Een denkbeeldig gat

Vannacht was ik aan het dromen. Niks geks aan, dat doet ieder mens. Toch was het al weer een tijdje geleden dat ik me er bewust van was. Zal wel aan de slaaptablet liggen die ik inmiddels al weer een maand of tien nu inneem. Helemaal van de wereld ...

Het bijzondere was dat het een achterna-zit-droom was. Nog langer geleden. Met een aantal anderen was ik op de vlucht door verschillende straten, achtervolgd door enge slurpmonsters. Het ging heel lang goed. Toch werd het op den duur echt eng.

Gek genoeg herinner ik me heel bewust het moment waarop ik dacht: 'nu wordt het me te eng, nu moet ik echt wakker worden ...' En op datzelfde moment werd ik ook wakker. Wat een wilskracht, dacht ik meteen. Kan dat, bewust denken in een onbewuste droom?

En toen ik daar, tegen vijf uur, even wakker lag, dacht ik ook direct, nu moet ik niet te lang blijven nadenken over die droom, want anders haal ik al het onbewuste, en in dit geval dus dat enge uit die droom, boven in mijn bewustzijn en zal ik het me nog lang heugen. Terwijl als ik het zo laat en direct in slaap val, ik alles zal vergeten en de herinneringen zullen worden uitgewist.

En dus viel ik weer in slaap. Ik stapte het onbewuste weer binnen. Weg was ik. Kan dat, zomaar wensen dat je in slaap valt en dat dan ook meteen doen? Nee, dat kan niet. Ik in ieder geval niet.

Nu dus wel.
Vreemd verhaal.
Anders dan ik ben.
Of was.

Die medicijnen beïnvloeden trouwens ook mijn schrijverijen. Maanden geleden schreef ik meer. Of, beter gezegd, mijn concentratievermogen om lang achter elkaar te kunnen schrijven, is zo goed als verdwenen, met name 's avonds. Nu maak ik meer foto's. Als alternatief. Als uitvlucht. Als compensatie.

Maar vanmorgen op de fiets dacht ik er aan, dat nu, met de grijsheid van de dagen, na de met de noorderzon vertrokken kleuren, in feite geen foto's meer te maken zijn. Vandaag was eigenlijk één van de eerste dagen, dat mijn toestel in mijn jaszak bleef, ongebruikt.

En dus val ik hier in een gat.
Een denkbeeldig gat dan.
Een tegen-aan-hik-gat.

Natuurlijk staan hier heel wat ideeën klaar, zij het niet uitgewerkt. En de meeste ideeën kreeg ik toch vrij spontaan en werkte ik dan redelijk snel uit. Zij het dat de lengte inmiddels aanmerkelijk korter is geworden, vergeleken met een jaar geleden.

Maar toch, het is eng.
Het voelt leeg.
Kaal geplukt.
Ontdaan.
Een beetje triest ook.
Tot stilstand gebracht.

Te staren naar een rivier en niet meer kunnen vissen op losse gedachten of sprankelende ideeën. Staan voor een wit doek, kwasten in je hand en vergeten zijn wat je wilde uitbeelden. Iets willen en niet kunnen.

Terug nog even naar die droom. Linken met het bovenstaande. Want je kunt het ook omdraaien. Misschien is zo'n sta-stil-moment, wat in eerste instantie heel eng en confronterend kan zijn, ook wel eens nuttig. Want je kunt niet altijd doorgaan.

De winter is een rustperiode.
Het land ligt braak.
De bomen zijn kaal.
De hemel waait schoon.
Het wachten heeft een functie.
Je wordt naar binnen gedrongen.
De knusheid opgezocht.
De boel moet opgeruimd.
Er liggen boeken om gelezen te worden.
Het is koud buiten.
Warmte opzoeken.
Nieuwe energie vinden.
Slaap inhalen.

Revitaliseren.
Foerageren.
Ademhalen.
Overleven.
Spanning opbouwen.
Dromen zaaien.
Gedachten brouwen.

Een bewust ontwaak-moment dus. Maar niet uit een enge droom. Het was een mooie droom. Echt waar. Geen monsters. Ik heb mezelf verbaasd. Verrassende dingen ontdekt, opwellend uit mijn geest, gelaafd door de gaven van creativiteit. Af en toe viel mijn mond open. Soms lees ik wel eens wat terug, moet glimlachen om wat ik inmiddels al weer vergeten ben.

Nu dus maar een winterslaap? Hmm. Dat kan ik niet garanderen. Zo abrupt. Zo lang. Zo kaal. Minderen, dat wel. Bij gebrek aan beelden. Bij gebrek aan woorden.

Het zal nog best even nadruppelen.
Een nalezing van inspiratie.

Het komt best wel weer.
Een zonsopkomst.
Een kleurrijk blad.
Een winters landschap.
Een mooie droom.
Een lukraak idee.
Een gedicht gat.
Een vloeiende gedachte.
Een moment van sfeer.

Een herleving.
Na de winterslaap.
Een droom die wakker wordt.
Ik geloof het, vast en zeker.