Water

- Ze zeggen dat ik een obsessie heb ...
- O ...?
- Ja.
- Wie dan?
- Mijn ouders, mijn broer, mijn zus.
- Een obsessie voor wat?
- Voor water. Het biologeert mij. Altijd weer. Ik heb er iets mee. Het fascineert me. In alle vormen, in elke variatie.
- En waarom dan?
- Ik weet het niet, waarom. Vanaf mijn vroegste jeugd houdt het me bezig. Wordt mijn aandacht er naar toe getrokken. Wil ik het zien, vastleggen, voelen, mij er in bewegen.
- Tja, je bent natuurlijk een Hollander ...
- Nee, het gaat verder, dieper dan dat.
- Kun je het een beetje uitleggen, want ik snap het nog niet goed.
- Oké.

Ze zitten samen op een steiger, hun voeten bungelend boven het water. In de verte, aan de overkant, een molen. De schemering trekt over het landschap, de zon is zojuist ondergegaan, verdwenen achter de horizon. Het is stil en rustig hier. Geen wind. Egaal grijs naar donker blauw verlopende kleurenhemel. Enkele eenden en ganzen maken bezielde kringen in het gladde, spiegelende wateroppervlak.

- Nu bijvoorbeeld, zoals we hier zitten met het water voor ons. Kijk goed om je heen. Wees je bewust van de kleuren en de spiegeling. Als je ver weg kijkt, zie je de lichtheid van de hemel erin weerspiegeld. Maar donkerder dan de hemel erboven. Maar hier aan je voeten is het veel donkerder, echt diep donkerblauw, bijna zwart.
- Ja?
- Zie je dat of niet?
- Nu je het zegt wel ...
- Maar dat is toch mooi? Dat is toch diepzinnig? Dat water fungeert als een spiegel, maar dan wel als een donkere spiegel. En als de zon schijn wordt het nog anders. En als de wind er bij komt, rimpels maakt, als de stroming mee gaat spelen. Fascinerend. En dat je soms wel de diepte in kunt kijken, als het water helder is en je blik gericht. Maar ook dan donkerder als zonder water. En dan de breking van het licht nog.
- Kortom, water is nooit hetzelfde?
- Water kent vele gezichten. Veel variaties. Veel verschijningsvormen. Boeiend, imponerend, fascinerend.
- Ik merk het, ja. Je bent gewoon enthousiast ..!
- Natuurlijk. Dat wordt je toch als je goed kijkt? Als je je er bewust van bent?
- Ik denk niet dat iedereen er zich zo bewust van is als jij ...
- Zegt dat dan iets over mij of over 'iedereen' ...?
- Ehm ...
- Wat denk jij dan?
- Tja, ik moet zeggen dat ik er niet zo bewust over nadenk. Het maakt deel uit van een groter geheel. Je accepteert het zoals het is.
- En je vraagt je nooit af hoe dat allemaal mogelijk is? Als je onder de douche stapt, of een slokje water drinkt, of gaat zwemmen, of de regendruppels ziet die mooie kringen maken in het water?
- Nee ... niet echt. Wat is nou water? Je kunt het niet eten, je kunt er niets mee verdienen. Het is ook niet zoals ... eh ... nou liefde bijvoorbeeld. Toch? Je kun het niet pakken of beethouden.
- Jongen ...! Heel het leven draait om water.
- Is dat niet een beetje overdreven?
- De wereldbol bestaat voor 70% uit water, waarvan een groot deel zout en een minder deel zoet. Ons weer is een continue ecologische cyclus van regen, damp, dauw, wolken, die in combinatie met de wind er voor zorgt dat alles in de natuur overal kan groeien en bloeien. En ook je lichaam bestaat voor twee derde uit water. Vochthuishouding in je lichaam is noodzakelijk om te overleven. Het gebeurt automatisch. Maar wel heel ingewikkeld. Zonder dat we het door hebben.
- Je lijkt wel een wetenschapper.
- Ik ben een leek. Wetenschap weet veel, maar verklaart het wonder ook wel eens dood.
- Nounou ...
- Ik geloof in water.
- Je meent het.
- Water leeft.
- Het wordt toch geen religie?
- Het heeft een ziel. Het is bewust gemaakt met een doel. Het doorademt ons leven. Het voedt ons, wast ons, vult ons, vernieuwt ons. Zelfs als we het niet zien.
- Ja, als je het zo bekijkt ...
- Daarom ben ik gefascineerd. Daarom kijk ik naar de essentie van water. Niet alleen naar de uiterlijke verschijningsvorm, niet alleen naar de spiegeling. Maar probeer ik te doorgronden, te begrijpen, te zoeken naar dieper, naar onder de oppervlakte. Probeer ik de boodschap op te vangen. Woorden te proeven uit het gekabbel. Probeer ik tegen de stroom op te zwemmen naar de bron, naar de oorsprong. Het verhaal te ontdekken. De ziel te ontleden.
- Nu klinkt het weer als een obsessie ...
- Vind je echt?
- Nou ja, je kunt ook doordraven, jezelf voorbijlopen. Er zijn toch nog meer dingen in het leven?
- Zeker.
- En van water alleen kun je niet leven.
- Maar zonder water kun je niet leven ...!

Ze zitten zwijgend te staren naar het water. Ieder gevuld met eigen gedachten. En meningen. De schemering daalt als een omfloerste wolk over hen neer. Het spiegelend wateroppervlak krijgt een mysterieus tintje. De vogels zwijgen. De eenden zijn stil, liggen met ingetrokken kop te dobberen. In de molen brandt een lichtje. Een enkele ster pinkelt aan de hemel. De rust en de stilte duren lang.

- Wat denk je, moet ik naar de psychiater met mijn obsessie?
- Ach ... ik was vanavond even je psychiater. Ik heb naar je geluisterd. Je hebt je hart gelucht.
- Ja.
- En jij was vanavond de dominee. Je hebt me aan het denken gezet.
- Echt?
- Water .... genoeg stof tot nadenken ...!

Samen lachen ze. Staan op. En lopen weg. De duisternis in. Over het pad. Aan elke kant water. Het brede, diepe water. Het diepzinnige water. Het water dat zacht rimpelt. De spiegel van de ziel.