Decrescendo

getemperd licht 

gedempte geluiden

zij fluistert
woorden

die mij raken

de bladeren
aan de bomen
en het riet
aan het water

wiegen

zachtjes

in de wind

het ritselt

en het ruist

de schemer

daalt

geleidelijk

als een lichte deken

over het land

van later

ik kijk 

naar haar

en luister stil

naar herinneringen

die er toe doen

intens

maar van verre

peil ik

haar gevoelens

in de diepte

van haar ogen

die glinsteren

in het late licht

van de ondergaande zon

ze glimlacht

en we kijken

en zwijgen 

lang

en bewogen

dan pakt ze

mijn hand

en lopen we

samen

aarzelend

het pad af

naar de nacht