dinsdag 30 januari 2018
Blauwe superbloedmaan
Eigenlijk nog één dag te vroeg, maar hier is hij vast vooruit te zien, de al aangekondigde 'blauwe superbloedmaan'. De vraag is of hij morgen wel te zien zal zijn, gezien de weersvoorspellingen.
Zie bijgaand artikel erover voor de uitleg: https://www.telegraaf.nl/nieuws/1596667/zeldzaam-natuurverschijnsel-op-komst-een-blauwe-superbloedmaan
maandag 29 januari 2018
zondag 28 januari 2018
Wonderlijk mooi
(Overdenking bij de bijeenkomst van de Week van gebed)
Sommige mensen hebben een nogal uit de hand gelopen hobby.
Ik heb dat met fotografie. Met name natuurfotografie.
Zonsondergangen,
zonsopkomsten, landschappen, paddenstoelen, vogels, vlinders, libellen.
Hoe meer
foto’s je neemt, hoe anders je gaat
kijken.
Hoe beter je ook gaat kijken.
Altijd
alert, waakzaam, altijd de camera direct bij de hand.
En hoe meer
je kijkt, ziet, vastlegt, hoe meer de bewondering toeneemt voor de natuur.
In al zijn
verscheidenheid. Altijd anders, altijd wel iets te ontdekken.
Maar je
krijgt ook meer bewondering voor de grote Maker van die natuur, de Bedenker,
met hoofdletters.
Wat een oog
voor detail, wat een kleuren, wat een soortenrijkdom, wat een diversiteit.
Want er is
niet één vogelsoort, maar er zijn vele variaties. Niet één libelle, maar vele
varianten aan vorm, kleur en grootte. Vele vlinders, fragiel, breekbaar, maar
fladderend in al hun kleurenpracht.
En het licht
aan de lucht, de kleuren zijn altijd weer verschillend, aan de randen van de
dag.
Mooi is dat hè?
Dat je
anders gaat kijken naar je omgeving, als je de link legt naar de Oorsprong
ervan.
Gemaakt,
bewust.
Bedoeld.
Bedacht.
Uit niets
geworden. Tot aanzijn gekomen. Ieder
naar zijn aard.
Wonderlijk mooi heeft God het bedacht.
Wonderlijk mooi heeft God het gemaakt.
zaterdag 27 januari 2018
donderdag 25 januari 2018
dinsdag 23 januari 2018
maandag 22 januari 2018
zondag 21 januari 2018
zaterdag 20 januari 2018
donderdag 18 januari 2018
De dans van inspiratie
Het begint te ademen.
Heel langzaam en traag.
Maar wel in crescendo.
Als wolken die zich welven aan het hemelrond.
Vol van kleurrijke hoop.
Er sijpelen vluchtige woorden door het dichterlijke licht van de avondschemering.
Vlijen zich maar al te graag in het zinnige grasveld van verlangen.
Husselen vaag.
Hechten zich traag.
Breien langzaam bezielde verbanden.
Richten zich op ongebaande wegen.
Schikken zich vol overgave naar hun aardse lot.
Het regent voortdurend punten en komma's.
Als een proces van wonderlijke wording.
Golvend naar buiten en zingend van binnen.
De gedachten van boven laven zich aan de aardse gelaagdheid.
Doordesemen het slijk van de tastbaarheid.
En roepen enthousiast verwoordingen wakker.
Die zich langzaam losmaken als ijle mist.
Als een hongerige droom.
Als een lichtzinnig hoofd.
Als veelzeggende luchtigheid.
Heel langzaam en traag.
Maar wel in crescendo.
Als wolken die zich welven aan het hemelrond.
Vol van kleurrijke hoop.
Er sijpelen vluchtige woorden door het dichterlijke licht van de avondschemering.
Vlijen zich maar al te graag in het zinnige grasveld van verlangen.
Husselen vaag.
Hechten zich traag.
Breien langzaam bezielde verbanden.
Richten zich op ongebaande wegen.
Schikken zich vol overgave naar hun aardse lot.
Het regent voortdurend punten en komma's.
Als een proces van wonderlijke wording.
Golvend naar buiten en zingend van binnen.
De gedachten van boven laven zich aan de aardse gelaagdheid.
Doordesemen het slijk van de tastbaarheid.
En roepen enthousiast verwoordingen wakker.
Die zich langzaam losmaken als ijle mist.
Als een hongerige droom.
Als een lichtzinnig hoofd.
Als veelzeggende luchtigheid.
woensdag 17 januari 2018
Van twee reigers en een prooi
Even een grappige serie.
Met een verhaal.
Het wemelt momenteel van de zilverreigers in de polder.
Zondagmiddag toen de zon weer eens een keer scheen, heb ik nog even een rondje gefietst.
Het licht proberen te vangen.
Maar het was wat deemstig licht.
Niet helder.
Lastig om wat kleuren te vangen.
Toen ik een zilverreiger (of witte reiger) zag, stapte ik af.
Even vastleggen, zoals ik al zo vaak gedaan heb.
Toen er een gewone (blauwe) reiger in beeld kwam.
In het landje er achter, aan de overkant van de sloot.
Toch even een paar meten doorgereden.
Om ze samen te vangen.
Vast te leggen.
In één beeld.
Maar toen, de focus op de zilverreiger.
Scherp gesteld.
Zag ik uit mijn ooghoek dat de blauwe reiger beet had.
Even opnieuw scherp gesteld.
Waarschijnlijk was het een muisje.
Even laten spartelen in de sloot.
Of verzuipen misschien?
En hap, slik, weg.
Binnen een minuut doorgeslikt en wel.
En nog even een slokje na.
Grappig.
Vast kunnen leggen van begin tot eind.
Jammer alleen van de kleuren.
Maar ach, je kunt ook niet alles hebben.
dinsdag 16 januari 2018
maandag 15 januari 2018
zondag 14 januari 2018
Abonneren op:
Posts (Atom)