Wat nou objectief?
De werkelijkheid heeft vele gezichten.
Gevoelens beïnvloeden de kale werkelijkheid.
Lichtval en warmte geven een andere kleur en sfeer.
Je kunt elke dag dezelfde weg afleggen en toch kan het elke keer weer anders zijn.
Daarnaast kunnen je eigen gemoedsgesteldheid of ontvankelijkheid je anders doen kijken naar de dingen om je heen.
Niet alles is wat het lijkt.
En hetzelfde is niet altijd hetzelfde gekleed.
Neem onderstaande foto's.
Wat zie je?
Een zwaan, op beide foto's.
Altijd statig, koninklijk qua postuur.
Helderwit van kleur en daarom altijd opvallend aanwezig in het overwegend groene landschap.
Op het eerste gezicht hetzelfde onderwerp, dus.
Niet ideaal of volmaakt of perfect qua foto.
De eerste is al fietsend uit de losse pols geschoten.
Bewogen dus ook, omdat het niet altijd lukt om zo foto's te maken.
Maar het vreemde is, dat de zwaan zelf niet bewogen is.
Het lijkt of hij in het centrum staat, waar alles omheen draait.
Zelfs de kringen in het water van de zelf veroorzaakte rimpelingen.
Een beweging gevangen dus.
De aandacht getrokken naar het hoofdonderwerp, maar niet echt in het centrum van de foto.
Wel in een ander centrum, op de voorgrond het heldergroene lentegras, op de achtergrond de vrij donkere weerspiegeling van de bomen in het water. Precies in het blauw, waarin de hemel gespiegeld is, zwemt de zwaan.
dinsdag 30 april 2013
maandag 29 april 2013
De waarheid?
Is de waarheid een schat, die diep verborgen in de aarde, al eeuwen ligt te wachten op een vasthoudende graver, een archeoloog op zoek naar de toekomst, die de hele wereld afgraaft, afgraast, omspit als een molshoopgatenkaas, als een razende op jacht naar die ene schatkist, waarin al het verklaren van het zijn en wezen van de mens en het universum liggen opgesloten? Een antwoord dat door plotselinge openbaring aan het daglicht van de wereld moet worden toevertrouwd? Als oplossing voor alle moeilijkheden, die pas zijn ontstaan door het verdoezelen en verkwanselen van iets wat we wel ooit als mensheid moeten hebben geweten, maar wat verloren is gegaan, of te goed opgeborgen is geweest?
Of is de waarheid een wetenschap, die alle feitjes, ontdekkingen en vernieuwingen tracht te integreren in een nieuw, alles omvattend universum van weten en kennis, waardoor we uiteindelijk oorzaak, geschiedenis en toekomst samen zullen kunnen vatten in een zorgvuldig geconstrueerd geheel van werkelijkheid die te herleiden en te overzien en dus te snappen is, alle vragen opgelost, alle zijwegen in kaart gebracht? Bevattelijk. Hanteerbaar. Voorspelbaar. Meetbaar. Aannemelijk.
Of is de waarheid een mysterie, een noodlot, een ongrijpbaar fenomeen, dat geen ruimte laat voor vragen over goed en kwaad, want alles is zoals het is en je kunt dat maar beter accepteren en je er mee verzoenen, ongrijpbaar, onbegrijpelijk, onwerkelijk? Zodat je maar beter op een zwevend kleedje je lichaam los kunt leren laten om te vliegen boven de materie en de hemel te vinden in het absolute niets?
zondag 28 april 2013
Ontwaken
laat de
liefde mij
naderen met
vleugels van
weemoed
met tedere
vingers mijn
adem
ontwarren
en met zachte
woorden mijn
dromen aan
flarden
zingen
mijn sluimerende
geest los
worstelen
van vreemde wortels
haar voeden
en ontroeren
met levend
maar onrustig
water van
verlangen naar
de horizon
van morgen
zaterdag 27 april 2013
Vertrouwen
wat zal
de stilte
oor
verdovend
hart
verwarmend
suizen
als alles
is gezegd en
uitgesproken
als alle
woorden
op en over
zijn
alleen
de wind
nog fluistert
en luistert
naar de resonantie
van ons weten
diep
van binnen
vrijdag 26 april 2013
Surrealistische taferelen
Het gebeurt niet vaak, 50 foto's van de zonsondergang, maar ik ga het toch doen. Ik kan zo moeilijk kiezen. En het was zo imponerend, zo impressionistisch en expressionistisch aan het hemelrond vanavond. Vandaar. Bij deze. En dat is nog maar een selectie. Ik ben wel vier keer alle trappen van het huis op en af gegaan, uit ramen gehangen. Maar het was het waard. Denk ik. Oordeel zelf. Vergeet de schoorstenen, daken en andere afleidende beletsels. Onderga de kleurenpracht, en het verloop van vaag licht naar geel, oranje en weer naar koeler blauw en lila, genomen over een periode van drie kwartier ....
