De foto's zijn niet helemaal scherp. Het was somber. De ISO-waarde is te hoog. De vormen te vaag.
Maar het was wel het juiste moment.
Een buizerd vloog weg van een hekje naast de weg waar ik fietste.
Hij ging zitten in een boom verderop.
Ik had dus gelegenheid om, al fietsend, mijn camera te pakken en in te stellen op een hoge sluitertijd.
Ik wist dat hij weg zou vliegen, als ik vlak bij hem zou zijn.
Dat doen ze altijd.
Ook al zie jij ze niet, ze zien jou wel, al van verre.
De foto's van het wegvliegen stellen niet veel voor, het was ook te dichtbij en te donker.
Maar het moment daarna, daar was ik net op tijd voor afgestapt.
Hoe hij wilde landen op een paaltje in het weiland.
Precies daar waar een andere buizerd op zat.
Even de confrontatie, in vol ornaat, met gespreide vleugels.
Toen was het weer over.
Maar toch, weer even zo'n moment, waar je op wacht.
Waar je het voor doet.
Een kans uit duizenden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten