Morgenmistlicht
de nacht voorbij
een vroege, nieuwe morgen
stil ontwaakt de natuur
en ik aanschouw
adem in
diep
hoor
de vogels
fluiten
de flarden mist
het donker
van de bomen
traag
breekt het licht door
en ik
hou de adem in
neem deel
ervaar tot op het bot
het licht
breekt
steeds verder
door
door
de mist van zorgen
en verdrijft het donker
dit is God
die schildert
speciaal voor mij
met zijn penseel
hij knipoogt
pak aan
ik druk af
de klik van de foto
die de tijd vereeuwigt
en ik schrijf
woorden vormen taal
stollen
tot een indruk
die blijft
nu kan ik
alleen maar
amen
fluisteren
Hoi Anton. Ik ken je niet persoonlijk, maar in wat ik hier lees, lijkt het me leuk om jou zo digitaal te leren kennen. En wat een mooi gedicht! Ik voel mee met de stilte, de stijl en de woorden. Ga zo door!
BeantwoordenVerwijderenHartelijke groet,
Rob
Thanks, Rob! De afgelopen weken in de bloggerswereld gedoken en ook jouw site gezien en gevolgd. Jaren geleden schreef ik veel gedichten en af en toe verhalen, toen droogde het bijna op, en enkele weken geleden begonnen de kriebel en de schrijfdrift weer. Bevalt goed, experimenteren met woorden, uitdrukken van gevoelens en ideëen, vastleggen van het niet-tastbare. In blogs, in muziek, in foto's en ook in gedichten.
BeantwoordenVerwijderen