onlangs
is mij
een woord
ontsnapt
gevlucht
verdwaald
verwaaid
verdampt
weg
gevlogen
uit de zin
van mijn bestaan
uit zijn verband
gerukt
ik
zoek
in hoeken en gaten
in stilte en mijmering
en in het luchtledige
van mijn verbeelding
ik jaag
en graaf
ik herinner
vaag
maar
vind niet
wat ik
weten
wil
het unieke
woord
enig
in zijn soort
geladen
en vol gloed
voor zover
ik mij
herinneren kan
is gesmoord
en overwoekerd
door het zwijgen
van de kille stilte
van de nacht
voorbij
het weten
verder dan
mijn horizon
ontdaan
ontworteld
onvertogen
los geraakt
vervlogen
ik zucht
ik treur
ik wacht
maar besef
dat ik
voorgoed
vergeten ben
los
gelaten
door mijn
eigen woord
wat rest
is een vermoeden
naar wat
ooit
spontaan
gekomen is
geboren
als idee
opgebloeid
wonderlijk geworden
beproefd
bekeken
geweest
bestaan
maar
helaas
ter ziele
gegaan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten