o
kale boom
met je lege takken
wat kijk je
sneu
en bedroefd
naar de grond
naar het
toch wel
bijzondere afvaltapijt
aan de voet
van je stam
het ritselt
en knispert
gewekt
door de wind
en schittert
in allerlei kleuren
in het licht
van de zon
het lijkt
zo mooi
maar
de waarheid
is hard
de in vrijheid
losgelaten resten
van een uitbundige zomer
liggen nu
spartelend
te sterven
een kleed
van gevallen
woorden
met een verborgen
boodschap
van hoop
want eens
na de winterharde
dood
van vergaan
tot nat en bruin
zal
o wonder
het prille zaad
van liefde
zijn kop
weer opsteken
wacht
boom
wacht
op die dag
en hou vol
met je taaie takken
in de lucht van leven
en je stevige wortels
in de grond
van geloof
Prachtig!
BeantwoordenVerwijderen