If God will send His angels

If God will send His angels

Nobody else here baby no one else here to blame
No one to point the finger...
It's just you and me and the rain
Nobody made you do it, no one put words in your mouth
Nobody here taking orders when love took a train heading south
It's the blind leading the blond
It's the stuff the stuff of country songs

Hey if God will send His angels
and if God will send a sign
and if God will send His angels
Would everything be alright?

God has got his phone off the hook
Babe would he even pick up if he could?
It's been a while since we saw that child
Hangin' round this neighbourhood
See his mother dealing in a doorway
See Father Christmas with a begging bowl
Jesus sister's eyes are blister ...
The High Street never looked so low

It's the blind leading the blond
It's the cops collecting for the cons
So where is the hope and where is the faith ... and the love?
What's that you say to me
Does love... light up your Christmas tree?
The next minute you're blowing a fuse
And the cartoon network turns into the news

It's the blind leading the blond
It's the cops collecting for the cons

So where is the hope and where is the faith ... and the love?
What's that you say to me
Does love... light up your Christmas tree?
The next minute you're blowing a fuse
And the cartoon network turns into the news

Hey if God will send His angels
And if God will send a sign
Well if God will send His angels
Where do we go?

Jesus never let me down
You know Jesus used to show me the score
Then they put Jesus in show business
Now it's hard to get in the door
It's the stuff it's the stuff of country songs
But I guess it was something to go on

Well if God will send His angels
I sure could use them here right now
Hey if God will send His angels
Where do we go ....?

Als God komt ...

Vanochtend onder de preek dwaalden even mijn gedachten af. Zoals wel eens meer gebeurt. Maar ik werd me heel even heel erg bewust van enkele woorden. En die bleven haken. Daar bleef ik over nadenken. Ook nu nog, vele uren later. Ze roepen associaties op. Heel verschillende, uiteenlopende vervolggedachten brengen ze naar boven.

Hoe het komt weet ik niet, maar ik heb wel eens meer van die min of meer spontane gedachten. Ideeën voor verhalen zijn zo ontstaan of titels van berichten op dit blog. En van het een komt het ander. Zo wordt wat spontaan naar boven kwam een reeks van gedachten, een verhaal, een essay. Mooi is dat.

Ik denk dat dit, heel in het klein, een voorbeeld is van een goddelijke vonk, een vorm van inspiratie, een aanraking van iets hogers. Ik heb er eerder over geschreven. De gedachtenvanger. Het blijft verrassend om het waar te nemen en te ondergaan.

Die woorden waren: 'Als God komt ...' Proef het even, denk er even over na. Wat roept het aan gedachten bij je op? Waar denk je aan, welke associaties komen er boven? Ik zal je de mijne vertellen. Omdat het er toe doet.

In eerste instantie moest ik meteen denken aan de tekst uit Lukas 18, waar staat 'Als de Mensenzoon terugkomt, zal Hij dan geloof vinden op aarde?' Best een confronterende vraag, en hij haakt aan op mijn vorige bericht op dit blog 'Crisis in de kerk'. Denken we er wel eens aan, mijmeren we er wel eens over, welke kant het opgaat? Als je de krant leest, de radio hoort en de televisie kijkt, dan ziet het er echt naar uit dat de ontwikkelingen steeds sneller worden opgevolgd door nog meer, nog snellere ontwikkelingen. En zeker niet de goede kant op.

Crisis in de kerk

Ja, het moet er nu dus maar eens van komen. Een visie op de kerk. Een mening over hoe het zit, volgens mij. Uitgedaagd door verschillende artikelen op diverse blogs van zeer uiteenlopende mensen, en door enkele zeer prikkelende twitter-ketting-reacties.

Dan kun je natuurlijk meteen zeggen: wat weet jij daar nu van? Zeker als ik erbij vertel dat ik al mijn hele leven in dezelfde kerk zit, en op 1 jaar na, maar toen was ik mij van het leven nog niet bewust, op hetzelfde dorp woon, kun je dan natuurlijk meewarig je schouders ophalen. Zeker. En ik stel me dan ook bescheiden op, zeg erbij zeker niet de wijsheid in pacht te hebben.

