met een festijn
van kleuren
vuurwerk
perst zich
het laatste restje
zomerlicht
naar buiten
de fierheid
van de bomen
spiegelt zich
in het water
van voorbij
er ruist
een sfeer
van grauwheid
door de takken
maar wat
al los
heeft moeten
laten
door het voortgaan
van de tijd
die geen genade
kent
heeft zich
gelaten
neergevleid
als een tapijt
van woorden
zonder doel
net onder
water
nog juist
te zien
een beeld
een les
een leven
dat niet blijft
maar sterft
in schoonheid
voor wie het
ziet
en even
mijmerend
blijft stilstaan
bij de tijd
van leven
Mooi Anton!
BeantwoordenVerwijderen