hosea 10:12).

maandag 18 juni 2012

Intens is ons verlangen

ons leven lang
zoeken we naarstig
naar ware schoonheid
graven verwoed
naar diepe waarheid
tasten gedurig
naar louterend licht

we zien reikhalzend uit
naar vervullende liefde
jagen vol vuur
naar ultieme vrijheid
dromen van een paradijs
en hunkeren danig
naar erkenning

we willen
woorden geven
aan een diep 
verborgen verlangen
zingen liederen
over zuiverheid
vangen beelden
in betekenisvolle metaforen

we willen eenzaamheid
verdrijven
door hartgrondig
te bouwen
aan dienende gemeenschap


Maar vaker dan we zouden wensen, zijn we samen alleen in het schemerduister.
Keer op keer landen we stevig op de grond van alledaagsheid.
We verleren het luisteren door de veelheid van woorden.
Praten langs elkaar heen in verhitte discussies.

De diepe onrust drijft ons voort op wegen waar we niet willen komen.
We lopen vast in vormen en regels waardoor we niet mogen gaan waar het verlangen ons wilde brengen.
We ontmoeten schijn zonder inhoud. Macht zonder compassie.
We lopen aan tegen verborgen gebondenheid en verzwegen gebrokenheid.
Soms staan we noodgedwongen, vertwijfeld, verdrietig, stil bij de moeilijke, niet te beantwoorden vragen van ziekte en dood.

zo vervliegen 
onze dromen
wordt het jagen 
gesmoord
dooft het vuur uit
verstomt 
heel langzaam 
ons lied
geboren 
uit de dorst 
van onze ziel

zoeken we troost 
bij elkaar 
of in diepe woorden
stamelen een lied
zitten zwijgend 
bij het raam 
in de stilte 
van het moment
onze gedachten 
op de loop
gevangen 
in een cirkelredenering


Te gemakkelijk vullen we de leemte in ons hart met herrie, materie, macht of ander ontluisterend surrogaat.
Vluchten in ons werk, onze bezigheden, onze hobby's.
Kijken verdwaasd, massaal, naar menselijke sterren, glitter, glamour, vergulde oppervlakkigheid.

verdrijven de tijd
vergeten de vragen
onze dromen 
in scherven
ons verlangen
gestold

En toch.
Ergens, ooit, heeft de Schepper het verlangen in het hart van de mens gelegd.
Trekt Hij voortdurend onze aandacht.
Fluistert Hij woorden, beeldt Hij ideeën uit, schenkt ons ongrijpbare liefde.
Tovert Hij groei in vele kleuren als hoopvol symbool voor herstel.

Ooit ontledigde Hij zichzelf in een toppunt van uiterste liefde.
Kracht door zwakte is zijn paradoxaal parool.

Hij lokt
en Hij wenkt
verstopt zich
in stilte
waait
met de wind
van zijn Geest

Hij vraagt
om openheid
en ontvankelijkheid
om zijn genade
te kunnen schenken


Maar, Hij verstopt zich ook.
Er is geen eenduidige verklaring voor zijn werkwijze.
Er wordt gevochten en gedebatteerd over de uitleg van zijn waarheid.
Er zijn veel vragen.
Op de meeste is geen antwoord te vinden.
Zijn grootheid toont zich in veel facetten van het leven, maar je kunt er ook zo aan voorbij lopen.
Het mysterie van zijn bestaan is groot.
Hij is niet te doorgronden, niet te claimen, niet na te rekenen.

Zeker, er zijn ook antwoorden te geven.
Richtingen te wijzen.
Jawel, Hij openbaart zich, aan ons hart, als we er voor openstaan.
Maar niet aan ons verstand, onze logica, ons analytisch denkvermogen.
Hij is niet tastbaar of zichtbaar.
Wel te ervaren.
Doordat Hij zich openbaart.
Hij is een verre, wereldvreemde God.
Die zich toch soms bewust beperkt.
Binnendringt in onze geest.
Contact zoekt.
Nadrukkelijk gezocht wil worden.
Al tastend.
Al verlangend.
Intens, basaal, integraal, verticaal verlangen.
Een leven lang.


en soms
heel af en toe
is er een glimp
een visioen
een uitzicht
voorbij
de horizon

worden we
ontroerd
geraakt
kunnen we
even kijken
in de verte

soms worden we
zomaar even uitgetild
boven het ritme
van de dag
het duister
van de nacht

ontmoeten we
de toekomst
in een snel voorbije vlaag
van weten
voorbij kennis
en ervaring

geloof
als verlangen
vertrouwen
als houvast
liefde
als grond

het wonder
van ver reiken
gedreven
door de geest
die wakker
is gekust
door genade

2 opmerkingen:

  1. Ik ben niet gelovig, daarom spreekt het eerste gedeelte van het gedicht mij meer aan dan het laatste. Dit eerste gedeelte omschrijft het verlangen en de weerstand die het verlangen ondervindt bijzonder mooi. Hartelijk dank voor deze mooie woorden :)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dank Hannie, voor je reactie.
    Heb lang geworsteld met de vorm. Wilde teveel zeggen. Het gaat om een diep menselijk verlangen. Maar ik geloof ook in een vorm van antwoord, wat ik toch niet te nadrukkelijk wilde verwoorden hier, elders doe ik dat regelmatig wel.
    Daarom is er een hoop geschrapt. Maar is de hoop gebleven.

    BeantwoordenVerwijderen