Bob Dylan

By his grace I have been touched
By his word I have been healed
By his hand I've been delivered
By his spirit I've been sealed

Eén van de meest legendarische popmuzikanten van de wereld is zonder twijfel singer-songwriter Bob Dylan. Inmiddels al bijna zeventig, maar nog steeds muzikaal actief. Bijna zestig albums staan inmiddels op zijn naam, een bizar aantal.

Joodse wortels. Veranderde zijn naam, Robert Allen Zimmermann, in die van een dichter. Diepzinnig poëet, zeer origineel muzikant. Sommigen zeggen dat hij absoluut niet kan zingen. Toch heeft hij altijd een grote schare aan publiek weten te trekken. Tamelijk op zichzelf. Eigenwijs. Altijd maar door zichzelf vernieuwend. Ongrijpbaar. Niet te claimen. Zelfs met zijn eigen publiek heeft hij het meermalen aan de stok gehad. Eerlijk. Recht door zee. To the point. Kortom, een fenomeen.

Wat mij vooral intrigeert is zijn spirituele zoektocht door dit leven. Van oorsprong dus van Joods komaf, zie je in heel veel van zijn songs vragen terugkomen over het leven, worstelingen met de wereld om zich heen. Het gaat er mij niet om hier zijn hele leven te beschrijven, maar het is goed als je daar wel af en toe in verdiept. Het boek ‘Bob Dylan’ van de hand van Scott M. Marshall en Marcia Ford heeft als ondertitel: ‘de spirituele zoektocht van een rusteloze pelgrim’. Veelzeggend, zeker.

De meest interessante periode in zijn leven vind ik persoonlijk die direct vóór en na zijn bekering tot het christelijk geloof in 1979. Dat was nogal wereldnieuws destijds, maar ik moet zeggen dat ik het toen gemist heb. Uitgefloten door zijn publiek, verkoopcijfers die kelderden, maar hij bleef standvastig doorgaan. Er is niet veel over die ommezwaai bekend, het is een persoonlijke zaak uiteraard. Ook in het genoemde boek wordt je daar niet veel wijzer van, er worden alleen veel anderen om Dylan heen geciteerd.
Maar als je de teksten leest en de muziek beluistert van bijvoorbeeld de albums ‘Slow train coming’, ‘Saved’ en ‘Shot of Love’, dan kun je niet anders dan concluderen dat hij God gevonden heeft. En omdat hij Jood is heeft hij de Bijbel heel intensief bestudeerd voor hij zover kwam, zowel het Oude als het Nieuwe Testament. Hij is daarbij zeker niet over één nacht ijs gegaan.

De verleiding is groot om hier alle teksten te gaan ontleden, maar dat is in dit bestek ondoenlijk. Zo af en toe zal ik een tekst opnemen in dit blog. Stof genoeg, zou ik willen zeggen.

Na deze drie albums is er een tijd van rust, inkeer of misschien wel instorting geweest. De teksten daarna zijn weliswaar minder expliciet, maar tussen de regels door zie je nog steeds zijn geloof terugkeren, en de consequenties die dat heeft voor zijn leven. Sommigen durven te stellen dat hij alweer van zijn geloof is afgevallen, dat het maar een fase was in zijn publieke leven. Ik geloof dat zeker niet. Maar hij blijft een ongrijpbare artiest.

Hoe je ook over zijn muziek mag denken, hij is voor velen een inspirerend voorbeeld, een zoekend mens, die vragen durft te stellen, die de consequenties aanvaardt als hij antwoorden krijgt en dat ook zonder gêne aan de buitenwereld kenbaar maakt.

Wordt vervolgd dus.

Links over Bob Dylan op internet:

- Zijn fansite BobDylan.com, zeer uitgebreid
- Alle teksten in het Engels van zijn songs, je kunt ze niet eens allemaal lezen, verbazingwekkend dat hij dat allemaal heeft bedacht
- Bob Dylan in het Nederlands, zeer veel informatie, maar niet altijd even makkelijk terug te zoeken
- Wikiquote, met een heleboel citaten van Bob Dylan, leuk om in te grasduinen
- Er moet nog ergens een site op internet staan met daarin een visie op christelijke verwijzingen in de verschillende teksten van Bob Dylan, maar die ben ik een paar jaar geleden uit het zicht verloren. Was wel zeer interessant.

Tot slot, geen stuk over Dylan, zonder zijn muziek. Een mooi nummer vind ik persoonlijk 'Every grain of sand'. Ingetogen met een sterke, duidelijk Bijbels geinspireerde tekst. Al is de live uitvoering dan wat steviger dan die op het studioalbum.

Every Grain Of Sand

In the time of my confession, in the hour of my deepest need
When the pool of tears beneath my feet flood every newborn seed
There's a dying voice within me reaching out somewhere
Toiling in the danger and in the morals of despair.

Don't have the inclination to look back on any mistake
Like Cain, I now behold this chain of events that I must break
In the fury of the moment I can see the master's hand
In every leaf that trembles, in every grain of sand.

Oh, the flowers of indulgence and the weeds of yesteryear
Like criminals, they have choked the breath of conscience and good cheer
The sun beat down upon the steps of time to light the way
To ease the pain of idleness and the memory of decay.

I gaze into the doorway of temptation's angry flame
And every time I pass that way I always hear my name
Then onward in my journey I come to understand
That every hair is numbered like every grain of sand.

I have gone from rags to riches in the sorrow of the night
In the violence of a summer's dream, in the chill of a wintry light
In the bitter dance of loneliness fading into space
In the broken mirror of innocence on each forgotten face.

I hear the ancient footsteps like the motion of the sea
Sometimes I turn, there's someone there, other time it's only me
I am hanging in the balance of the reality of man
Like every sparrow falling, like every grain of sand.