Een schim voor mijn wiel, uit het gras, en weer terug.
Gestopt, achterom gekeken.
Weer even een schim, en weer weg.
Fiets neergezet.
Even teruggelopen.
Verstopt, camera in de aanslag.
Even wachten.
En ja hoor.
Daar kwam hij weer.
Een paar foto's kunnen maken.
Voor hij weer als een speer verdween in het hoge gras.
Niet meer terug gezien.
De helft van de foto's mislukt, niet scherp.
Zo snel ging het.
Maar, een echte wezel vast kunnen leggen.
Mooi.
Leuk.
Grappig.
Uniek.
Helaas niet echt ver in kunnen zoomen.
Maar toch, te leuk om niet te delen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten