Sow for yourself righteousness, reap the fruit of steadfast love; break up your fallow ground, for it is the time to seek the Lord, that He may come and rain salvation upon you (Hosea 10:12).

dinsdag 28 februari 2012

Ondoorgrondelijk

als ik
weloverwogen
woorden
weeg
en proef
en tergend
bedachtzaam
formuleer
tot wat ik denk
te bedoelen

dan mis ik
de clou
de essentie
de kern
meer
dan te vaak

als ik
poog
te begrijpen
te vatten
te leren
doorzien
wat waar
en bedoeld
en oorzaak
kan zijn

dan vlucht
meer dan eens
de transparantie
van waarheid
het duister in

is waarheid
te meten
is kennen
te doen

zondag 26 februari 2012

Alles uit niets

uit chaos
ontstond
kosmos

uit niets
maakte God
alles

een wereld
van verschil
en variatie

groei en zaad
bloemen
vruchten
en gaven

levende wezens

mijn lichaam
uit stof

Zijn adem
mijn geest

zaterdag 25 februari 2012

Morgenwandeling 5 (panoramafoto's)



Morgenwandeling 4 (ganzen)



Morgenwandeling 3 (spiegelingen)




Morgenwandeling (2)





Morgenwandeling (1)

Vanmorgen een wandeling gemaakt. Omdat de zon scheen. Omdat ik het nodig had. Even buiten. Even adem happen. Even lentezon proeven. Foto's maken. Heel veel foto's, bijna achthonderd uiteindelijk. Leeg worden. Geïnspireerd worden.

De hele serie ingekort tot enkele behapbare brokken, waarvan er al enkele zijn verschenen hier, namelijk 'Bellen blazen', 'Glinsteringen en rimpelingen' en 'Morgendauwdruppels'.

Nu dan nog een serie van 5 met het verslag in beelden van de 'Morgenwandeling'.





Morgendauwdruppels





Glinsteringen en rimpelingen






Bellen blazen ...











Stilte

Het stormt in zijn hoofd. Onrust. Te veel informatie, teveel indrukken, teveel dingen die nog moeten gebeuren. Te veel taken die wachten. Te veel herrie in zijn hoofd. Hij zucht en staat op. Hij moet er even uit. De zon schijnt buiten. Vier graden lijkt fris. Maar hij gaat. Moet. Nu.

Hij maakt zijn rugtas klaar. Regenspullen, flesje water, iets te eten. Trekt zijn wandelschoenen aan. Warme, maar niet te dikke jas aan. Loopt de deur uit, stopt toch bij de poort, nee, niet de altijd dezelfde route, nu even verder. Haalt de fiets uit de schuur, stapt op.

En gaat.

Trap voor trap. De huizen langs. Het waait. De zon schijnt uitbundig. Geen wolk te zien. Geen mens te zien. Als hij de bocht omgaat, op weg naar het natuurgebied, acht kilometer verderop, wordt het echt stil. De wind in zijn rug. Adembenemend stil.

En hij weet, dit was een goede keus. Hij observeert alles wat zich langs de tiendweg bevindt. Slaat de beelden op. Bekend. Maar toch telkens weer verrassend mooi. Weilanden, geel en groen van kleur. De sloten, soms donker, soms licht, afhankelijk van de spiegeling. Peilloze diepte van donkere gedachten of heldere witheid van een vreemd verlangen.

vrijdag 24 februari 2012

Vervagend perspectief





Op weg naar het kruispunt

op weg

naar 
het gevoelens en gedachten
verwarrende
tot inkeer oproepende
uitzicht gevende
hoop biedende
verlossing en vergeving
brengende

kruis
punt

van dood en leven
tijd en eeuwigheid
lichaam en geest
God en mens

centrale 
kantelpunt
in kosmos
en geschiedenis

de
reden 
van bestaan

raak ik
gaande weg

het inzicht
het begrijpen
het verstaan
het gevoel

kwijt

woensdag 22 februari 2012

De vraag ...

