Sow for yourself righteousness, reap the fruit of steadfast love; break up your fallow ground, for it is the time to seek the Lord, that He may come and rain salvation upon you (Hosea 10:12).

zondag 27 februari 2011

De logica en noodzaak van de constructie van het instituut als systeem

Vorig jaar had ik met iemand een discussie. Over de vraag of je als individu verantwoordelijk bent voor het ‘systeem’ waar je aan deelneemt. Als je bijvoorbeeld in ons land met alle politieke partijen één keer per 4 jaar je stem uit kunt brengen, dan ben je volgens hem medeverantwoordelijk geworden voor het systeem. Ik was het niet met hem eens. Ben dat nog steeds niet. Misschien alleen voor het in stand houden van de huidige vorm van dat systeem, maar zeker niet voor alle besluiten die de politiek neemt. Jij als individu hebt geen enkele invloed op welke nieuwe wet of verandering dan ook die wordt ingevoerd. Hoe kun je er dan verantwoordelijk voor zijn?
Zo’n zelfde systeem functioneert ook in de kerk. Ook al ga je ruim veertig jaar naar dezelfde kerk, ik ben er zeker niet verantwoordelijk voor. Zeker niet voor alles. Zeker niet voor de vormen waarvoor men ooit gekozen heeft. Een enkel jaar daarvoor zei diezelfde peroon al, dat de enige manier waarop je die vormen kunt veranderen,  is door zelf deel te worden van dat ‘systeem’, in dit geval de kerkenraad. Ook daarin gaf ik hem weinig hoop.
In een ander verband zie je vandaag hoe ‘regeringen’ als systemen die jarenlang hetzelfde gebleven zijn, in stand gehouden door dictators met meer of minder vazallen onder zich, in één keer zomaar in kunnen storten. Jaren terug zagen we dat met sommige landen binnen het Sovjet regiem, nu zien we het in het Midden Oosten voor onze ogen gebeuren. We zijn er ‘live’ bij. Het is dus wel mogelijk. Of om het voorzichtiger te zeggen, het is niet onmogelijk.


zaterdag 26 februari 2011

Devils & dust

Hier een rustig, ingetogen nummer van Bruce Springsteen, titelnummer van een recent album. Wat als je God aan je zijde hebt, maar, bijvoorbeeld in oorlogstijd, gedwongen wordt, keuzes te maken, die verstrekkende gevolgen hebben? Overleven kan de dingen die je liefhebt kapotmaken. Dilemma tussen God en de duivel, maar wie is wie? Kiezen gaat onherroepelijk pijn doen ....! Hoe zou je zelf reageren als je voor zo'n dilemma zou komen te staan?



Devils & dust

I got my finger on the trigger
But I don't know who to trust
When I look into your eyes
There's just devils and dust
We're a long, long way from home, Bobbie
Home's a long, long way from us
I feel a dirty wind blowing
Devils and dust

I got God on my side
And I'm just trying to survive
What if what you do to survive
Kills the things you love
Fear's a powerful thing, baby
It can turn your heart black you can trust
It'll take your God filled soul
And fill it with devils and dust

Well I dreamed of you last night
In a field of blood and stone
The blood began to dry
The smell began to rise
Well I dreamed of you last night, Bobbie
In a field of mud and bone
Your blood began to dry
And the smell began to rise

We've got God on our side
We're just trying to survive
What if what you do to survive
Kills the things you love
Fear's a powerful thing, baby
It'll turn your heart black you can trust
It'll take your God filled soul
Fill it with devils and dust
It'll take your God filled soul
Fill it with devils and dust

Now every woman and every man
They wanna take a righteous stand
Find the love that God wills
And the faith that He commands
I've got my finger on the trigger
And tonight faith just ain't enough
When I look inside my heart
There's just devils and dust

Well I've got God on my side
And I'm just trying to survive
What if what you do to survive
Kills the things you love
Fear's a dangerous thing
It can turn your heart black you can trust
It'll take your God filled soul
Fill it with devils and dust
Yeah it'll take your God filled soul
Fill it with devils and dust

I believe in You

Prachtige en intense geloofsbelijdenis, geschreven door Bob Dylan. In de uitvoering van Sinead O 'Connor.




I believe in You

They ask me how I feel
And if my love is real
And how I know I'll make it through
And they, they look at me and frown
They'd like to drive me from this town
They don't want me around
'Cause I believe in you.

They show me to the door
They say don't come back no more
'Cause I don't be like they'd like me to
And I, I walk out on my own
A thousand miles from home
But I don't feel alone
'Cause I believe in you.

I believe in you even through the tears and the laughter
I believe in you even though we be apart
I believe in you even on the morning after
Oh, when the dawn is nearing
Oh, when the night is disappearing
Oh, this feeling is still here in my heart.

Don't let me drift too far
Keep me where you are
Where I will always be renewed
And that which you've given me today
Is worth more than I could pay
And no matter what they say
I believe in you.

I believe in you when winter turn to summer
I believe in you when white turn to black
I believe in you even though I be outnumbered
Oh, though the earth may shake me
Oh, though my friends forsake me
Oh, even that couldn't make me go back.

Don't let me change my heart
Keep me set apart
From all the plans they do pursue
And I, I don't mind the pain
Don't mind the driving rain
I know I will sustain
'Cause I believe in you.

donderdag 24 februari 2011

Worstelen met God

Laten we eerlijk zijn tegen elkaar. Je kunt wel een mooi verhaal houden over wandelen met God. De theorie ja, over hoe het zou moeten zijn. Hoe het af en toe misschien ook wel is. Maar de praktijk is vaak anders. Heel anders.
Laten we eerlijk zijn tegen elkaar. We zoeken het helemaal niet. We geven onze tijd er niet voor op. We geven het geen hoge prioriteit. Omdat er zo veel dingen zijn die onze aandacht vragen. Omdat we elke dag al zo veel informatie tot ons nemen. Omdat we zoveel zelf willen doen. Omdat ons werk, onze werkzaamheden thuis, onze kinderen, onze familie en vrienden, het bezoek aan de kerk, vergaderingen en speciale avonden ook zo veel tijd opslokken. En opeens realiseren we ons weer dat we even moeten stoppen, diep inademen, tot onszelf komen. Want waar gaat het nou uiteindelijk ook alweer om?
Laten we eerlijk zijn tegen elkaar. Vaak worden we teleurgesteld in onze contacten met andere mensen. Hoe we bejegend worden, hoe ze over ons denken, over ons praten, ons negeren, links laten liggen. Hoe sommige mensen ons pijn kunnen doen, kunnen beschadigen. Soms, juist zelfs de mensen waarvan we dachten dat ze dicht bij ons stonden, ons begrepen. Ja, dat kan pijn doen. Het kan ons ergeren. Liefhebben, tsja … dat staat er wel, maar je weet hoe dat gaat, hè?
Laten we eerlijk zijn tegen elkaar. We kunnen er zelf ook een handje van. Als we de waarheid onder ogen durven zien, moeten we toegeven dat we ook anderen hebben beschadigd, hebben geroddeld, links laten liggen. Want ja, we zijn tenslotte zondig, het zit ook een beetje in ons. Toch? We geven ieder het zijne, maar allemaal tegelijk? Dat kun je toch redelijkerwijs niet volhouden.

woensdag 23 februari 2011

When God made me

Neil Young is een muzikant die er verschillende muziekstijlen op na houdt. De ene kant die van troubadour, met rustige, melodieuze en doordachte songs, begeleid op akoestische gitaar, piano of zelfs traporgel. De andere kant meer de rockende muzikant met gierende elektrische gitaar en stevige ritmes. Persoonlijk prefereer ik toch de eerste variant, maar dat heb ik bij wel meer muzikanten en popgroepen.

Op één van zijn laatste CD's (Prairiewind) staat een mooi en verrassend nummer, getiteld 'When God made me'. Ik heb even goed moeten zoeken naar een live versie van dat lied op YouTube. Onderstaand een combinatie met een ander lied van hem, 'Four strong winds'. De kwaliteit is niet helemaal jofel, vooral door de geluiden vanuit het publiek. Daaronder de tekst van het lied, met heel veel vragen. Interessante en intrigerende vragen. Prikkelend. Tot nadenken stemmend.




Wandelen met God

Zeer regelmatig ben ik aan het wandelen langs ’s Heren wegen. Ontspanning door inspanning. Het meest gebruikte rondje in mijn omgeving is ‘even de Zijde rond’, pak hem beet 13 kilometer. Twee en een half uur in eenzelfde tempo, regelmatige cadans, de wind door je (weinige) haar, zonnebril op, rugzak om. Fototoestel mee, je weet nooit wat je onderweg ziet.
Al een drietal keer ben ik ook met vrienden naar België geweest of Zuid-Limburg om daar een paar dagen achter elkaar te lopen, maar meestal ga ik alleen. Mijn eigen tempo lopend. Zo af en toe wandel ik zelfs, langs de toeristische route, naar mijn werk. Twee uur heen en twee uur terug. Weinig of geen mensen die je tegenkomt. Helemaal alleen. In de vrije natuur. Adem in, adem uit, stap na stap na stap. Tot rust komen.
Het is niet allemaal rozegeur en maneschijn natuurlijk. Vooral in het begin, als je net begint, zoals ik een jaar of tien geleden. Blaren. Verkeerde schoenen, verkeerde sokken. Pijn in je liezen, in je rug. Als je in een onbekende omgeving bent ook kaart leren lezen. Er kan ook altijd een omslag in het weer komen, regen, wind. Maar zo leer je wel om je grenzen te verleggen. Steeds een stapje verder. Je bouwt ook conditie op. Je moet pijn zeker niet negeren, goed luisteren naar de signalen van je lichaam, maar als je ergens halverwege bent moet je toch door, of het nou zeer doet of niet, of je het nu leuk vindt of niet. Of je verwaalt of niet.