Quietness
when the night
of resting
has gone by
and all dreams
are absorbed
by the whispering
wind to the shades
of the clouds
above
before
the wrestling
of the day
will start
with many
sounds
and busy
actions
I prefer
to wander
in the prayer
room of
open air
donderdag 25 april 2013
Oog in oog
Het is mooi om elke dag door een mooi natuurgebied te fietsen. Ter vermijding van de razende auto's. Voor je rust. Er is altijd wat te zien. Of vast te leggen.
Maar het is ook wel eens lastig fietsen, met de vele ganzen die het gebied bevolken en die niet altijd even snel uit zicht verdwijnen. En als er jonge ganzen zijn, willen de ouders ook wel eens agressief blazen naar voorbijgangers zoals ik. Met wijdgespreide vleugels maken ze dan best indruk. Kippenvel veroorzakend. Als ze te dichtbij komen, blaas ik wel eens terug ...
Maar vanmorgen werd ik bijna geraakt door een agressief exemplaar, die opvloog tot ooghoogte terwijl ik langsfietste, na in eerste instantie toch wat afgeremd te hebben.
Onderstaand de serie foto's die ik net voor die tijd en al fietsend maakte. Het achterste lieflijk gezinnetje was degene met de agressieve vader. Op de laatste foto komt hij, terwijl hij al aan de kant was gelopen, toch weer dreigend naar me teruglopen, gereed om op te vliegen. De volgende foto kon ik niet meer maken, toen heb ik mijn hand, met fototoestel, omhoog geheven om hem eventueel te kunnen afweren. Ik kon de lucht voelen die hij met zijn vleugels deed wervelen.
Toch knap dat hij me zo snel kon benaderen, zo'n log beest ...
Best wel link, toch ook.
Maar dat besef je pas later.
En het was zelfs al de tweede keer deze maand.
En het wachten beloond ...
Een nest van niks. Maar trouw de wacht gehouden, gewacht en gewaakt, verwacht en gekomen. De eieren althans. Vanmiddag mocht ik het aanschouwen en vastleggen. Zo te zien twee stuks in het futennest, dat overigens nu wel verlaten werd. Maar niet voor lang. Net genoeg tijd om wat foto's te schieten in het lage licht.
woensdag 24 april 2013
Spring time
one day
at the end
of this long
dark night
of cold winter life
the hidden sun
of summerglory
shall be revealed
and will shine
like never
before
it will become
spring time
as wel as
harvest time
for all created beings
within that wrinkle
of the moment
of eternitity
and all
the seeds
will blossom
and show
their fruits
of life
dinsdag 23 april 2013
Elk leven zingt
er miezert
een oase
waas
van fluister
juichend groen
over de bomen
en de velden
en elke knop
evolueert
traag maar
waarneembaar
tot een wonder
van wording
al het loof
zegt loof
omhoog
zondag 21 april 2013
Het gordijn van de tijd
Terwijl ons met versteende ervaringen en gestolde ontmoetingen gebouwde huis van leven onverbiddelijk voortglijdt op de golven van de sijpelende tijd, wordt het aaneengesmede verleden in een steeds sneller tempo gedeponeerd in de al dan niet duurzame vuilnisbak van herinneringen aan voorbij.
Te vaak sluiten wij de gordijnen voor het doorkijkje op het licht van de toekomst of het duister van het onbenoembare, om ons binnenskamers te vergapen aan en te verkneukelen over de wellicht gemanipuleerde waarnemingen en niet altijd ware meningen, die tot ons komen via de geconstrueerde verrekijker op andermans woorden of andere uitingen, vermommingen of bezittingen, leven of schijn, vervreemde wereld of coulissencircus van medereizigers.
Ondertussen vergeten we maar al te vaak zelf te wandelen, lezen, leren, ontdekken, dromen, verlangen, luisteren, worstelen, struikelen, roeien, vechten, bidden, roepen, verwoorden, maken, boetseren, stilzijn, liefhebben, werken, ontwerpen, ontplooien, ontvouwen.
Want er zitten altijd onvermoede gaven en giften verborgen onder onze aarzelende kwetsbaarheid, als zaadjes kleurrijke potentie, als onontdekte wegen, sterren en planeten, als blanco blaadjes dichterlijke vrijheid, als diepzinnige illusies weerbaarheid, als transparante dromen, als braakliggende waarheid.
Want het gerucht van verlangen is een lied van liefde, subtiel en genuanceerd bij vage vlagen in spaarzame momenten onthuld achter de muren en monumenten van zichtbaarheid en maakbaarheid, door de Verborgene, die ondertussen onafgebroken geeft en waakt, en het ongelooflijke bedacht en deed, en steeds nog wacht, met zijn licht, met zijn vuur, met zijn leven, met het water van de eeuwige bron van alles en iedereen.
Dus, daarom, stop. Wacht, bedenk. Voel. Ervaar. Strek uit.
Abonneren op:
Posts (Atom)