Toch heb ik mij mijn hele leven al verdiept in het kerkelijke wereldje, heb veel boeken gelezen, ben in bijna alle kerken die ons dorp rijk is één of meerdere keren bij diensten aanwezig geweest. Bij gezamenlijke acties van die kerken, zoals evangelisatieacties en witte tent weken, of bij open bijeenkomsten die mensen uit die kerken organiseren, zoals mannendagen, sing-ins etc., ben ik als het even kan aanwezig. En de laatste maanden is er via internet genoeg aan mijn geestesoog voorbij getrokken. Genoeg dus om mij een beetje in te leven en een breder referentiekader te verschaffen dan alleen die van mijn eigen zondagse kerkgangkerk.

Wat hierbij een beetje tricky is, of zou kunnen zijn, is dat ik midden in het kerkelijk leven sta, en als er van mijn kant dus kritiek wordt geuit, kan daarbij meteen door ingewijden een conclusie worden getrokken over mijn eigen kerkelijke gemeente en dus in het echt levende personen. Het is echter niet mijn bedoeling personen af te branden of tegen schenen aan te schoppen. Ik wil het dus graag algemeen houden. Anderzijds is er door mij, in dat kleinere verband, op velerlei manieren al eerder sprake geweest van kritische vragen en ongevraagde, ongezouten meningen, dus een verrassing hoeft het nou ook weer niet te betekenen.

Goed, dat even als inleiding.

Contrast

Als ik naar de tienduizenden foto’s kijk die ik heb gemaakt, en daar weer dat deel van wat ik ooit heb geselecteerd omdat ik ze mooi vind, dan zie ik daar een bepaald patroon in terugkeren, namelijk het spel van licht en donker.

Schaduwen, tegenlicht, avondlicht waardoor de kleuren zachter worden, flitslicht gebruiken als invulling, met donkere wolken op de achtergrond, wolkenformaties in verschillende donkertes, doorbrekend zonlicht, schitteringen op het water.

Toen ik nog schilderde, maakte ik ook gebruik van contrastkleuren. Als je de kleurencirkel bekijkt, en weet dat de drie primaire kleuren rood, blauw en geel tegenover de secundaire kleuren liggen, dan kun je die tegenoverliggende kleuren gebruiken om schaduw te suggereren op je schilderij. Even voor de leek, een primaire kleur is een pure kleur, een secundaire kleur is een mengkleur. Als je bijvoorbeeld geel met blauw mengt, krijg je de (secundaire) mengkleur groen, die je dan weer kunt gebruiken om een in de schaduw vallend voorwerp donkerder te maken van de in het licht vallende deel van het voorwerp.

In zekere zin vormen man en vrouw ook een soort van contrast. Ze zijn op veel vlakken elkaars tegenpolen, hebben lichamelijke, geestelijke en psychologische verschillen. Verstand, logica en ruimtelijk inzicht, tegenover hart, intuïtie en gevoel, om maar even wat te noemen. Waarbij het, laten we het maar nuchter opmerken, volkomen onlogisch is dat die twee verschillende partijen zo op elkaar gericht zijn, zo naar elkaar toe getrokken worden. Verstandelijk niet klein te krijgen.

Maar, en dat is het eigenlijke punt wat ik wil maken, daarmee vullen ze elkaar ook aan. Zijn ze elkaar tot aanvulling en tot steun. Kunnen ze ook van elkaar leren. Kunnen ze zich proberen in elkaar in te leven. Openen ze soms nieuwe vergezichten, onthullen diepere lagen. Dat vraagt om wederzijdse aantrekkingskracht en een kwetsbare opstelling naar elkaar toe. Dat is de bodem onder alle liefde. Niet meer jezelf als middelpunt nemen, maar de ander. De keerzijde daarvan: dat is wellicht ook de achtergrond voor het stranden van heel veel liefde en huwelijken. De gevoelens van diepe liefde, en de ooit uitgesproken belofte van trouw, veranderden langzaamaan weer in de oude ik-gerichtheid.

Toch is het bizar

toch is het bizar

dat woorden

die we denken

die we spreken

die we horen

als een weerspiegeling

van wat

diep van binnen

in ons borrelt

en klotst

en bruist

aan energie

en weten

van onverwachte dromen

en diepe verlangens

van vreemde associaties

en spontane erupties

van flarden herinnering

beelden van toen

en plannen voor later

van heimwee en weemoed

pijn en verdriet

tot zachte momenten

van diep geluk

van alles wat we

ooit gehoord

gezien

gelezen

en ook bedacht hebben

Pinksterpsalm

Zo enkele dagen

in het jaar

denken wij aan wat

ooit het feest van de Geest

is geworden

God kwam

na de leemte

van God die naar God ging

door profeten voorzegd

door Jezus aangekondigd

door de discipelen verwacht

en afgebeden

kwam Hij

met wonderen

van taal en vuur en wind

Het Woord

kwam naar buiten

na de Joden

nu voor de hele wereld

voor iedereen verstaanbaar

de Adem, de Wind

voor iedereen hoorbaar

de vlammen van Vuur

op hoofden te zien

discipelen werden apostelen

vol vuur en woorden

en een boodschap

die sprak

tot de harten

van mensen

Father, son

Gevoelig nummer van Peter Gabriel over een vader-zoon relatie.

Father, son

Father, son
Locked as one
In this empty room
Spine against spine
Yours against mine
Till the warmth comes through

Remember the breakwaters down by the waves
I first found my courage
Knowing daddy could save
I could hold back the tide
With my dad by my side

Dogs, plows and bows
We move through each pose
Struggling in our separate ways
Mantras and hymns
Unfolding limbs
Looking for release through the pain

And the yogi's eyes are open
Looking up above
He too is dreaming of his daddy's love
With his dad by his side
Got his dad by his side

Can you recall
How you took me to school
We couldn't talk much at all
It's been so many years
And now these tears
Guess I'm still your child

Out on the moors
We take a pause
See how far we have come
You're moving quite slow
How far can we go
Father and son

With my dad by my side
With my dad by my side
Got my dad by my side
With me

Under African Skies

Hoezo kunnen verschillende culturen niet samengaan? Prachtig voorbeeld door Paul Simon en Miriam Makeba.

Under African Skies

Joseph's face was black as night
The pale yellow moon shone in his eyes
His path was marked
By the stars in the southern hemisphere
And he walked his days
Under african skies
This is the story of how we begin to remember
This is the powerful pulsing of love in the vein
After the dream of falling and calling your name out
These are the roots of rhythm
And the roots of rhythm remain

In early memory
Mission music
Was ringing 'round my nursery door
I said take this child, lord
From tucson arizona
Give her the wings to fly through harmony
And she won't bother you no more

This is the story of how we begin to remember
This is the powerful pulsing of love in the vein
After the dream of falling and calling your name out
These are the roots of rhythm
And the roots of rhythm remain

Joseph's face was black as night
And the pale yellow moon shone in his eyes
His path was marked
By the stars in the southern hemisphere
And he walked the length of his days
Under african skies

Graceland

Vandaag met Pinksteren, herdenken wij dat de Geest is uitgestort. Hoewel dit prachtige lied van Paul Simon het niet bedoelt, koppel ik het maar aan Pinksteren. De wereld is sinds de uitstorting van de Geest werkelijk een 'Graceland' geworden. Een akker vol tarwe, door de wind bewogen. Jazeker, ook met onkruid. Maar denk erom, niet wieden voor de Oogst! Laten we een zoutend zout zijn, een lichtend licht, een stad op de berg. Laten we bidden tot de Geest, die in ons is, opdat Hij met ons meebidt. This world needs Spirit, indeed! We all need grace ...

Prachtige zinnen overigens in dit lied: 'losing love is like a window in your heart, everybody sees you're blown apart'. En: 'I've reason to believe, we all will be received in Graceland.'. Hij heeft het over de Amerikaanse geboorteplaats van Evis in Memphis, maar ik droom maar even verder ...!

Graceland



The Mississippi Delta was shining
Like a National guitar
I am following the river
Down the highway
Through the cradle of the civil war

I'm going to Graceland
Graceland
In Memphis Tennessee
I'm going to Graceland
Poorboys and Pilgrims with families
And we are going to Graceland
My traveling companion is nine years old
He is the child of my first marriage
But I've reason to believe
We both will be received
In Graceland

She comes back to tell me she's gone
As if I didn't know that
As if I didn't know my own bed
As if I'd never noticed
The way she brushed her hair from her forehead
And she said losing love
Is like a window in your heart
Everybody sees you're blown apart
Everybody sees the wind blow

I'm going to Graceland
Memphis Tennessee
I'm going to Graceland
Poorboys and Pilgrims with families
And we are going to Graceland

And my traveling companions
Are ghosts and empty sockets
I'm looking at ghosts and empties
But I've reason to believe
We all will be received
In Graceland

There is a girl in New York City
Who calls herself the human trampoline
And sometimes when I'm falling, flying
Or tumbling in turmoil I say
Oh, so this is what she means
She means we're bouncing into Graceland
And I see losing love
Is like a window in your heart
Everybody sees you're blown apart
Everybody feels the wind blow

In Graceland, in Graceland
I'm going to Graceland
For reasons I cannot explain
There's some part of me wants to see
Graceland
And I may be obliged to defend
Every love, every ending
Or maybe there's no obligations now
Maybe I've a reason to believe
We all will be received
In Graceland

Abstract wordt concreet

Gisteren schreef ik iets over de gedachtenvanger, als opstapje naar de wondere wereld van idealen, kunst en dromen. Het was een zware bevalling, want het is een nogal abstract idee wat je uit moet werken. Het is daarbij ook nog een ongrijpbaar fenomeen.

Wat me vandaag trof is dat wij mensen zijn met twee kanten. Aan de ene kant willen we werken, bouwen, buffelen, analyseren, ontdekken, logisch nadenken, oplossingen zoeken. Aan de andere kant willen we zorgen, praten, denken, voelen, dichten, dromen.

Psychologen zeggen dat die tweedeling te maken heeft met onze hersenhelften. We kunnen ook zeggen dat de eerste categorie vooral door mannen wordt uitgevoerd, en de twee categorie door vrouwen. Al is de scheidslijn absoluut niet absoluut ...

Maar, mijn punt is even, je kunt idealen hebben, maar je moet ze ook durven verwezenlijken. Je kunt als schilder, musicus, dichter of auteur op een idee gaan zitten wachten voor iets nieuws, maar uiteindelijk moet dat idee wel een vorm krijgen. En dat is meestal hard werken. Ook een dromer moet weer aan het werk. Het leven roept.

Een idee moet vertaald worden, verbeeld worden, vorm krijgen. Tastbaar worden. En in die status kan het weer bij anderen gedachten, gevoelens en herkenning oproepen. Er is dus een relatie naar boven, naar binnen. En er is een relatie naar buiten, naar andere mensen. Het principe van communicatie. Waarvoor je taal nodig hebt, of beelden. Zodat het tastbaar, zichtbaar, ervaarbaar wordt voor de ander.

De gedachtenvanger

Vorige week zat ik even in een verhalenbundel van mezelf te bladeren, vijfentwintig jaar geleden netjes uitgetypt. Bij één van die verhalen moest ik even glimlachen. Over de gedachtenvanger, Uchebucheltje Kortekaas, die met zijn schepnetje de natuur intrekt en daar stil en geduldig staat te wachten tot hij een interessante gedachte voorbij ziet vliegen. Als hij er genoeg gevangen heeft, gaat hij naar huis, en werkt die gedachten één voor één uit, door ze in een potje inkt te gooien en ze te verwerken in een aaneenschakeling van uitgewerkte ideeën. Na jaren is hij zover dat zijn manuscript ‘Filosofieën over het Leven’ klaar is en hij het aan kan bieden aan de uitgever.

Maar helaas, die moet er smakelijk om lachen. Hij neemt Uchebucheltje wel in dienst, als corrector. Toch, bij de komst van een nieuwe directeur jaren later, wordt de waarde van zijn boek herkend en wordt het alsnog uitgegeven. En na nog een jaar staat er een oude bekende op de stoep, Hendrik Eendebout, die hem vroeger heeft uitgelachen om zijn schepnetje, maar nu geraakt is door zijn gedachten, omdat het leven zelf, en de moeilijke lessen die we allemaal wel eens moeten leren, hem nu ontvankelijk hebben gemaakt voor de boodschap, waar hij eerst niets van moest hebben.

Wat volgt is een diepgaand gesprek, twee zielen die elkaar herkennen. Tot in de late uurtjes. En in de nacht de droom van Uchebucheltje, over Hendrik die in de zee zwemt en flonkerende diamantjes opvist. En een boek schrijft over filosofieën over het leven na dit leven …

Uiterst korte samenvatting van een grappig bedoeld verhaal met een toch wel serieuze ondertoon. De gedachte erachter is namelijk dat je op een bepaalde manier open kunt staan voor zaken die dieper en hoger gaan dan ze op het eerste gezicht lijken. En dat je er dus ook níet open voor kunt staan. Door allerlei oorzaken. Te druk, te oppervlakkig, te ongeïnteresseerd, te anders, te ongeloofwaardig. Afhankelijk van karakter, stemming, opvoeding, en heel veel andere dingen.