dinsdag 22 februari 2011

Out of the depths



Out of the depths

out of the depths
of this broken world
we cry to you

tears and questions
pain and worries
wars and hunger
loneliness and death
the darkest night

we know you know
we know you care

your answer has already come
two thousand years ago
as part of a bigger plan

in the middle of time
your word and our flesh
became one

when no one knew
your light did shine
your love broke through

everlasting majesty
turned willingly into weakness
our pain your pain
and finally death

what else could my reaction be
than to give you back my live
be silent and listen
to your whispers

and then go out in this world
to find the broken-hearted
stretch out my hands
speak out or listen
comfort and pray

please make me
a channel of your love

maandag 21 februari 2011

Amazing grace

Er verschijnen veel versies en interpretaties van dit prachtige lied, ook via internet. Zelfs niet mooie. Zoals ik altijd de kriebel krijg van de versie van Mieke Telkamp. Waarheen, waarvoor ... Hum.

Maar deze versie vind ik toch wel een van de mooiste. Waarin ook een ander lied verwerkt is: 'Nearer my God to Thee'. Uitvoering door Ladysmith Black Mambazo, bekend geworden door de samenwerking met Paul Simon.

CantoAndino

Omdat het zo leuk is. El Gran Dia. Als ik goed vertaal: de grote dag.


En omdat wij deze al kennen, maar dan in een andere uitvoering. El Condor Pasa.

Paradox

Omdat ik van nature een introvert persoon ben en in mijn contacten nogal secundair reageer, zit ik nogal eens met verbazing te luisteren naar mensen met uitgesproken standpunten. Aan de ene kant denk ik soms, vooral als er sterke argumenten op tafel komen, ja, je zou best gelijk kunnen hebben. Maar als ik dan iemand daar tegenin andere argumenten hoor aandragen, bedenk ik me dat daar ook wel iets voor te zeggen is. Het wordt nog anders als er gevoelens mee gaan spelen in zo’n woordenstrijd. Of als er op de persoon gespeeld gaat worden.

Ik kijk meestal maar eerst de kat uit de boom, wik en weeg, bekijk het van meerdere kanten. En neem dan nog niet altijd een standpunt in. Hou me een beetje op de vlakte of zoek juist de gulden middenweg. Uiteraard niet op alle zaken in het leven, maar wel voor een hoop triviale of minder belangrijke zaken.

Toch wordt dat soms ook lastig, als je rechtstreeks naar je mening wordt gevraagd. Of als je vrouw vraagt hoe je een bepaald nieuw kledingstuk vindt. ‘Maar je kunt toch wel zeggen of je het mooi vindt of niet?’ En als ik dan een keer zeg dat ik iets niet mooi vind, is het ook weer niet goed …

Er zijn onder christenen ook van die discussies gaande, waarbij voor- en tegenstanders rollebollend over straat gaan. Vooral op het fenomeen internet, met ingezonden reacties bij dagbladen, kan het er nogal heftig aan toe gaan. Over verkiezing of eigen verantwoordelijkheid, over Israël, over verstand of gevoel, noem maar op. Het maakt niet waarover, maar er zijn altijd wel voor- of tegenstanders te vinden, die je wel haarfijn uit de doeken doen hoe het werkelijk in elkaar zit. Of wat de echte waarheid is.

zondag 20 februari 2011

Pelgrim & Illusion

Als je regelmatig foto's maakt, bijna altijd een fototoestel bij je hebt als je wandelt, fietst of gewoon naar je werk gaat, leer je bewuster kijken naar je omgeving. Op zoek naar unieke momenten, dieren in het veld, vogels in de lucht, een speciale lichtval. Of gewoon naar je eigen kinderen. Nou ja, gewoon. Ze worden er ook wel eens gek van ...

Het heeft ook nadelen. Je legt de werkelijkheid vast in beelden. Heel veel beelden. En dat moet ook allemaal een keer uitgezocht worden. En tsja, daar ontbreekt de tijd wel eens aan.

Maar goed, bewust kijken. Vroeger had ik het regelmatig als ik langere stukken fietste, vooral in een bekende omgeving, dan realiseerde ik me ineens weer dat ik ergens was, kwam tot ontwaken. Ik bedoel, ik was gewoon een stuk kwijt. Onbewust, in gedachten verzonken. Kan trouwens ook zomaar bij een preek gebeuren ...

Op een dag kom ik op de fiets bij de pont aanrijden en zie in één keer een beeld voor me verschijnen, wat zich op mijn netvlies brandt. Twee schepen passeren elkaar op de rivier de Lek. De één geladen stroomopwaarts, de ander leeg en afvarig, richting Rotterdam. Maar die namen! De eerste heet Pelgrim, de andere Illusion. What's in a name?! Ik was verbluft door dat beeld. Had geen tijd om het te fotograferen. Maar het bleef nog een aardig poosje in mijn gedachten doorsudderen.

Sneeuwuil


Eén van de meest bijzondere 'fotoreportages' die ik als amateurfotograaf heb meegemaakt was vorig jaar omstreeks deze tijd, zo'n beetje begin maart. Als ik naar mijn werk fiets en ik vertrek een beetje op tijd, dan neem ik niet de kortste, want de gevaarlijkste, route, maar de touristische. Dat wil zeggen, niet over de dijk van Nieuw-Lekkerland naar Kinderdijk en aan de andere kant van het water over de dijk van Krimpen, waar de auto's je in vliegende vaart en soms op een paar centimeter na passeren, maar langs de molens van Kinderdijk en door de polder van Krimpen aan de Lek.

Zeer rustig rond die tijd, altijd een fototoestel in mijn tas om een mooie zonsopgang te vangen, en bovendien goed om wakker te worden. Zo ook deze dag.

Ik was er voorbij voor ik er erg in had. Hè, zie ik daar iets wits tussen het groen? Omkijken, remmen, stop! Met ingehouden adem sta ik er een minuut naar te kijken. Voel de spanning. Ik kijk naar hem, hij naar mij. Stap af, doe mijn fietstas open, mijn rugzak, haal voorzichtig mijn reservetoestelletje (3x zoom) tevoorschijn. Hij blijft gewoon zitten.

Ik begin voorzichtig met foto's nemen, maar sta te ver weg, zeker tien meter, om het beest goed op de foto te kunnen krijgen. Voorzichtig dichterbij. Stapje voor stapje, ondertussen alsmaar foto's makend. Tot mijn verbazing blijft hij nog steeds zitten ...!

zaterdag 19 februari 2011

Sinead O'Connor

De eerste keer dat ik deze bijzondere vrouw hoorde zingen, was ze volgens mij nog een meisje. Ze trad op bij één of andere liefdadigheidsconcert, waarvan ik de naam niet meer kan achterhalen. Life Aid? In een vol stadion, tussen allerlei grote namen uit de popmuziek, kwam ze daar het podium op, kaalgeschoren koppie, soepjurk aan, op blote voeten. Anti-glitter. Maar die stem. Wat een volume. A cappella. Door merg en been …!

Als je je verdiept in haar levensgeschiedenis, wordt je daar niet vrolijk van. Gebrokenheid in optima forma. Als reactie op haar moeilijke jeugd wordt ze tamelijk rebels. Ze is twee keer getrouwd, heeft vier kinderen, wordt lesbisch, stelt kindermisbruik in de katholieke kerk aan de orde, heeft last van een bipolaire stoornis en zelfmoordneigingen, verscheurt het portret van de paus in een TV show, wordt vervolgens uitgejouwd door het publiek tijdens een Bob Dylan tribute concert. Duikt de reggae muziek in. Enkele jaren later wordt ze tot katholiek priesteres gewijd, wat feitelijk onmogelijk is, in ieder geval niet toegestaan door de kerk.

En toch, als je tussen de regels van sommige van haar songteksten doorleest, ontdek je dat ze op zoek was.  Naar liefde, echtheid, waarheid. In haar reggae tijd hoorde je regelmatig de naam Jajah voorbijkomen, een verbastering van Yahweh. Op haar voorlaatste CD stond een nummer: ‘This is to mother you’, waarbij God als een vrouw wordt voorgesteld.


Days of Elijah

Judy Jacobs. Nooit van gehoord. Oudere dame. Beetje Amerikaans. maar toch. Wat een stem! Wat een enthousiasme!

The dream


The dream

in a timeless ocean
without borders
without limits
a creative artist
got an idea
had a dream
and made a plan

so he created time and space
called light to existence
shaped the cosmos and the earth
with the potential of growth
and the miracle of new life
he formed the human race
with the biggest gift of all
love

then he sat down
and smiled … 

Wie is God?


Zoals in het paradijs, wandelt God in de Heilige Schrift, op zoek naar de mens (St. Ambrosius van Milaan, 339 - 397)
Een pretentieuze titel, wie is God, dat geef ik toe. Ik heb ook zeker niet de vrijmoedigheid om te zeggen dat ik het antwoord weet. Maar het is wel goed om je zo nu en dan af te vragen wie God nu eigenlijk is. Er is een wereldgodsdienst rondom Hem ontstaan, maar waarom? Wat maakt Hem zo bijzonder? Boeken zijn er vol geschreven, maar maken die iets duidelijk of roepen die juist meer vragen op? Of verduisteren ze wellicht de boodschap die heel duidelijk doorklinkt in de Bijbel, het boek waarin Hij zichzelf heel openlijk heeft laten zien?

Er zijn van die kaarten te koop in de evangelische boekhandel, waarop je alle namen van God ziet staan, met alle tekstverwijzingen erbij. De Engelsen zeggen: ‘What ’s in a name?’ en in onze maatschappij dekt de naam niet altijd de lading. Maar in Israel drukte een naam vroeger ook vaak een eigenschap of een boodschap uit. De Engelse namen ‘Grace’ en ‘Faith’ doen dat bijvoorbeeld wel, maar veel gewone namen zijn betekenisloos of we kennen die oorspronkelijke betekenis niet meer.
Het is goed om al die namen van God tot je te nemen en erover te mediteren.  Ze zijn een beeld van iets anders, drukken een gelijkenis uit, maken een vergelijking. Toch drukt elke naam maar één bijzondere eigenschap uit. Denk bijvoorbeeld aan ‘Burcht’, ‘Rots’, ‘Toevlucht’. En alle namen samen kunnen nog niet uitdrukken hoe de grootheid en veelkleurigheid van de Drager van die naam uiteindelijk is. Zeker omdat wij in deze beperkte werkelijkheid niet het juiste en volledige zicht hebben op die Gans Andere, die Tegenover. We zouden het niet eens aankunnen …
Maar als je de Bijbel achter elkaar door leest is het wel bijzonder om te ontdekken hoeveel keer God zelf sprekend wordt aangehaald. Vooral in het Oude Testament moeten de profeten letterlijk de boodschap van de God van Israël overbrengen. Aan zijn volk. Aan zijn kinderen.  

vrijdag 18 februari 2011

Nogmaals U2 - artikel in Nederlands Dagblad

Enkele dagen geleden schreef ik een blog over de popgroep U2. Vandaag een zeer lezenswaardig en overzichtelijk artikel in het Nederlands Dagblad.

Over U2 in het Nederlands Dagblad

Ik kon het niet laten om hier een reactie te plaatsen, mijn allereerste in een krant. Zeker naar aanleiding van een eerdere reactie op het artikel, waar ik het duidelijk niet mee eens ben.

Inmiddels is ook op andere blogs een reactie op het artikel in het Nederlands Dagblad verschenen. Zie de blog van 'Elipheleth' respectievelijk 'Eeuwigheid'. Interessant om te zien hoe persoonlijk muziek kan zijn. Zelfs al vind je allemaal de teksten en de muziek mooi, iedereen heeft zo zijn eigen smaak, voorkeur en gevoel bij bepaalde nummers en albums.

Op internet vond ik nog een lezenswaardig artikel van Henk Jan Kamsteeg van vorig jaar over Bono.
En in het Friesch Dagblad stond in 2005 een artikel over U2, naar aanleiding van de publicatie van het boek 'Walk on' van Steve Stockman

Tenslotte, hier nog een link naar een ouder artikel op de Engelstalige site Poached Egg, met daarin een interview met Bono over het verschil tussen 'karma' en 'grace'. Dit is een gedeelte uit het boek dat de interviewer, Mischka Assayas, schreef, getiteld 'Bono over Bono'.

donderdag 17 februari 2011

De vierde dimensie


Er is meer tussen hemel en aarde. Een veelgehoorde uitdrukking. Je wilt niet weten wat er allemaal te koop is op de markt die ‘spiritualiteit’ heet. Zelf heb ik het liever over het feit (dus niet geloof), dat er een andere werkelijkheid is. Die we niet kunnen zien of voelen, maar soms, heel af en toe, wel kunnen ‘ervaren’.
Je zou dat de vierde dimensie kunnen noemen. Naast de eerste drie, lengte, breedte en diepte. Onze werkelijkheid is namelijk beperkt, omdat we die alleen met onze zintuigen kunnen waarnemen. We zien, voelen, proeven, horen en ruiken. En dat is waar je als mens uitermate bedreven in wordt. In onze moderne, nogal hedonistische maatschappij lijkt dat het ultieme doel, zoveel mogelijk hebben, genieten, consumeren. Pluk de dag.
Toch dekt dat woord, de vierde dimensie, ook weer niet helemaal de lading. Die vierde dimensie is niet iets extra’s boven de andere drie, iets waar je naar kunt streven, iets wat je kunt grijpen op het moment dat je er naartoe gegroeid bent, in een volgende fase in je leven beland bent, zoals de boeddhisten geloven. Het nirvana, het complete niets, alles loslaten wat je aan de aarde bindt.
Ik denk namelijk dat onze werkelijkheid nogal beperkt is, qua ruimte, qua tijd. Niet vanuit ons standpunt gezien, maar bezien vanuit die andere werkelijkheid. Voor de mens, de aarde, de kosmos er was, voor de tijd er was, was God er al. Hij bedacht iets. Hij sprak. Hij schiep. Maar Hij maakte het zo, dat Hij naar ons kon kijken, terwijl wij Hem niet konden zien. En vanuit Zijn eeuwigheid, er altijd zijn, kan Hij onze tijd zien, van begin tot eind, in één oogopslag. Hij weet dus dingen, die wij (nog) niet weten, omdat het nog in onze toekomst verborgen ligt.

woensdag 16 februari 2011

Psalm 151

Al eerder had ik het over de psalmen.

Honderdvijftig staan er in de Bijbel. Meerdere keren wordt er gezongen, geroepen: 'zingt de Heer een nieuw lied', of 'zingt een nieuw gezang'. Die canon van 150 psalmen staan dus wel vast in de Bijbel, maar er mogen er ook meer bijkomen. Je mag ze zelf maken, uitzingen.

Op een gesprekskring van enkele jaren geleden heb ik eens een onderwerp ingeleid, met als titel 'Psalm 151'. Het gaat er om hoe we de Bijbelse boodschap in onze huidige tijd proberen over te zetten, naar onze situatie, onze wereld, onze omgeving. Ons leven. Ik heb toen ook het voorbeeld gegeven van de 'Gelijkenis van de barmhartige Marokkaan', om maar aan te geven hoe wij de verhalen van toen om moeten zetten naar nu, de periode en omstandigheden waarin we nu leven.

Zo geldt dat ook voor de psalmen. De oude mogen we zingen. Dat is kostbaar erfgoed. Daar mogen we uit blijven putten. Maar er zijn na toen ook nieuwe liederen, gezangen, hymnen gemaakt. En dat raakt jou ook, nu, hier. Het gaat om jou en wie je bent. Het gaat om waar je leeft en hoe je deelneemt aan het leven. En hoe je geest zich mag verblijden. En hoe je ook je eigen vertwijfeling onder woorden mag brengen.

Black Gospel

  
Eén van de meest expressieve vormen van muziek is ongetwijfeld gospelmuziek. De echte dan, oorspronkelijk ontstaan als muziek van de zwarte slaven, heel de dag aan het werk op de katoenplantages, onder de brandende zon. Ze mochten niet praten. Alleen zingen was toegestaan. En dat deden ze. Echt doorleefde songs, over het leven, over hun geloof, over hun God.
Mooi om te zien welke vormen dat later aangenomen heeft. Eén van die vormen was de zogenaamde ‘black gospel’, vaak a capella gezongen, ritmisch, uitbundig.
Vorig jaar wilden we als Keerpunt, een samenwerkingsverband van vijf kerken in ons dorp op het gebied van evangelisatie, een Black Gospel Workshop organiseren, want we weten dat deze muziek ook mensen aanspreekt die niet naar de kerk gaan. Uiteindelijk hebben zich ruim dertig mensen ingeschreven, om in twee avonden en een middag een vijftiental liederen aan te leren. Zaterdagavond de uitvoering. Onder de pittige, maar deskundige leiding van Edith Casteleyn werden we klaargestoomd, om de woorden te leren, met elkaar driestemming te zingen èn te bewegen.
Ik zat eigenlijk alleen maar in de organisatie, maar meteen bij het eerste lied van de eerste avond was ik om, en ben ik er tussen gaan staan en mee gaan zingen. En daar sta je dan, houten klaas, stevig hervormd opgevoed … ‘Lachen! Beweeg je! Geloof je wel echt wat je zingt?’
En dan de uitvoering. Langzaam vult zich de zaal, die helemaal donker gemaakt is. Akkoord, de begeleiding was fantastisch en de meegekomen solisten zongen de sterren van de hemel, maar wij waren ook goed, echt waar ....
Het mooiste moment was toen we aan het aan het eind van de avond, na twee uur bijna onafgebroken uitvoeren, al zingend de kerk uitliepen naar de achterzaal en daar nog vijf minuten zijn doorgegaan. Omdat we zo vol waren van dat doel, God groot maken, met heel je lichaam en al je zintuigen. Kippenvel!

maandag 14 februari 2011

Stinkend, beroemd, dakloos

groepVorige week was de laatste uitzending van de televisieserie van de KRO ‘Stinkend, beroemd, dakloos’, waarbij een viertal min of meer bekende Nederlanders (een sporter, een acteur, een model en een presentator) een week lang werden gekoppeld aan een dakloze ‘buddy’. Om zo te ervaren hoe dat leven is. Letterlijk, aan den lijve, tot aan het slapen op straat toe. Enkele afleveringen heb ik gevolgd. Schokkend om te zien hoe ‘verslaving’ je hele leven kan beheersen, hoe het elke dag een strijd is om een slaapplek te vinden. Maar er zitten ook ontroerende momenten in.
In deze laatste aflevering kijken de deelnemers terug op hun week. Daar worden een paar prachtige uitspraken gedaan.
‘In welk opzicht is jouw beeld over daklozen veranderd?’
‘Het zijn mensen …! Het zijn niet perse mislukkingen van de maatschappij. Ze hebben allemaal een hart, en ze hebben waarschijnlijk nog een groter hart en een warmer hart dan de gemiddelde Nederlander die koud over straat loopt.’ (Esther Schouten)
‘Ik heb wel onwijs mooie dingen gezien. De mensen die het minste hadden, hadden toch het meest over, om je te helpen, om toch iets te delen en om iets te geven. Dat vond ik toch wel supermooi …!’ (Esther Schouten)

Chris Tates: ‘Wat ik ervaren heb, is dat het enige wat echt belangrijk is, is een beetje medeleven, menslievendheid, naastenliefde. Ja, noem het maar gewoon liefde!’

zaterdag 12 februari 2011

CQOTD

Wat is dat nu weer voor een vreemde titel: CQOTD? Het is een afkorting van 'Christian Quote of the day', één van mijn Internet-startpagina's. Op deze site is elke dag een (Engelstalig) citaat te lezen van iemand, betrekking hebbend op een christelijk onderwerp. Met verwijzing naar eventuele Bijbelteksten, die op dat citaat slaan. Soms zeer diepgravend, soms een glimlach onttrekkend, altijd interessant. En elke dag een andere. De drie engelse citaten op mijn eerste blog zijn ook afkomstig van deze site.

Op die site is overigens heel veel informatie over heel veel onderwerpen te vinden, onderverdeeld in verschillende rubrieken. Het is leuk om daar eens rond te snuffelen.

Nu heb ik sowieso een bijzondere interesse voor mooie citaten of bijzondere spreuken, feitelijk al vanaf mijn jeugd. Toen al begon ik met het verzamelen van spreuken die mij aanspraken. Ik ben ook in het bezit van het Prisma citatenboek. Maar daar ga je op den duur wel van duizelen, zo veel verschillende staan daar in. Je moet ook eigenlijk een beetje doseren natuurlijk.

vrijdag 11 februari 2011

Eeuwige psalmen

In de Bijbel zijn de 150 psalmen waarschijnlijk het meest gelezen. Ongetwijfeld heeft dat er mee te maken dat in de psalmen alle emoties die in een mensenleven voorkomen, op de een of andere manier worden bezongen. Van vreugde tot verdriet, van wanhoop tot vertrouwen, van bittere vragen tot een ultiem verlangen naar de liefde van God. En dat geeft herkenning.
Die psalmen zijn al duizenden jaren oud, ze zijn nog steeds actueel. Ze gaan ten diepste over de relatie tussen de mens en zijn Schepper, hoe mooi maar ook hoe moeilijk die soms kan zijn.
En het mooie is dat je die emoties ook uit kunt zingen. Gevoelens kunnen je dan meenemen, optillen boven jezelf. Muziek is een prachtige gave die God in ons mensenhart heeft gelegd.
Wat is muziek? Kort samengevat de combinatie tussen ritme en melodie. Klinkt dat klinisch? Misschien wel. Zoals een woord iets uitdrukt en je van woorden een zin kunt maken en met die zin iets duidelijk kunt maken, waardoor de ene mens de andere begrijpt, zo heb je met muziek te maken met twee werelden die elkaar raken. Het tastbare van geluid, de emotie van de woorden kunnen je in vervoering brengen, alsof je even contact hebt met een andere, hogere wereld. Dat is een wonder, een universeel wonder, dat niet echt te begrijpen, alleen maar te ervaren is.

Gezondheid

Als je, zoals ik, vrij plotseling geconfronteerd wordt met een lichamelijke stoornis of ziekte, dan gebeuren er een paar dingen in je leven. Logisch, je weet dat natuurlijk al langer. Maar of het over anderen gaat in je omgeving, of echt over jou zelf, dat maakt toch echt wel verschil!
Allereerst, zoals in mijn geval, gaat je werk ineens niet meer zoals je wilt. Als je niet kunt zitten, fietsen, lopen en autorijden door de pijn van, in mijn geval, hernia, wordt het onmogelijk om je werk te blijven doen. En dat is lastig. Voor je werkomgeving, maar ook voor jezelf. Het was je grootste dagvulling. Even wennen, zeg maar.
Je komt thuis te zitten. Goed, denk je, kan ik eindelijk de boel eens gaan opruimen of de zaken gaan regelen die al heel lang lagen te wachten op actie. Denk je …. Ja. Want als je pijn hebt, heb je helemaal geen zin in andere zaken. Even, ja, maar als je niet lang kunt zitten bijvoorbeeld: weg plannetje!
En je wordt afhankelijk van anderen. Van je vrouw, voor de noodzakelijke verzorging. Van de dokter, voor de diagnose. Van de fysiotherapeut, voor de (zeer noodzakelijke) behandeling. En zo nog wel een paar zaken. Geen probleem op zich, maar ook dat is weer even wennen. Je overgeven.


donderdag 10 februari 2011

Where?

Een blog is iets nieuws. Ook voor mij. Je kunt er op kwijt wat je maar wilt en wanneer je maar wilt. Maar er zijn natuurlijk in het verleden, voor de periode 'blog' dus, al meer creatieve uitingen geweest. En daar wil ik zo af en toe hier ook wel wat van plaatsen. Omdat je natuurlijk het wiel niet opnieuw hoeft uit te vinden. En omdat je vroeger ook wel eens nagedacht hebt ...

Vandaar bij deze een engelstalig 'gedicht', dat ik enkele jaren geleden gemaakt heb en vervolgens heb verwerkt in een kerstkaart. Omdat het met weinig woorden iets moois, maar ook iets werkelijk fundamenteels zegt over het leven.

Where?
The story goes that ages ago
God came down to this world.
The problem is: where can we find him today?


Is U2 een christelijke band?



Sommigen vragen zich af of de band U2 wel een christelijke band is. Je kunt erover discussieren wat dan precies een christelijke band is. Omdat ik zeer gecharmeerd ben van de muziek van U2 heb ik er veel over gelezen en ook de songteksten van een heleboel albums onderzocht. En ook over hun achtergrond heb ik een aantal boeken gelezen, waaronder 'Bono over Bono'. Voor mij is het geen vraag meer waar zij hun inspiratie vandaan halen. Ik wil daarover graag in discussie met wie daarover zijn vragen of twijfels heeft. Maar niet hier.

Ik laat de tekst voor zich spreken, aan de hand van het lied 'Yahweh' (alleen die titel al ...). Iedereen mag zelf een conclusie trekken. Voorlopig heb ik van hun songteksten al meer geleerd dan van een gemiddelde preek ...!

U2 - Yahweh

Take these shoes
Click clacking down some dead end street
Take these shoes
And make them fit
Take this shirt
Polyester white trash made in nowhere
Take this shirt
And make it clean, clean
Take this soul
Stranded in some skin and bones
Take this soul
And make it sing

Grace

Eén van de mooiste woorden in het Engels vind ik persoonlijk 'grace'. Bijna niet in één woord in het Nederlands te vertalen.

'Genade' zegt al iets, maar dat is inmiddels een ouderwets woord geworden, waar niet iedereen de betekenis meer van snapt. En zelfs de Nieuwe Bijbel Vertaling heeft dat woord op sommige plaatsen al vervangen door 'goedheid'. Vind ik persoonlijk veel kaler, minimaler en niet recht doen aan het ware scala aan betekenissen dat de Engelse versie van het woord bevat.

Er zit iets in van 'gratis', voor niets, kosteloos. Je hoeft er niet voor te betalen, je ontvangt het, als een cadeau. Denk aan de bekende tekst in Jesasa 55:

'Come, all you who are thirsty, come to the waters; and you who have no money, come, buy and eat! Come, buy wine and milk, without money, without cost!