Sow for yourself righteousness, reap the fruit of steadfast love; break up your fallow ground, for it is the time to seek the Lord, that He may come and rain salvation upon you (Hosea 10:12).

woensdag 9 maart 2011

Vasten



De veertigdagentijd is aangebroken, de tijd naar Pasen toe. Periode van bezinning op het lijden en sterven van Jezus, Zoon van God. Het is goed daar een periode lang aandacht aan te schenken. In de kerk gebeurt dat al, elk jaar een vaste periode, zeven lijdenszondagen.

Het valt me op dat op internet de roep steeds luider wordt om in deze periode ook een vasten 'uit te roepen', varierend van niet of minder eten tot een tijd dat je ook op internet zelf minder actief wordt (twitter, Hyves, Facebook etc.).

Even maar een paar voorbeelden, voor degenen die zich hierin verder willen verdiepen.
- Een artikel in het Nederlands Dagblad van vandaag
- Anton de Wit over Vrolijk vasten
- Jos Douma over Het wonder van het kruis
- Internetspiritualiteit over Veertig dagen vasten: met of zonder sociale media?
- Johannes van den Akker over Vasten - unplugging extended
- Henk Medema over Aswoensdag en biddag
- Meer dan ikzelf over Vasten: trouw zijn aan de aarde
- Relaxed Radicaal over Een christen vast natuurlijk

Interessant om je daar eens in te verdiepen.Verschillende visies of aandachtspunten. Persoonlijk denk ik dat iedereen zelf moet weten hoe ver hij hierin mee wil gaan, maar feit is dat het goed is om je af en toe te ontdoen van alle overbodige luxe èn even los te komen van de huidige, versplinterde informatiebombardementen die de hele dag door op je afkomen. Dat sowieso. Even stil gaan staan. Even jezelf niet meer de hele dag door volproppen, met eten of informatie. Onthechten.

Daarnaast is het gewoon goed om een poosje je aandacht te richten op God Zelf. Het tijdstip van de kruisiging is voor mij het grootste mysterie van de kosmos en de geschiedenis ineen. Hemel en aarde die elkaar raken. Tijd en eeuwigheid die elkaar kruisen. Het Licht der wereld die in drie uur diepe duisternis verkeert. Het Levende Water Die uitroept: 'Mij dorst'. De Opstanding en Het Leven Die de Geest geeft. God van God verlaten.

Daarbij is eten en drinken een eerste levensbehoefte, dus hoe vaker dat hongergevoel terugkeert, hoe meer je je bewust wordt van de aanwezigheid van God. Van de noodzakelijkheid van God. Van de onkenbaarheid van God.

Het kan geen kwaad jezelf letterlijk in Zijn tegenwoordigheid te stellen, je aan Hem over te geven, te luisteren naar de stilte. Hij is aanwezig, altijd al, maar wij merken, ervaren dat lang niet altijd. Om niet te zeggen: bijna nooit. Omdat we zo druk zijn, altijd tot ons nemen, consumeren. Vergeten 'adem' te halen.

Alleen daarom al is het goed jezelf serieus op deze dingen te oriënteren. Hij is het waard, Hij had Zijn leven over voor jou en mij. En daarom zijn wij het ook waard!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten