tussen
scherven
van gebroken
woorden
voorbij
de laatste restjes
klatergoud
in het soms
te diepe dal
van pijn
in het duister
van hardnekkig
zwijgen
dwars door
haperende liefde
heen
zondag 31 december 2017
Een kudde kramsvogels
Oké.
Het was van ver.
Ze waren schuw.
Ze waren schuw.
Maar toch.
Ik herkende ze.
Dwars door wind en miezerregen.
Een kudde kramsvogels.
Onmiskenbaar.
Zeker 12 telde ik er.
Ze landden in een weiland.
Wat ze er zochten weet ik niet.
Ze bleven even zitten.
Lang genoeg om ze vast te kunnen leggen.
Met een door de wind wiebelende camera.
Veel foto's mislukt dus.
De andere zijn niet perfect.
Maar ze dienen wel als bewijs.
Gaaf toch?
zaterdag 30 december 2017
vrijdag 29 december 2017
donderdag 28 december 2017
Zowaar, wat licht en kleur
Zowaar.
Wat licht.
En kleur.
Na een weekje grijs en somber.
Een dichte wolkenhemel.
Egaal.
Neutraal.
Even.
Na de regen.
Lichtte de hemel op.
Kwamen er kiertjes kleur.
Doorbraken de wolken.
Met licht.
Hemels licht.
Een gift.
Een vergezicht.
Vooruitzicht.
Nieuwe hoop.
Leven.
woensdag 27 december 2017
Zilverreiger met borrelhapje
Vorige week.
Al dagen grauw en grijs.
Nu zelfs mist.
Troosteloos.
Weinig fotogenieks kunnen vastleggen.
Een beetje stil geweest dus op dit blog.
Ondanks de vrije dagen.
Vorige week vrijdag dan even.
De zoveelste witte of zilverreiger in de polder.
Maar zoals altijd erg schuw.
Van verre dus ...
Pas bij het inzoomen zag ik dat hij beet had.
Een warme, nog levende hap.
Een muis of een molletje waarschijnlijk.
Even een paar keer onderdompelen in de sloot.
Glijbaar maken?
Of verdrinken?
Een borrelhapje in ieder geval.
En hap.
En slik.
En weg.
Op (geduldige) jacht naar de volgende.
zaterdag 23 december 2017
Geheim
beloofd
verwacht
geloofd
gesluimerd
maar dan
een stem
in het holst
van de nacht
een woord
gehoord
een licht
gezien
een lied
gezongen
de eerste zucht
ademt
een diep geheim
van leven
gevend leven
van leven
gevend leven
vrijdag 22 december 2017
woensdag 20 december 2017
zondag 17 december 2017
zaterdag 16 december 2017
Onlangs is mij een woord ontsnapt
onlangs
is mij
een woord
ontsnapt
gevlucht
verdwaald
verwaaid
verdampt
weg
gevlogen
uit de zin
van mijn bestaan
uit zijn verband
gerukt
ik
zoek
er naar
in hoofd
en hart
en dromen
en in het diepst
van mijn gedachtenmijn
dinsdag 12 december 2017
zondag 10 december 2017
Abonneren op:
Posts (Atom)