er klinkt
een stem
die roept
dichtbij
maar
onbereikbaar
ver verwijderd
van contact
vragen
roept hij
door de stilte
van de nacht
vertwijfelde
moeilijke
onoplosbare
vragen
er is
een denkbeeldige muur
tussen ons
een niet
te overbruggen kloof
van diepzwart
stromend water
in een dorre
droge woestenij
ik denk
dat ik weet
wat hij wil
ik geloof
dat ik voel
wat hij bedoelt
ik vermoed
dat ik weet
wie hij is
rust
zoekt hij
een zeker weten
geborgen
te zijn
vrede
voor de herrie
stilte
voor de onrust
innerlijke rust
voor het gevoel
van altijd moe
te zijn
vertrouwen
vraagt hij
overgave
begrip
herkenning
en erkenning
meeleven
in de worsteling
van het leven
zijn leven
***
stil maar
mijn kind
mijn broer
mijn vriend
mijn vader
ik hoor
ik zie
ik weet
ik voel
ik begrijp
ik luister
met mijn hart
dat pijn doet
want
ik herken
mezelf
hou me vast
met je armen
van hulpeloosheid
met je adem
van gejaagd zijn
met je tranen
van eenzaamheid
er is een stem
die roept
en klaagt
er is een stem
die vraagt
om mededogen
ik wacht
jij wacht
hij wacht
wij roepen
samen
tegen de wind in
herkennen
de echo
van het verlangen
naar meer
welkom thuis
in het huis
zonder muren
dat op je wacht
het huis
van vertrouwen
en van eeuwige
en ongekende
mogelijkheden
laten we elkaar
daar ontmoeten
over de grenzen
van de bestaande
werkelijkheid heen
want
je kunt niet
naderen
tot het onbereikbare
het wonder
is niet te ontleden
het wonder
is niet te ontleden
maar wel
is er altijd
een weg
van duurzame beloften
door doorwaardbaar
water
over te bedwingen
bergen heen
die weg voert
geleid
door licht
en liefde
naar de hoop
op herstel
naar de onschuld
van het pasgeboren
kind in jou
naar opnieuw
mogen beginnen
dat leven
vangt aan
bij het
onder ogen
durven zien
van de kale
naakte waarheid
en de wil
tot overgave
aan dat
wat altijd
groter is
dan jou
het licht
dat leven
geven wil
voor later
Geen opmerkingen:
Een reactie posten