vol
was
de maan
in de nacht
van weten
licht
in het duister
van onmetelijk
universeel
gedacht
en gezien
hoop
op later
in het nu
van zwart
zwevend
als symbool
van ver
en voorbij
gaan
en toch
vast
in een baan
van structuur
van weer
komen
als nu
troost
mooi, Anton.
BeantwoordenVerwijderen