de lente
danst
een vrolijk
rondje
van kleur
van sfeer
van licht
van overvloed
er fluistert
liefde
als een geopenbaard
geheim
door
de luchtige wolken
de vogels
zingen
dag in
dag uit
hun jubelend
refrein
van eerbied
voor
het leven
van dank
voor
wat er is
gekomen
en eerst
niet was
te zien
de wind
zegt zachtjes
amen
en wolken
drijven
zwijgend
mee
van kleur
verschoten
van licht
omstraald
ja
de lente
danst
een vrolijk
rondje
een danklied
klinkt
als echo
door
de tijd
een spel
van kleuren
een oase
van zacht licht
een reflectie
van genade
een resonantie
van het onooglijk
zaad
wat ooit
gestrooid werd
in geloof
er vallen
vele druppels
licht
vanuit
de hemel
op ons
neer
het schittert
zonder
woorden
het glinstert
zonder taal
het water
spiegelt
de zegen
de dieren
volgen
hun instinct
vertrouwen
op de vrucht
bouwen
hardnekkig
en wachten
vol geduld
de lente
is een schilderij
een loflied
op het leven
een offer
uit de hoge
een wonder
uit het donker
er heeft
een roep
geklonken
er is
een daad
gesteld
nu wil het
slechts
geweten
worden
en aanvaard
kom dan
wees stil
en bid
een kleurgedicht
keer in
en breng
het duister
zwijgen
diep
van binnen
in het licht
van buiten
geef het
water
geef het
woorden
leef het
uit
en dans
de lentedans
met mij
en al
wat leeft
tot eer
van de hoge
in de hemel
en de aan
het oog
onttrokken
bron
van leven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten