het leuke
aan lezen
is meekijken
in andermans geest
het mooie
aan schrijven
is je ziel
kunnen luchten
de ramen
wijd open
je fantasie
de vrije loop
een beetje
zichtbaar
wellicht
wat naakt
maar soms
dan vlieg je
waaghalzerig
zelf
mee weg
op vleugels
van de wind
op zoek
naar nieuwe metaforen
en hoor je
je eigen casco
verbaasd
in de verte
nog roepen
waar ben je
waar ga je heen
waar ben ik
kom terug
ik mis mijzelf
Grappig maar ook een beetje ernstig. Ik herken het.
BeantwoordenVerwijderen