Twee woorden

Als je gevoelig bent voor taal, dan speel je wel eens wat met woorden. Of vallen je zomaar dingen op. Van de week was het er weer even, de verwondering over twee woorden, bijna hetzelfde, één letter verschil maar. En toch zo'n andere betekenis.

Omdat en opdat.

Omdat als redengevende verklaring. Ander woord voor want. Een beschrijving van de wet van oorzaak en gevolg. Omdat dit er eerst was, zal dat volgen. Logischerwijze. Kettingreactie. Onderdeel van een keten van gebeurtenissen.

Het woord 'omdat' als verbindende schakel tussen de oorzaak en het gevolg. Er is niet aan te ontkomen. Het lijkt zo te horen. Maar is dus niet altijd positief. Je kunt hier verschillende voorbeelden uit het dagelijkse leven voor invullen als voorbeeld, maar ook gebeurtenissen uit de wereldgeschiedenis.

Wat klein begint, kan grote gevolgen hebben. Een proces kan onomkeerbaar zijn. Geen weg terug. Geen terug naar blanco vroeger. Gelukkig is niet alles altijd zo dramatisch.

Maar omdat is wel een pad dat je afloopt. Wellicht ongewild, onbedoeld, ongedacht. Maar rechtuit, van A naar B. Van begin naar conclusie. Van daad naar bestemming.

Maar.
Opdat.
Opdat klinkt anders.
Daar hoor je iets anders achter zingen, fluisteren, ritselen.

Intentie. Visie. Bedoeling. Poging. Vergezicht. Hoop. Wording. Ontwaking. Ontwikkeling.

Dit is gemaakt, opdat ik er iets mee zou doen.
Dit is ontworpen met een bepaald idee.
Maar dat idee moet er nog uit.
Dat kan nog meerdere kanten op.
Daar kun je van tevoren over nadenken.
Dat kan nog een bepaalde weg doorontwikkelen.
Dat kan nog groeien.
Dat kan nog verder ingevuld en vorm gegeven worden.
Dat opent nieuwe perspectieven.
Dat kijkt voorbij de horizon.

Het maakt iets in je wakker.
Het spreekt je intuïtie aan.
Het boort creativiteit aan.

Opdat verbindt de toekomst aan het verleden, maar nog niet ingevuld of voorgeschreven.
Maar opdat is ook niet vrijblijvend, je kunt geen toeschouwer blijven, je moet deelnemer worden, in het proces stappen, meelopen, meedenken, meedoen.

Veel mensen leven, omdat.
Maar het leven is bedoeld, opdat.

Zoiets ...

Ben ik duidelijk genoeg?
Of is dit te abstract, te theoretisch?
Het leek mij goed geen voorbeelden te gebruiken, want dan ga ik invullen.
Het leek mij beter om te prikkelen.
Tot zelf invullen.

Opdat ....