Ik kwam aanfietsen, ik keek, ik zag en stapte af. Een aalscholver was bezig met een vis. En vrijwel meteen kwam de vis boven water. Een enorm exemplaar, waarschijnlijk een snoek, maar ik ben geen kenner. En hij ging echt hélemaal heel naar binnen.
Verbluft heb ik staan klikken. Onvoorstelbaar ...
Maar ja, wellicht toch iets te groot voor meneer zijn keel. Want hij bleef steken. De staart half uit zijn bek, hoofd krampachtig omhoog. En maar wapperen en draaien met die kop. Eindelijk zakte hij weg.
Maar ook toen kon hij zich niet verheffen uit het water. Hij zag me, verhief zich even, wapperde met zijn indrukwekkende vleugels. Maar hij bleef drijven. Met zijn dikke keel. Toch een paar graatjes overdwars?
Zeker tien minuten heb ik staan wachten, maar hij bleef maar heen en weer zwemmen. Toen heb ik het opgegeven. Ik moest tenslotte naar mijn werk en was dus nu een beetje laat. Toch maar even laag gevlogen ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten