de weg
bezaaid
met wat mensen
zomaar weg doen
ze zingen
hun verwachtingen
met schorre kelen
lof toe
zetten
hun religie
op een ezel
hun dromen
hun woorden
hun vormen
vormen zich zo
een god
naar hun beeld
en gelijkenis
knielen in stof
maar Hij
gaat stil voorbij
onverstoorbaar
Zijn eigen weg
op weg
naar later
hoger
dieper
hoger
ze zien het niet
Hij ziet
hen wel
al lang
Geen opmerkingen:
Een reactie posten