Getsémané

De discipelen, ze hebben het gehoord,

want Hij had het hun voorspeld,

ze hadden het dus kunnen weten.

Maar toen het dan gebeuren ging

konden ze Hem niet volgen.

Er was niemand om Hem te steunen.

Er kon niemand even met Hem waken.

Maar als wij daar waren geweest

daar in de hof van Getsémané,

zouden wij dan wel bereid zijn geweest?

Ten diepste moest Hij deze weg

alleen en tot het einde ondergaan,

en kon niemand Hem volgen of bijstaan

op dit moment, midden in de donkere nacht.

Want hier viel de uiteindelijke beslissing,

hier worstelde Jezus

in Zijn diepste eenzaamheid,

in tranen, in moeilijke vragen,

in zweet dat als bloed vloeide.

De ware Mens gaf Zich

tenslotte gewillig gewonnen,

en voldeed daarmee aan de eis

van de ware, wachtende, zendende God.

Wat Adam en Eva door de keuze

om als God te willen zijn,

uiteindelijk als straf hadden ontvangen,

werd door de vrijwillige keuze voor de dood

door Jezus, aan ons mensen weer geschonken,

namelijk de mogelijkheid tot eeuwig leven.

Vanaf Getsemané wist Jezus

wat er verder volgen zou.

Maar de beslissing was gevallen.

Hier op de berg, in de nacht,

op de eenzaamste plaats op aarde.

Vanaf hier begon Golgotha echt.

Stap voor stap de Via Dolorosa af.

De weg van het Leven naar de dood,

die daardoor levensvatbaar zaad kon strooien.

Als hoop voor een bloeiende toekomst,

als beeld van de zegen van vrucht.