langzaam
keer ik terug
naar een andere
realiteit
verbaasd
verdwaasd
na de stilte
van mist
de duisternis
van dromen
die wel heel
aards lijken
maar hecht
vervlochten zijn
met hemelse ideeën
het leven
roept weer
vraagt
om actie
moeizaam
sta ik op
twee voeten
op de koude
grond
van zeker
weten
een vraag
zucht zich
omhoog
van hart
naar hoofd
zou ik
ondertussen
nog iets
hebben
gemist
zal ik hollen
en het inhalen
buiten adem
met de kans
op gemist
of sta ik stil
en wacht
tot het weer
langs
zal komen
in het wonder
van de tijd
van leven
Mooi Anton, echt mooi! Kwam gisteren wat oude tweets tegen (zit niet meer op twitter), maar zag regelmatig je naam staan dus ik dacht: ga even kijken naar je blogspot en trof dit mooie gedicht aan. liefs en groetjes, Anne Marie van Soomeren.
BeantwoordenVerwijderen