wij zochten
altijd
overmoedig
de confrontatie
wij kletterden
geestdriftig
met het woord
als zwaard
van beter
weten
wat
wisten wij
van liefde
maar
toen het woord
ons raakte
onverwacht
en tegendraads
haaks op
de logica
van zekerheid
werden wij
zachter
leerden wij
voorzichtig
voorzichtig
luisteren
naar elkaar
voorbij
de stilte
van verdriet
staarden
bedremmeld
in het vuur
van elkaars ogen
peilden
de diepte
van het verleden
nu
zingen wij
soms
treurige liederen
vol heimwee
terwijl wij
samen
de weg
vervolgen
niet gelijk
maar wel
degelijk
gestemd
nu zoeken wij
overal
naar ogen
die al te lang
hebben gewacht
hebben gewacht
op aandacht
naar hen
die open
zijn van hart
want
juist daarin
kan het zaad
van liefde
hechten
bloeien
op een droevig
decor
van duisternis
en ondertussen
wachten wij
samen
met intens verlangen
tot het weer
licht
zal worden
lichter
dan
het leven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten