een gebed
Heer
voor de vaders
en de moeders
bij wie ooit
een teer
klein zaadje
vol beloften
als geschonken
wonder
toebedeeld werd
wat ze
vol vertedering
mochten
koesteren
en met ontroering
dag na dag
voorzien van
voorzichtig water
en woordenbrood
van zonlichtliefde
waarbij ze
lieve woordjes
fluisterden
in ontvankelijke oren
en grote open ogen
vol van aandacht
open zagen kijken
naar de wereld
van alles
nieuw
en wat ze
langzaam
met verbazing
vullen mochten
tot zelfredzaamheid
ik bid U
Heer
die de kinderen
tot voorbeeld neemt
en zegenen wilde
als zij dat
wat U schonk
als leenbezit
langzaam
zagen groeien
als dat
het bloed
dat ze gaven
het vlees
van hun vlees
dat wat ze
na leren
en voordoen
aanwijzen
vertellen
en laten
zien
los
moesten laten
in eigen keus
en leven
vliegen
tot vreugde
op eigen vleugels
vol vrijheid
en betoverende
vergezichten
wat is dat
telkens weer
een wonder
van leven
langs de lijn
van generaties
liefde
Heer
van liefde
en bewaring
Heer
die een oog
op ieder mens
laat vallen
houdt U
hen
vast
haalt U
hen thuis
***
maar Heer
ik bid U ook
om liefde
en ontferming
voor hen
die nameloze kinderen
wereldwijd
die hardnekkig
telkens weer
weg
blijven lopen
van die liefde
van de zachtheid
die ze ontkennen
of verzwijgen
of niet dragen
kunnen
van de schoot
die hen eens droeg
los
gescheurd
want Heer
wat is dat
hartverscheurend
eenzaam
confronterend
zelfbeknellend
onzeker
rusteloos
verwarrend
pijnlijk
voor elke
vader
moeder
met diep
geraakt
gevoel
moeten
wachten
levenslang
op wellicht
een poging
tot herstel
een nieuw begin
ooit
op een dag
maar ook
misschien
wel nooit
houdt U
hen vast
Heer
de vaders
en de moeders
en de kinderen
breng hen
weer samen
thuis
Heer
als het U
belieft
Geen opmerkingen:
Een reactie posten