de kille schijn
van maanlicht
die het nachtseizoen
van rust voorspelt
onder hoge bomen
van hemelse liefde
waaruit
bij voortduur
zegen bruist
liggen scherven
van licht
verdwaasd
op door herinnering
verkleurde bladeren
de wind
ritselt en ruist
onverstaanbare hoop
er woekert
ongedacht
parasitair leven
in de losse laag
op de grond
de tijd
van geduldig wachten
is gekomen
wachten
op de nieuwe morgen
van voorbij
Geen opmerkingen:
Een reactie posten