Er is meer tussen hemel en aarde, zegt men dan. Maar je moet ervoor openstaan.

Je hebt fantasie.

Iemand kan zich verplaatsen in een andere situatie. In zijn gedachten. Beelden oproepen. Een verhaal aan zichzelf vertellen. Ter plaatse verzonnen. Nog mooier wordt het als een fantasie van één iemand, anderen kan aansteken. Als je een gedicht, een verhaal, een boek schrijft, dat herkenning bij anderen oproept. Prachtig, als je een andere wereld, werkelijkheid op kunt roepen met woorden. Mooi, als je je helemaal mee kunt laten slepen door het verhaal dat je leest. Als je meereist, meebeleeft, ondergaat, deel- en reisgenoot kunt worden.

Bad

Bad (U2)

If you twist and turn away.
If you tear yourself in two again.
If I could, yes I would
If I could, I would let it go.
Surrender, dislocate.

If I could throw this lifeless life-line to the wind.
Leave this heart of clay, see you walk, walk away
Into the night, and through the rain
Into the half light and through the flame.

If I could, through myself, set your spirit free
I'd lead your heart away, see you break, break away
Into the light and to the day.

To let it go and so to find away.
To let it go and so find away.
I'm wide awake.
I'm wide awake, wide awake.
I'm not sleeping.

If you should ask, then maybe
They'd tell you what I would say
True colours fly in blue and black
Blue silken sky and burning flag.
Colours crash, collide in blood-shot eyes.

If I could, you know I would
If I could, I would let it go.

This desperation, dislocation
Separation, condemnation
Revelation, in temptation
Isolation, desolation
Let it go and so to find away
To let it go and so to find away
To let it go and so to find away

I'm wide awake, I'm wide awake, wide awake
I'm not sleeping
Oh no, no, no.

Forever young

Omdat hij zo mooi is. En zo diepzinnig. En niet helemaal waar natuurlijk, als je net 70 bent geworden. Hoewel, in de hemel is geen sprake meer van leeftijd ...!? Geen live-beelden beschikbaar, daarom deze studioversie uit 1974.

Forever Young

May God bless and keep you always
May your wishes all come true
May you always do for others
And let others do for you
May you build a ladder to the stars
And climb on every rung
May you stay forever young
Forever young, forever young
May you stay forever young

May you grow up to be righteous
May you grow up to be true
May you always know the truth
And see the lights surrounding you
May you always be courageous
Stand upright and be strong
May you stay forever young
Forever young, forever young
May you stay forever young

May your hands always be busy
May your feet always be swift
May you have a strong foundation
When the winds of changes shift
May your heart always be joyful
May your song always be sung
May you stay forever young
Forever young, forever young
May you stay forever young

Laten we bidden

Verbijsterd staan we hier te staren in het luchtledige. Alles wat we net ontdekt hadden, uit handen geslagen. Wat nu, jongens, wat nu? Hoe moet dat nou? Wat moet er zo van ons terecht komen? Net nu we dachten dat het allemaal zou gaan beginnen, dat we aan de slag konden, omdat we het nu net een beetje begonnen te begrijpen, wat Hij bedoelde, omdat Hij eindelijk niet meer in raadselen sprak. En hier staan we nu, alleen gelaten. Weg is Hij. Wat nu?

Ik stel me zo voor, dat de leerlingen van Jezus zo, overweldigd, verbijsterd, sprakeloos, hebben staan kijken. Terwijl de vragen opborrelden in hun verblufte harten. Terwijl ze elkaar af en toe vertwijfeld hebben aangekeken. Misschien wel hun handen naar de hemel hebben opgeheven. Ongelovig. Ontdaan. Total-loss.

Kennen wij dat gevoel? Dat God ons in de steek lijkt te laten, ons aan ons lot overlaat? Op onszelf teruggeworpen. Met lege handen achtergelaten. En nu? Wat gaan we doen?

O, wat willen we graag doen. Bezig zijn. Onszelf voorbijlopen. Aanpakken. Werken tot we erbij neervallen. Denken. Plannen maken. Plannen uitvoeren. Consumeren. Uitgeven. Nieuwe dingen verzinnen. Huizen bouwen, verhuizen, opnieuw inrichten. Structuur brengen. Functies invullen. Ambten vervullen. Kerken leiden. Koninkrijken oprichten. Spelen in de zandbak ...

O, wat kunnen we dat slecht. Stil zitten. Wachten. Niets doen. Omhoog kijken. Armen over elkaar. Zijn. Teruggeworpen worden op onszelf. Ademen. Leven. Bewust, heel bewust, bidden. Met open handen. Verwachten. Vertrouwen. Geloven.

Hij is weg, ja. God is weg. Hij heeft ons geleerd dat Hij weg zou gaan. Hij heeft ons gezegd, dat Hij ook bij ons zou blijven. Kan dat, tegelijkertijd? En als het kan, snappen we het dan? Leven we ernaar?

Hemelvaartsdag

Vanmorgen een zeer aansprekende preek gehoord over Psalm 2, met name vers 6, 'Ikzelf heb mijn Koning gezalfd, op de Sion, mijn heilige berg.' Uiteraard gelinkt aan Hemelvaartsdag. Opvallend dat deze Psalm ook wordt geciteerd in Handelingen 4, vlak na de uitstorting door de Heilige Geest op Pinksteren. Opvallend voor mij was dat deze preek, uitgesproken door een jonge kandidaat, die over elke zin die hij uitsprak nagedacht leek te hebben, mij weer eens dicht bij één van de heilsfeiten kon brengen.

Bij het wereldomvattende, werkelijkheiddoorbrekende, allesoverstijgende, levensveranderende karakter van de hemelvaart van Jezus. De andere werkelijkheid in, een mens die tot God komt, gekroond wordt met de hoogste eer, Koning wordt over een koninkrijk. En omdat Hij ook God is, mogen wij opzien naar Hem, Die in de hemel is, het van Hem verwachten, voor nu, voor hier, voor later, voor daar.

Het was al weer enige tijd geleden dat een preek mij zo aan kon spreken. En ook nog ergens over ging.

In sommige kerken is men een beetje verlegen met de Hemelvaartsdag als heilsfeit. In veel evangelische kerken bijvoorbeeld is er zelfs helemaal geen kerkdienst op deze dag. Zonet nog even zitten zoeken bij CQOTD, die mij dagelijks van een christelijke spreuk voorziet, en ik vond daar een paar zeer indringende citaten over de betekenis van Hemelvaartsdag, die ik graag door wil geven. Omdat wij er ook van kunnen leren voor de situatie nu, waarin wij leven, en hoe we mogen uitzien en verwachten.

     In the days of His earthly ministry, only those could speak to him who came where He was. If He was in Galilee, men could not find Him in Jerusalem; if He was in Jerusalem, men could not find Him in Galilee. But His Ascension means that He is perfectly united with God; we are with Him wherever we are present to God; and that is everywhere and always. Because He is “in Heaven” He is everywhere on earth: because He is ascended, He is here now. Our devotion is not to hold us by the empty tomb; it must lift up our hearts to heaven so that we too “in heart and mind thither ascend and with Him continually dwell;” * it must also send us forth into the world to do His will; and these are not two things, but one. (William Temple (1881-1944), Readings in St. John’s Gospel)

Toen Hij hier was, kon Hij maar op één plaats tegelijk zijn. Nu Hij bij zijn Vader is, is Hij in de hemel, maar dat betekent: overal, hier, nu. Het betekent ook dat Hij ons uitzendt om Zijn wil te doen. Dat is een onverbrekelijke eenheid.

Dry bones

Met een link naar Ezechiël en het dal van de dorre doodsbeenderen. Prachtige muziek van Gungor, 'Dry bones'.

Dry Bones

my soul cries out
my soul cries out for you

these bones cry out
these dry bones cry for you
to live and move
only You
can raise the dead
lift my head up

Jesus, You’re the one who saves us
Constantly creates us into something new
Jesus You’re the one who finds us
Surely our Messiah will make all things new

Sixwordtwevangelie

Vandaag was er een speciale actie op twitter opgezet. Vertel in zes woorden het evangelie. Van te voren had ik een aankondiging gezien en dat leek me een leuke, maar ook zinvolle actie. Zie voor meer informatie opkijken.nl.

Jammer genoeg viel deze actie vandaag onder werktijd. Zou ik dus niet aan mee kunnen doen. Wel ben ik meteen begonnen met nadenken en kwam tot een serie van vier 'spreuken', bestaande uit zes woorden. Vanmorgen, net na mijn ontbijt, zag ik dat de actie begonnen was en werd ik er weer aan herinnerd. En natuurlijk vergat ik mijn van te voren bedachte spreuken.

Maar vandaag gebeurde er iets geks ...!