dag
allemaal
alle mensen
van de wereld
buiten
ik
sta hier
helemaal
alleen
wat
zijn jullie
af en toe
hard
en
wat
voel ik
mij soms
zacht
zo boterzacht
dat ik
zou kunnen
smelten
zo teer
en kwetsbaar
zo wankel
en fragiel
ik
raak
daarvan
soms best
een beetje
in de war
ik
wil best
een vriendje
natuurlijk
wil ik
praten
wil ik
luisteren
wil ik
samen zingen
in de nacht
dromen
wil ik delen
dromen
over later
over verder
dan de horizon
van hier
en nu
maar
open
is ook
breekbaar
en daarom
vol
van twijfel
ben ik nu
gesloten
heb ik
mijn luiken
toegedaan
heb ik
muren
opgebouwd
van stekelige
gedachten
mijzelf
verstopt
in wolken
fantasie
verstoken
van contact
dat verder gaat
dan buitenkant
en oppervlakkig
achter kiertjes
in de ramen
van uitzicht
op een vage
onbekende
verte
ik
wacht
al heel lang
op een vriendje
veilig en voorzichtig
die teder en omzichtig
door woorden
heen kan
breken
en mijn hart
kan open
luisteren
maar
hoe kan ik
ooit ontvangen
als ik niet eerst
geleerd heb
om te geven
als ik
niet eerst
een vriend
kan zijn
als ik
ja als
ja ik
alleen
(dit gedicht is een bijdrage aan de #Bloghop van Christelijke Webloggers, deze maand met het thema 'Vriendschap')
Geen opmerkingen:
Een reactie posten