Sow for yourself righteousness, reap the fruit of steadfast love; break up your fallow ground, for it is the time to seek the Lord, that He may come and rain salvation upon you (Hosea 10:12).

donderdag 30 april 2015

Geen vriendje

dag
allemaal
alle mensen
van de wereld
buiten

ik
sta hier
helemaal
alleen

wat
zijn jullie
af en toe
hard

en
wat
voel ik
mij soms
zacht
zo boterzacht
dat ik
zou kunnen
smelten

zo teer
en kwetsbaar
zo wankel
en fragiel

Unable to fly for a while


Ik kwam aanfietsen, ik keek, ik zag en stapte af. Een aalscholver was bezig met een vis. En vrijwel meteen kwam de vis boven water. Een enorm exemplaar, waarschijnlijk een snoek, maar ik ben geen kenner. En hij ging echt hĂ©lemaal heel naar binnen. 

Verbluft heb ik staan klikken. Onvoorstelbaar ...

Maar ja, wellicht toch iets te groot voor meneer zijn keel. Want hij bleef steken. De staart half uit zijn bek, hoofd krampachtig omhoog. En maar wapperen en draaien met die kop. Eindelijk zakte hij weg.

Maar ook toen kon hij zich niet verheffen uit het water. Hij zag me, verhief zich even, wapperde met zijn indrukwekkende vleugels. Maar hij bleef drijven. Met zijn dikke keel. Toch een paar graatjes overdwars?

Zeker tien minuten heb ik staan wachten, maar hij bleef maar heen en weer zwemmen. Toen heb ik het opgegeven. Ik moest tenslotte naar mijn werk en was dus nu een beetje laat. Toch maar even laag gevlogen ...



Flying (2)




Flying (1)




dinsdag 28 april 2015

Het rietzangerlied



Zwartkopserenade




Morgensfeerlicht




Witte veren in het late licht


Gisteravond nog even wat foto's wezen schieten van het late Glinsterglanslicht in het Alblasserbos. Het was imponerend en mysterieus licht. Maar tijdens die rondgang ontmoette ik daar ook een zwaan. Hij gleed alsmaar rondjes in een slootje en was goed te benaderen. Zijn smetteloos witte veren vingen ook dat late licht en daarom ook maar een serie daarvan geschoten, bijna op ooghoogte en van zeer dichtbij.

Toen vond hij het welletjes, blies zich sissend op, wapperde vervaarlijk met zijn brede vleugels en verhief zich uit het water. Hij kwam recht op me af, niet zozeer om mij kwaad te doen, maar hij wilde gewoon even oversteken, de kortste route nemen naar een binnenmeertje, verscholen achter het riet.

Maar wat een prachtig, statig, majestueus dier is de zwaan toch, en wat een witte veren, wat een detailtekening, wat een schitterend licht ...!



zondag 26 april 2015

De glijdende schaal van verkleuring




Een koppel lepelaars


Toen ik gisteren mijn fiets neerzette bij de brug vanaf de Achterdijk over het Groote of Achterwaterschap, zag ik ze aan komen vliegen, in de verte, bij het kleine bosje van de eendenkooi. Een witte zwerm, meer niet. Pas toen ik inzoomde zag ik wat het waren, een koppel van wel zeven of acht lepelaars.

Helaas zaten ze er niet lang. En zaten ze ook te ver weg. Zeker een kilometer. Waarschijnlijk werden ze opgejaagd door een stel agressieve kievieten, die nogal druk in de weer waren. De ganzen, kraaien, reigers, eenden, aalscholvers en enkele grutto's, die daar normaal gesproken zitten, schrikken daar niet meer zo snel meer van, maar zij blijkbaar wel. Jammer genoeg. Nog een aantal foto's heb ik kunnen maken van hun vlucht.

EĂ©n bleef er zitten, vasthoudend, onverstoorbaar, zelfs met drie reigers in zijn directe omgeving. Die kon ik nog wat dichter naderen. Maar ook die was te ver weg. 

En slootje springen is nou niet mijn sterkste kant ... Althans, de enkele keer dat ik het heb geprobeerd zat ik nog in militaire dienst, en dat bezorgde me niet alleen natte voeten, maar ook flinke blaren, want daarna moest ik nog vele kilometers lopen in die lekkere legerkistjes. Het kostte me daarna nog jaren om die loopfobie te overwinnen ... :-)


Wollige wondertjes



Wetland