Zo zie je ze nooit.
En zo voor de tweede keer in een week.
De grote keizerlibelle.
De eerste keer werd er gepoogd nieuw leven te wekken.
Door eitjes af te zetten.
Maar nu zag het er wat bloeddorstiger uit.
In een stuk land met hoog gras, aan de kant van een bospad.
De grote keizerlibelle.
Verdiept in het nodige peuzelwerk.
Zoals je soms wel meer ziet.
Een vlinder of een mug bijvoorbeeld.
Maar nu had hij toch echt een grote libelle te pakken.
De soort zou ik niet weten.
Maar hij zat op zijn gemak te smikkelen.
Je zag de kaken malen.
Zo op zijn gemak, dat ik heel dicht kon naderen met de camera.
Steeds een stukje dichterbij.
Tot ik er bijna bovenop zat.
En zelfs de macro-stand kon gebruiken.
En dan ineens lijkt hij wakker te worden uit zijn verdwazing.
En weg was hij.
Met buit en al.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten