Gedichtendag

Soms heb je van die dagen ...

Vanmorgen zag ik op Twitter voorbijkomen dat het vandaag Gedichtendag was. Nooit van gehoord. Maar als je dan wat voorbij ziet komen, dan denk je, hé, toch wel leuk. Er staan in mijn boekenkast aardig wat gedichtenbundels, maar er is er zelden één helemaal uitgelezen. Toch hebben ze mij op de een of andere manier wel geïnspireerd tot het zelf schrijven van gedichten.

Nou ja, gedichten. Zonder rijm, zonder vorm. Gedachtenkronkels. En de laatste tijd is dat zelfs weer geïntensiveerd. Pogingen zijn op dit blog ruimschoots te vinden. Nou lijdt ik daar wel aan een hoge mate van teveel-woorden-gebruik. Er zou meer geschrapt en geschaafd moeten worden. Kernachtiger verwoord.

Vandaag liet ik me meesleuren, en deed in één keer ook mee. Eerst een, toen twee, vanavond nog een paar. Leuk om te doen. Geïnspireerd te raken. Gedwongen kernachtig te zijn. Verbaal kanaal zoeken om woorden te stallen.

Zou ik dan toch eindelijk echt mijn literazeurtrauma van school hebben overwonnen ...?

Hier een lijstje met de vandaag door mij verzonnen exemplaren op een rij.

- Vlinders van gevoelens vangen, teerheid aanschouwen, tegen beter weten in wachten op de rups, liefde kun je niet bewijzen.

- Wachten op het wonder, broeden tot het bloedt, schuchter uit de schulp, stamelend verwoorden, bedremmeld laten gaan.

- Wachten op inspiratie, worstelen met woorden, te kort schieten in uitdrukkingsmogelijkheden, schrappen, strepen, zuchten ...

- Er is iets tussen God en mij, het luistert nauw, het fluistert zacht, soms landt het, onverwacht, als morgendauw.

- Open wachten op het licht, opmerkzaam vangen van een boodschap, koesteren van de onverwachte lading, huiverig weer laten gaan.

- Pijn erkennen en verlangen, toelaten en afstand nemen, betreuren en bezingen, leven en overleven.

- Omdat je geraakt bent, adem halen, de pen in je eigen hart dopen, en proberen anderen te raken.

- Vragen onder ogen durven zien, beschouwen, mijmeren, beseffen dat niet overal een antwoord voor is te vinden.

- Bij anderen lezen en herkennen, wat je zelf ten diepste denkt en wenst en voelt.

- Beelden vangen, diepte zoeken, metaforen horen, liefde schieten, zachte harten trachten te raken.

- Dromen van verlangen vangen, boetseren, gieten in vorm, vertalen naar kale, basale en tedere, plooibare nuances.

- In de verte kijken, herkennen en vertalen, schilderen met woorden van gevoelens en verhalen.

- Inkeren in eigen eenzaamheid, verstopte juweeltjes vinden, om ze te laten ontsnappen als oplichtende spiegelvlinders van taal.

- Dichten is niet te verwoorden gaten dichten tussen verstand en gevoel, tussen zien en geloven, tussen verleden en toekomst.

- In een wereld van herrie is een gedicht stilte die resoneert, in de verwarring en diepte van je gevoelens herkenning oproept.

- Een gedicht is een druppeltje liefde, een vleugje wind, vederlicht en fluisterstil, zo maar gevlogen, of geraakt, voor wie het merken wil.