Gisteren een uitgebreide fietstocht gereden, dwars door de Alblasserwaard om voor een project, van zo'n beetje alle dorpen iets op foto vast te leggen.
Begin volgend jaar komt er namelijk een gemeentelijke herindeling, waardoor de noordelijke helft van die waard één gemeente zal worden, namelijk Molenwaard. Van Kinderdijk, Nieuw-Lekkerland, Oud-Alblas, Wijngaarden, Bleskensgraaf, Molenaarsgraaf, Brandwijk, Ottoland, Goudriaan, Waal, Tienhoven, Langerak, Groot-Ammers en Streefkerk proberen één pot nat te maken. Je moet de ambtelijke lef maar hebben ...
Wat je dan weer eens goed opvalt, als je van West naar Oost fietst en weer terug, ca. 70 km, is dat er allemaal kleine kernen zijn, waarvan het dorpsgezicht, de aanblik, voor een belangrijk deel bepaald wordt door kerken en molens.
Mooie, rustige en rustieke, kronkelende wegen ook. Oude, statige boerderijen, afgewisseld door gloednieuwe, puur lelijke, knettergrote bungalows. Vaarten en landerijen, bomen en heel veel afwisselend groen. Gecultiveerde polder.
Een beetje als toerist getoerd dus, op het gemakkie in de brandende zon, en veel foto's gemaakt, totaal zo'n 1000 stuks, waarvan onderstaand een selectie. Als sfeerimpressie. Ik ben zelfs nog iets verder gereden, dan alleen die toekomstige gemeente. Ook Noordeloos en Meerkerk hoorden tot mijn route.
Prachtige serie!! Echt een ode aan Holland, Anton.
BeantwoordenVerwijderenEn weinig mensen en auto's te bekennen zeg, wat een stilte. Je was kennelijk één van die weinige met dit idee. Maakt het nog mooier toch? God is in de stilte..
Dank, Hans. Een ode zou je het kunnen noemen, ja. Ik vind een bos prachtig, ik geniet af en toe van het strand en de zee. In de stad zou ik niet willen wonen. Maar telkens weer ben ik blij dat ik in zo'n rustig stukje Nederland woon, authentiek polderlandschap.
BeantwoordenVerwijderenMaar de mensen en de auto's kom je er wel gewoon tegen hoor, die heb ik er zelf maar even buiten gelaten. Het is zeker geen onbewoond eiland ...