woensdag 30 november 2016
dinsdag 29 november 2016
Quite a day ...
Het was zo ontiegelijk mooi vanmorgen.
Ik kwam bij de tandarts vandaan.
En raakte bedwelmd door het licht.
De nevel, de mist, de kleuren.
De rijp over het gras, de bladeren, de bomen, de velden.
Het was werkelijk adembenemend.
Een fietstochtje van een half uur.
Ik heb er anderhalf uur over gedaan.
Weer vijfhonderd foto's geschoten.
Moeilijk kiezen dus.
Een grote selectie deze keer.
Allemaal wonderen om te delen.
Dan mag je niet karig zijn.
Geniet (weer) even mee.
Unieke taferelen.
maandag 28 november 2016
Ik geloof in het licht
Ik geloof in het licht, want de duisternis prikt achter mijn ogen.
Ik heb de duisternis ervaren, diep van binnen, in mijn genen, in mijn nieren.
Ik geloof in het licht, want het zit daar ook ergens verborgen, maar wil naar buiten.
Ik geloof in het licht, want het doet mij ervaren en zien, ondergaan en beleven.
Ik geloof in het licht, want het omgeeft mij, verder dan de hemel, dieper dan de aarde.
Ik geloof in de adem, want zij komt van zo ver.
Ik geloof in de slaap, want zij levert mij dromen over wat er beleefd is en wat nog moet komen.
Ik geloof in kleuren, want zij geven licht aan de dag.
Ik geloof in bewegen, als de eeuwige dans van de jeugd.
Ik geloof in de vragen, de meeste antwoorden komen pas later.
Ik geloof in luchtigheid, want ik heb in de modder geworsteld.
Ik geloof in de liefde, want de dood heeft niet het laatste woord.
Ik geloof in water, want ik herken de eeuwige dorst.
Ik geloof in regen van boven, want ik heb de lente zien ontspruiten uit de donkere aarde.
Ik geloof in bloei, want de winter zal niet zegevieren.
Ik geloof in zegen, ondanks alle verdeeldheid.
Ik geloof in de zee, want er is een verlangen dat mij drijft.
Ik geloof in de horizon, want er is een grens aan wat mijn beperktheid aan kan.
Ik geloof in de stilte, want ik heb de storm getrotseerd.
zondag 27 november 2016
zaterdag 26 november 2016
Softlight
Het eindigde vandaag zo mooi.
Zo vurig.
Zo vlammend.
Zo spectaculair.
Dat volgt later.
In gevangen beelden.
Maar.
Het was vandaag.
Heel de dag.
Zulk mooi licht.
Zo mild.
Zo zacht.
Zo licht en luchtig.
Maar tegelijk intens.
Overweldigend.
In combinatie met de ijskristallen
Van de nacht.
Ook dat volgt later.
In beelden.
Veel soorten beelden.
Moeilijker te vangen.
Want zo divers.
Maar nu eerst.
Die tussenfase.
Vlak voor die overweldigende luchten.
Ik was in het bos.
Alblasserbos.
De zon daalde al vroeg.
Rond half vier.
Maar de hemel waaide vol.
Van wolken.
Vlagen wolken.
Ik was al weer op weg naar de uitgang.
De zon in mijn rug.
De bomen er tussen.
En daar aan de rand.
Bij de weilanden.
Een sloot ertussen.
Daar zag ik het.
Een hemel.
Vol van explosieve wolken.
En de sloot tussen ons in.
De spiegelsloot.
Wonderlijk mooi.
Soft.
Zacht.
Zwijgend.
Maar intens.
Het was een zachtzijden voorproefje.
Van het felgekleurde spektakel.
Wat zich al aan het opbouwen was.
Ver achter mij.
Verborgen door de bomen.
Getemperd door het licht.
Dat doofde.
Aan het einde.
Van een mooie dag.
Kom.
Ga mee.
Heel even.
Op reis.
Op kousenvoeten.
Sta even stil.
En mijmer mee.
In een oase.
Een zachtlichtgedicht.
Een beeldverslag.
Een lovend zwijgen.
Een dankbare buiging.
Naar boven.
Terug.
vrijdag 25 november 2016
donderdag 24 november 2016
woensdag 23 november 2016
dinsdag 22 november 2016
Avondgloed in purpervermiljoenpaars
Ik zag al heel wat plaatsjes voorbijkomen.
Van die mooie avondgloed.
In purpervermiljoenpaars.
Hier ook mijn bescheiden bijdrage.
Maar.
Ik kon nog maar net een laatste staartje meepikken.
Net voor het doofde.
Storende omgevingsfactoren.
Fototoestel vergeten mee naar buiten te nemen.
Beetje behelpen dus met mijn telefoon en een kleine snapshotcamera.
Het verschil in kleuren tussen die toestellen is goed te zien.
De een meer oranje-achtig van sfeer.
De andere paars en purper.
En had ik mijn goede fototoestel meegenomen, dan was het weer anders geworden.
Zo moeilijk is dat laatste licht te vangen.
In waarheidsgetrouwe kleuren.
Maar toch.
Het was weer overweldigend.
Majesteus.
Daar word je klein van.
En beduusd.
Daar gaat je mond van open.
Daar gaat je hart van kloppen.
Zo mooi.
Zo'n kleurenloflied.
Van de hemel.
In gepaste stilte.
Abonneren op:
Posts (Atom)