De vraag blijft hangen in de lucht. In de stilte van het moment. Hij draait zich om naar waar de stem vandaan gekomen is. Kijkt. Observeert. Ontmoet de donkere ogen. Peilt. Graaft in herinneringen.

- Nee, schudt hij zijn hoofd dan, langzaam, nog steeds peinzend.
- Ik geloof niet dat ik u ken ...

Ze zwijgt. Kijkt. Doordringend.

- Ik weet het zeker.

Hij zucht. Hoorbaar.

- Dan had ik het geweten. Mijn geheugen is ijzersterk.
- Weet u het zeker?
- Waarom niet? Ik heb geen reden te twijfelen aan mezelf.
- Twijfelt u nooit eens dan?
- Zeker wel ...
- Maar niet aan uzelf?
- Nou ja ... misschien ... soms ...
- U bent toch wel gewend om vragen te stellen?
- Ja, natuurlijk. Daarmee wek je nieuwsgierigheid.
- Mooi gezegd. Je maakt iets wakker, ja ...
- Antwoorden komen later wel. Het begint altijd met vragen. De bestaande situatie van alle kanten bekijken. Achteruit stappen. Jezelf afvragen waarom dingen zo gebeuren. Of het ook anders kan.
- Altijd een mooie zoektocht, toch?
- Nou, mooi ...? Het kan lang duren voor het iets oplevert. Voor je iets ontdekt, waar je verder mee kunt.
- Maar het begint allemaal met vragen stellen ...
- Maar waarom heeft u het daar over?
- Ik ben nieuwsgierig.
- Nieuwsgierig naar wat?
- Naar het scheppingsproces, naar het begin van wetenschap, de oorsprong van wijsheid, naar het anders kijken naar dingen die gewoon zijn.
- Zo. Dat gaat diep.
- Mijn interesse ligt op het gebied van creativiteit.
- Maar wat heeft dat met mij te maken?
- U weet daar ook iets van, volgens mij.
- U bent nogal geïnformeerd.
- Ik zei toch al, dat ik u kende?
- Ja. Maar wie bent u dan eigenlijk?
- Ik? Ach, dat wilt u niet weten.
- Dat wil ik wel weten, anders zou ik het niet vragen.
- Het is beter als ik dat maar voor me hou.
- U prikkelt me. Weet u wel, die vragen?
- Ja, dat weet ik, en dat bedoel ik ook. Ik denk dat ik maar moet gaan.
- Uhuh, niks daarvan ...!

Objectieve observaties

Na een onrustige nacht in verband met verkoudheid en een kriebelende keel, bedenk ik mij, vandaag begint de vastenperiode. Begin van bezinning. Periode van versobering. In de aanloop naar het gedenkwaardige moment van Goede Vrijdag en Pasen. Kruising tussen tijd en eeuwigheid. Raakpunt van God met de mens. Centrum van de wereldgeschiedenis.

Ter plekke besluit ik mij meer te gaan onthechten. Van materie. Vasten van subjectieve interpretaties, inbreng van meningen en gevoelens, ingekleurde beelden.

Gewoon, koel, nuchter naar de feiten kijken. Observeren. Objectief aanschouwen. Beelden beelden laten zijn. Natuurlijk onthechten. Wetenschappelijke bril opzetten.

Als het ware zoeken naar de zin van zen.

Buiten gekomen constateer ik vrijwel direct een kale plek in mijn dagelijks beeld. Er mist een boom. Een grote, indrukwekkende, beeldbepalende treurwilg. Zonde van de boom.

Ai. Fout. Teveel mening ...

dinsdag 21 februari 2012

Veertig dagen

luid
roept 
de eenzaamheid
van de woestijn

verlaten stilte
wenkt
bedachtzaam

het licht
verflauwt
en lokt
in zachte kleuren

de druk
van dingen
de roep
om actie
de plicht
van doen
drijft
tegendraads
het leven uit

maandag 20 februari 2012

Hou vast

als nieuws
niet
weegt

en liefde
niet
weten wil

als woorden
niet werken

alles
te kort
houvast
leeg
en hoop
nihil
geworden 
schijnt

zondag 19 februari 2012

Bidden om leegheid

o eeuwige Volheid
ik bid U

maak mij leeg
van woorden
en beelden

ontledig
mijn herinnering

weerleg
mijn bezwaren

stil
mijn verlangen

matig
mijn wensen

vergeef
mijn tekorten

opdat ik
onbevangen
ontvankelijk
Uw liefde
in leegheid
ervaren mag

Broos en teer ...

broos en teer
is de dag
van leven

vluchtig
de tijd

vloeibaar
als water

kwetsbaar
als gras

een schaduw

een trage wolk
voor de zon

de damp
van een druppel
op een gloeiende plaat

Er is ...

er is

een eeuwige Bron
een diepe Fontein
een fundamentele Rots

onafgebroken
vloeiend
en stromend
van bijzondere wonderen

van leven gevend water
van sprankelend licht
van zuivere liefde
van glinsterend vuur
van vreugdevolle vlindervrijheid
van onbaatzuchtige volmaaktheid
van zielvolle geest
van eeuwige adem

van alles
wat een mens
kan wensen
om gevuld
en gevoed
op reis te gaan
op weg 
naar huis

zaterdag 18 februari 2012

The beauty of brokenness (2)

Schreef ik gisteren al over 'the beauty of brokenness', het mooie van de aftakeling van de ijslaag op het water, door de inwerking van de combinatie van wind, stroming en water, waardoor prachtige patronen ontstaan, maar wat ik niet liet heb laten zien, was wat anders wat ik 's middags waarnam. Waarvoor ik ben afgestapt. Door mijn hurken ging. Want hoewel de batterij van mijn camera leeg was, had ik nog een kleine reservecamera bij me, met een kapotte display, dus je ziet niet wat je doet, maar hij kan nog wel gewoon foto's maken. Of, in dit geval filmen.

Want ik was ook getuige van het knisperend geluid van kruiend ijs. Weliswaar een dunne laag ijs, weliswaar in beperkte mate, maar toch een mooi gezicht, een mooi geluid. Maar omdat de film nogal schokkerig was geworden, en het geluid van de wind het knisperen van het ijs overstemde, wilde ik vandaag weer een rondje lopen om dat geluid opnieuw te 'vangen'. Helaas was het grootste deel van het ijs gewoon weg, in één dag verdwenen. Jammer genoeg. Alleen in de kleinere sloten lagen nog wat restanten.

Vandaar nu toch maar die film van gisteren. Met de vermelding van erg schokkerige beelden in het begin, en veel bijgeluiden van de wind. Maar het blijft gewoon een mooi gezicht, die over elkaar heen schuivende, brekende, glinsterende, kruiende plakken flinterdun ijs ....

vrijdag 17 februari 2012

The beauty of brokenness (1)


Het achterliggende jaar heb ik mezelf vaak genoeg verbaasd over de werking van inspiratie en creativiteit. Als je daar zelf deel van uitmaakt, deelgenoot van bent, dat is dat soms een wonderlijk proces om mee te maken. Hoe dingen zomaar op je weg komen. Woorden je te binnen schieten. Hoe je geraakt wordt door beelden. Hoe dat dan weer een denkproces in werking zet. Een wikken en wegen. Beelden zetten gedachten in beweging. Gedachten zoeken naar verbeelding, om woorden te geven, vergelijkingen te maken met het dagelijkse leven.

Vandaag was er weer zoiets. Waar je dan in één keer opmerkzaam op wordt gemaakt. Je oog valt er op. Woorden die te binnen schieten. Zomaar uit het niets. Niets als bijna onuitputtelijk reservoir. Maar wel een katalysator in de werkelijkheid om je heen. Iets dat je triggert.

Vorige week lagen de sloten nog vol met ijs, deze week na de regen en de hogere temperaturen, is er binnen een aantal dagen vrijwel niets van over. Dat weet je. Dat gaat altijd zo. Niets bijzonders. Zou je denken.


Maar ja. Ik fiets op weg naar mijn werk, en van mijn werk naar huis, en naast de weg liggen de sloten, de vaarten. En je ziet hoe dat proces vordert. En zomaar ineens vallen je de mooie vormen op, die het ijs dan zomaar kan krijgen. Door het smeltproces. Door de aftakeling. En het zingt ineens in je hoofd: 'de schoonheid van verval'. Dat blijft hangen. Dat zet zich vast. Dat broedt in je hersenpan. En de volgende dag kijk je nog beter om je heen. Stap je af. Maak je foto's. En merkt dan ook hoe moeilijk dat proces is vast te leggen. Dat je eigenlijk beter licht nodig hebt. En natuurlijk is je batterij van je camera al snel leeg.

Symbool van solidaire rouw

Deze week overleed één van de molenaars van de molens van Kinderdijk door een ongeval in zijn eigen molen. Triest bedrijfsongeval. Jonge leeftijd nog, 47 jaar geworden. Gevonden door een buurman. Uit solidariteit stonden alle molens de afgelopen dagen in de zogenaamde 'rouwstand'.



donderdag 16 februari 2012

Alles behalve logisch

goed
het zij gezegd

onze kennis vermeerdert
nieuwe ontdekkingen
en ontwikkelingen
volgen elkaar
in hoog tempo op
en doorgronden
gaat ook steeds 
een beetje beter

maar

als wij beter
menen te weten
dan wat er
al lang voor ons was

als wij het
allemachtig grote
klein proberen te krijgen
met ons verstand
door tot in detail
te ontleden
hoe alles werkt

als wij afgaan
op ons eigen gevoel
menselijke logica
en ideeën
over wat wel
of niet kan
dan wel
technisch mogelijk is

woensdag 15 februari 2012

Kettingreactie


omdat Hij het maakte
komt het tevoorschijn

omdat ik vanmorgen
om deze tijd opstond
de variabele tijd
van opkomst
van de zon
enkele minuten
mijn pad kruiste

ik achterom keek
bewust
het beginnende licht
waarnam
het in mij opnam
het mij boeide

en ik vervolgens
de moeite nam
af te stappen
het ontwaarde beeld
vast te leggen
op digitaal beeld
en het hier
openbaar te delen

dinsdag 14 februari 2012

On the path of life ...

on the path of life
every step counts
every deed matters
every corner
hides a future
you soon
will find out

each day
is a gift from God
each song
is a resonance
of feelings
each joy
is worth a smile

every human being
you meet
is a miracle in disguise
so pay attention
and see through walls
look for hidden treasures
and broken hearts

each word
you hear
is worth
a thought

each idea
you get
is a gift
from above

maandag 13 februari 2012

Kip en ei

- Dag kip, zei het ei.
- Dag ei, zei de kip.
- Kennen wij elkaar?
- Ach, zei de kip, ik ben je moeder.
- Ah, zei het ei, als ik het niet dacht.
- Kun jij denken dan, ei?
- Ja, kip, ik heb al heel wat afgedacht.
- Op school gezeten?
- Zelfeducatie.
- Toe maar ...
- Ach ja, je hebt denkers en je hebt doeners
- Je meent het.
- Ik heb bijvoorbeeld nagedacht over de filosofie van de kip en het ei.
- De filosofie ...?
- De vraag wie er eerder was, de kip of het ei  ...
- De kip natuurlijk. Elk ei komt uit een kip.
- Ja, maar elke kip was eerst een ei!
- Ei-ei ...
- Waar of niet?
- Nou ...?
- Zeg maar.
- Op een dag schiep God alle dieren ...
- Ah ... maar wie zegt dat er een God is?
- Wie zegt dat er geen God is?
- Je veronderstelt iets ...
- Als er geen God is, waren er ook geen kippen. En als er geen kippen waren, kwamen er ook geen eieren.
- Let op, nu kan ik vertellen wat ik mij bedacht heb ...
- Nou, eh, ho maar hoor. Niet zoveel kakelen, eieren leggen, zoals meneer Haan altijd zegt.
- Ja, maar ik ben zelf nog een ei.
- Elk ei is in de wieg gelegd voor kip. En elke kip moet eieren leggen.
- Wie zegt dat dat moet?
- Dat hoort zo.
- Van wie?
- Dat zit in je natuur.
- Het zit in mijn natuur om te denken. Ik ben een denk-ei.
- Dank je de koekoek. Kom, liggen, dan kan ik je uitbroeden.
- Niks uitbroeden. Ik moet eerst nadenken of ik dat wel wil.
- Je bent een ei-gen-wijs ei ...!
- Haha, zeker.
- Kom, zei de kip.
- Nee, zei het ei.
- Wijsneus ..., bromde de kip en draaide zich mokkend om.
- Eens even denken wat ik zal gaan doen, hoor.
- Niks denken, niks doen, gewoon stilliggen, warm worden, geduld hebben, wachten, groeien, tikken, en uit je schil kruipen.
- Is dat zoals het hoort?
- Ja.
- Oké, maar het is niet wat ik wil.
- Wat nou, je hebt niets te willen!
- Ik denk dat ik eerst eens mijn omgeving ga verkennen.
- Je hebt geen poten!
- Ja, maar ik ben een ei, ik kan wel rollen.
- Rollen?
- Sure!

En weg rolde het ei. Lachend rolde hij het nest uit. En kletste kapot op de harde grond. Het werd heel stil in het kippenhok.

- Ei-ei, zei de kop toen, hoofdschuddend.
- Zo jammer. Ei-gen-wijs ei. Het had zo mooi kunnen zijn.

Grijsblauw

Vanmorgen enkele foto's gemaakt van het water van de Lek. Redelijk gevuld met ijsschotsen. Omdat het nog niet helemaal licht was, ontstond een aparte grijsblauwe kleur. Water en hemel gespiegeld.




zondag 12 februari 2012

Hoor, een stem roept ....

hoor
een stem roept
in de stilte
van de donkere nacht

maar wat roept hij
wat is zijn boodschap
wat is zijn vraag
aan mij

ik hoor hem lopen
maar zie hem niet
geen hand voor ogen
geen visueel contact

maar wel het geluid
van voetstappen
onrustig
ademhaling
met horten en stoten

en ik zeg
zacht maar hoorbaar
wat is er 
wachter
wat is er 
van de nacht

en hij roept
de morgen
met het licht 
is nog niet gekomen
en ik wacht
maar weet niet 
meer waarop

More clearly ...

it took me a while
but I know now
I can see more clearly
with my eyes closed ...

Binnenstebuiten

ik 
hul mij
bedachtzaam
in woorden
en zinnen

vis
geduldig
in de vijver
van ideeën

speel
met muziek
de sterretjes
aan mijn hemel

vang
vliegjes
van licht
om pontificaal
te pronken
in het donker

hecht betekenissen
vastomlijnd
en afgehecht
aan mijn wezen

althans

zaterdag 11 februari 2012

Molentocht 2012 (films)

En nog enkele filmpjes van vanmiddag.




Molentocht 2012

Alhoewel ik geen schaatsliefhebber ben, vandaag toch een paar uur het ijs opgegaan om foto's te maken van dit toch wel bijzondere volksfeest, de Molentocht van de Alblasserwaard. Volgens de eerste berichten zijn er vandaag 80.000 deelnemers geweest, officieel en onofficieel. Prachtig weer, goeie organisatie, en jawel, files in de Alblasserwaard. Op alle anders zo rustige landweggetjes stonden auto's langs de kant van de weg geparkeerd, vlak bij de startplaatsen in ieder geval. Heel veel vrijwilligers op de been, die dit in goed banen hebben weten te leiden. Veel hulpverleners overal aanwezig. Er wordt al gefluisterd dat er wel 100 botbreuken zijn geconstateerd, dat is dan weer wat minder, maar wel het risico van natuurijs en vallen.

Onderstaand een impressie uit onze directe omgeving, de molens van Kinderdijk, één van de opstapplaatsen. Met als afsluiter de ondergaande zon, met veel opkomende schapewolken een aparte gewaarwording.

Woorden overbodig, beelden spreken voor zich ... geniet even mee!