o
God
van licht
en leven
ik zie
U niet
ik vind
U niet
tussen
de stenen
muren
tussen
de mensen
drukte
van belang
tussen
de holle
woorden
want
U bent
te verheven
en
er zijn
te veel vragen
die blijven
hangen
maar
heel soms
vind ik
U toch
in de stilte
van de woestijn
of in
de zwijgend
voorbijgaande
kleuren
van de lucht
ik heb
ook geen
woorden
om U
offers
te brengen
maar
van al
wat ik zie
aan moois
en verstilde
maar vluchtige
glorie en dat
is nogal
wat
tracht ik
voorzichtig
tere reflecties
te hechten
als vage spiegels
en drachtige
schaduwen
omzichtig
vorm ik
van beelden
wat stamelende
psalmen
van dank
vol eerbied
kniel ik
in de tempel
van leven
langs de weg
onderweg
op het altijd
slingerend
pad naar
de poort
van ooit
voorbij
de tijd
mooier
dan nu
en beter
dan best
laat
mij maar
leren
stil zijn
en zwijgen
tot dan
en ademen
in Uw liefde
Geen opmerkingen:
Een reactie posten