Sow for yourself righteousness, reap the fruit of steadfast love; break up your fallow ground, for it is the time to seek the Lord, that He may come and rain salvation upon you (Hosea 10:12).

zaterdag 31 maart 2018

Pride (2)


Van de week even een zwaan staan te fotograferen.
Een echte showbink.
Kwam telkens met al zijn veren opgezet op me af zwemmen.
Maar echt dichtbij durfde hij ook niet te komen.

Wel zeshonderd foto's gemaakt, waarvan er al een paar zijn gepubliceerd in een eerder bericht.
De rest heb ik gebruikt om een aantal gif-jes te maken, bewegende beelden.
Zie hieronder.
En dan nog een tweetal filmpjes als toegift.
Omdat die 'pride' toch wel een mooi gezicht is.

Een echte, witte lente-patser, jazeker.
Hij had alleen niet door dat het vrouwtje inmiddels al lang vertrokken was ...



Het blijft stil

Het thema van de #Bloghop van @Christelijkewebloggers voor de maand maart is: 'God ervaren in je leven'.



Toen ik dat las, begon er iets te kriebelen.
God ervaren in je leven?
Kan dat dan ...?
God ...?

God is toch de Gans Andere?
De Andere Dimensie?
De Onaanraakbare?
De Onkenbare?

En wij?
Wij zijn toch mensen?
Tijdelijk, kwetsbaar, sterfelijk, zwak?
Dat gaat toch niet samen, dat zijn twee andere grootheden?
Dat wil zeggen het Allergrootste en het allerzwakste.
De Almacht en het stof der aarde.

Wij kunnen God helemaal niet ervaren in ons leven.
We zouden het niet aankunnen.
We zouden onmiddellijk de dood sterven.

En ja, ik ken de verhalen, de wonderlijke overleveringen, de mooie dingen die mensen kunnen meemaken of zeggen mee te maken.
Maar het kan gewoon niet.
Niet rechtstreeks.
Niet direct.
Niet in het hier en nu.
God is te groot voor ons.
De kloof tussen ons is te diep, te ver, te breed.
De sterfelijkheid kan de Onsterfelijke niet ontmoeten of ervaren.

Onze dimensie wordt begrensd door ruimte en tijd.
Ons leven is ooit begonnen, wonderlijk ontstaan.
Maar de dood is een grens, waar wij niet overheen kunnen zien.

***

zondag 18 maart 2018

Roodborsttapuit


Van de week had ik er al eerder één gezien.
In een schim.
Een roodborsttapuit.
Met zijn zwarte kop en rode borst.
Ook snel vast kunnen leggen.
Maar de foto was te onduidelijk.

Nu zag ik hem weer, tijdens een koude en winderige wandeling.
Zomaar dook hij op.
Herkende ik.
En hij bleef even zitten.
Langs genoeg om wat foto's te kunnen maken.
Vloog weer verder en ging opnieuw zitten.
Nog een paar foto's kunnen nemen.
Al was de afstand wat ver.

En toen zag ik ook het vrouwtje zitten.
Minder zwart, maar herkenbaar.
Weer een buitenkansje.

En wat een mooie vogels.
Klein en schuw, maar prachtig om te zien.



Haasje in de sneeuw