soms
zing ik
juichend
een lied
van vreugde
dat wil zeggen
als introvert
beroer ik
ingetogen
de snaren
en brom ik mee
op de melodie
van mooie
ooit bedachte woorden
over U
vaker
blijf ik
te diep denken
blijf ik
te diep denken
zend ik
moeilijke vragen
omhoog
worstel
met schijnbaar
onoverkomelijke problemen
gooi
mijn twijfel
voortdurend
in de peilloze diepte
van niet-weten
maar
zo heel af en toe
als ik sprakeloos ben
en mijn zwijgen
Uw stilte
ongezien
raakt
ongezien
raakt
in de nacht
van niet-slapen
dan voel
ik mij
pas echt
nameloos
één met U
als ons
beider wachten
in leegheid
en eindeloos geduld
traag
verwachten wordt
en broedend verpozen
in onuitgesproken
eeuwige liefde
Geen opmerkingen:
Een reactie posten